nilüfer'in 1992 tarihli yine yeni yeniden albümünde yer alan yarı erotik, slow parça. çok ihtiraslı ve güzel bir eserdir. ara sıra aklınıza gelir, sakince dinlersiniz. sözleri şöyledir:


dostluğun bana yetmiyor
konuşurken düşlüyorum ellerini, özlüyorum...
dokun dokun bana
ne olur dokun bana
sevmek dokunmak demiştin
biliyorum sürmese de eskiye benzemese de
hala benim tek ezberim dokun bana
ne olur dokun bana

dinlemek beni kesmiyor
hasreti hafifletmiyor
dokun bana gizli olsun
dokun ne olursun dokun...

alıştığım ellerindi
özlediğim sevgilimdi
oyalama dostluğunla
katlanamam buna
dokun bana ne olur dokun...

hatırladığım şu şarkı da vardı :

7bb

2001 senesinde capitol avm de arabaya en uzun süre dokunarak dayanıklılık esasına dayalı gerçekleştirilmiş bir yarışmadır.

sözleri leyla tunaya müziği onno tunça ait nilüferin muhteşem şarkısı. ve nedense 2 gündür sözleri zihnimde dolaşıyor.*

orjinal klibi :

biraz önce ebru polat kişisi tarafından coverlandığını gördüğüm gülhan şarkısı. insanda utanma diye bir duyarga* olur. o sese güvenipte nasıl böyle bir işe girişmiş anlamak güç. tabiki değil bu millette o potansiyel var. erdem kınay iyi iş çıkarmış, aynı alt yapıya gülhan vokalini koy daha iyi iş yapardı tekrardan.