sohbet ederken keyif aldığım ince düşünceli ve pusulası vicdanı olan yazarlardan biri. hangi ortam( ortamdan kasıt sanal-reel) olursa olsun böyle insanlara (ki siyaset,şiir, müzik ve edebiyat konuşabileceğiniz insan sayısının azlığını düşünecek olursak) denk geldikçe çok seviniyorum gerçekten. bir yerlerde iyi insanların var olduğu düşüncesi mutlu ediyor.
hiç tanımadığım konuşmadığım yazar olsa da kendisine aşırı sempati beslediğim yazardır. ortak müzik zevkimiz, taban tabana zıt siyasi görüşlerimiz olmasına rağmen dilerim bir gün yolumuz kesişir ve bir kahve içebiliriz.
dağlarına yedi çarşılarına bir kez kar yağan doğu durup beklemenin durup beklemekle devam ettiği günler uyanınca da süren rüyalardan geldim ben buraya diyelim fesleğen vardı durup fesleğen çalıştım buralarda diyelim fesleğen çalışmış kadar yoruldum ben dünyada bil dedim ilk kez ekmek ve gül geçecek yanımızdan ilk kez ekmek ve gül geçecek adımızda yalvarırım bizi dünyaya bulaştırma
"tiocfiadh ar la" bobby sands'e ait olan bu sözü çok severim. " bizim de günümüz gelecek" diyor. karanfilleşen, cenazesi doğduğu topraklara iade edilmeyen bir karanfilin de çok sevdiği bir sözmüş. bizim lacivert ülkemiz neresi sence diye sormuşsun ya; bizim lacivert ülkemiz olsa olsa hüzündür.
günün ve karanfilin hakkı verilene dek öyle kalması muhtemel.
nedense bende sinek yiyen bitkiyi çağrıştırıyor. entry nadiren giriyor, varlığını hissettirmiyor ve sonra bir anda benim entry im editleniyor. çok tehlikeli.
edit: emojee mi editlemiş yaa. konularımı mundar etti hep. (bkz: mındar)
ilk girimi 2011 yılında ağustos ayının 14'ünde akşam 5'te yazmışım ayı sözlük'e. o günün üzerinden 5 yıldan fazla vakit geçmiş.
zaman, pekâlâ, hiç de acımadan patır patır ilerliyor işte.
ben, yeri geldiğinde, gayet duygusal bir insan olabiliyorum sanırım. gerçi, bazı zamanlar oluyor, dünyanın bütün dertleri omuzlarıma birikmiş gibi hissediyorum sonra bazı zamanlar oluyor, dünyanın en huzurlu insanı benmişim gibi hissediyorum.
biz insanlar, bu girift ruh hâllerinden uzaklaşamıyoruz içinde yaşıyor olduğumuz dünya, dünyaya geldiğimiz zaman, zamanı harcadığımız olaylar hasebiyle.
son dönemde hem sözlük içre, hem de içinde yaşıyor olduğumuz ülke içinde olan bitenler beni ziyadesiyle etkilemiş durumda. bu yüzdendir ki uzunca bir süre kendimi soyutlamak niyetindeyim bazı mecralardan. sözlük de bu mecralardan bir tanesi.
ülkenin içinde bulunduğu ahval dahilinde akıl sağlığımı korumanın en iyi yolu olarak bunu görüyorum: kendimi müziklere, kitaplara ve filmlere hibe edeceğim. "insanlardan buz gibi soğudum." diyor cahit külebi, vardır bi' bildiği.
şu 5 yıl boyunca güzel insanlarla konuştum, güzel insanlarla tanıştım, çirkin insanların yazdıklarını okudum, çirkin insanlardan uzak durdum. hali hazırda peyderpey konuşuyor/mesajlaşıyor olduğum iki-üç kişi var.
hayatım boyunca, franz kafka ile akıl ve ağız birliği etmişçesine, çevremde hep birkaç insan oldu zaten. ne demiş: "huzur mu istiyorsun? az eşya, az insan." şu iki-üç kişi benim için 5 yıl 3 ayın getirisidir; yüreğime basmış, özümsemişim. kâfidir benim için.
"insan ne için yaşar?" peki, "insan ne için yazar?"
ilk sorunun cevabı nezdimde değişmekle beraber, ikinci sorunun cevabı benim için bellidir: hayat gailelerimden bir tanesi dünyaya bir iz bırakabilmektir.
o yüzden girilerimi silmiyorum. burada kalsınlar, okunsunlar.
ingeborg bachmann şöyle yazar pek güzel bir şiirinde*: "hiçbir şey gelmeyecek bundan böyle."
kapanışı güzel bir müzikle yapayım.
"like little puffs of smoke we're here and then we're gone"
ayı sözlük'e yolunda başarılar dilerim. güzel günler görmek dileğiyle.
*bu arada, olur a iletişime geçmek isteyen yazar ya da okurlar olabilir. mail adresi şudur: _________________ [email protected] _________________ istediğiniz herhangi bir şey hakkında yazabilirsiniz. okumaktan keyif alırım.
patates puresi
pembe panjurlu ev
horizonmersin
zagor
pierrot