her dinde iki kutup vardır: kuralcılar ve özcüler. ve insanlar bu iki kutup arasında bir yerde yer alırlar.

kuralcılar, kurallara sıkı sıkıya uyulmadığı müddetçe insanın yolunu şaşıracağını savunurlar, özcüler ise kuralın bir müddet sonra özün yerine geçtiğini savunurlar.

boy abdestinde de durum budur. kural, özün yerine geçmiştir. artık insanlar seks yapmadıkça yıkanmıyorlar, yikanamayacaklarsa da seks yapmıyorlar.

çalıştığım iş yerinde, ailesi "kamyonu devirdi" zanneder diye hafta ortasında yıkanmayan çocuklar var. ve bu durum insanların muhafazakarlıkları arttıkça artıyor.

ondan sonra da karşılıklı birbirimize nutuk atıyoruz " temizlik imandan gelir" kusura bakmayın ama öz kaybolunca bu cümle de boş laf haline geliyor.

son söz: internette tanıştığım bir adam duş almadan geliyor ise çok bozuluyorum. bunu çok büyük bir saygısızlık olarak görüyorum.

son söz 2: yahu ihlas millet yıkansın diye elektrikli şofben satmadı mı o kadar?

içlerinin temiz olduğuna inançlarının sonsuz olması yanılgısıyla ilişkili olabilir.

radikal dincilerin genel hali.

ve pis oldukça daha da kuralcı olmaktadırlar. kuralcı oldukça daha da muhafazakarlaşmaktadırlar. adeta bir döngü içinde yaşıyorlar. kırılma noktalarını bekliyoruz, nitekim evrende hiçbir şey mutlak değildir, her şey değişim içindedir. onlar hakkında ki umudum da bu yöndedir.

''sanki kuralları gün geçtikçe artıyor'' insan topluluğu

başlığa örnek olarak sivas madımak katliamı örnek verilebilir.

pisleşme lobisi.

muhafazakarlıktan kaynaklı gereksiz şeyleri muhafaza etmelerinden ötürü olabilir.

üstünde hakimiyet elde edebilecek şeylerin sayısı arttıkça ne kadar güçlendiklerini görüp daha fazlasını istedikleri için olabilir, her güce doymayan insan tipi gibi