2 aydır hayatı bana zindan eden olay. ne güzel naza çekebiliyordum kendimi kan tutuyor diye zırt pırt kan aldıramıyordum ben. damar yolu lafını duyunca bile bayılıyordum. ama bu avuç içi kadar organ resmen karakterimi değiştirdi. geçen perşembe ağrıdan duramadığım bir anda evden kalkıp kuzu kuzu acil servis yolunu tek başıma tutabildim. onu geçtim normalde yanımda 3-5 kişi olmadan yaptıramadığım hadiseleri taş dolu böbreğim sayesinde tek başıma yaptım. serumum yarıya inince annemleri arayıp "anneeeee bitti" dedim. allah kimsenin başına vermesin bu olayı çok zor bir süreç. hele ki böbrekleriniz bir taş ocağı mantığıyla çalışıp her sene taş üretimi gerçekleştirecekse vay halinize. *

yaşayan kişilerin, o acıyı ''doğum sancısı gibi'' diyerek tarif ettikleri böbrek rahatsızlığı..

o esnada böbreginizi dogurarak ondan kurtulmak istersiniz.

(bkz: böbrek dogurmak)

2 yıl önce bir anda şiddetli ağrılarla öğlen saat 2 sularında hastaneye kaldırıldığımda anladılar ilaçlar, ağrı kesici iğneler yok olmuyor geçmiyor bir türlü o şiddetli ağrılar. ameliyata karar verdiler. her şey hazırlandı fekat öksürdüğüm için ameliyat ertelendi sonra hışımla önlüklerle kalktım damar yolunu söktüm * hazırlandım hastaneden çıktım ve bir kliniğe gittim ultrasonogrofi cihazının kafasını değiştirdiler böbreklerime supersonic frekanslar gönderdiler hada ses dalgaları bunu yaparkende hafif saniyelik acılar hissediliyor ama sonra müthiş bir rahatlama yani sırtınızın alt tarafların azgın bir boğa tepiniyor hissi gidiyor

insanın bütün yaşam enerjisini alan ve insanı yaşamayana tarif etmesi imkansız ağrı ve acılara gark eden çok ama çok fena bir rahatsızlık.