selanikte yağmurlu bir gün... ünlü bir yazar olan alexander, amansız bir hastalığa yakalanmıştır. karısından, 30 yıl önceki bir yaz gününü anlatan bir mektup alan alexander için bütün yaşamını geçirdiği sahil kenarındaki evini terketmenin vakti gelmiştir.ve sonunda geçmişinin ve şimdiki hayatının karışmış olduğu ilginç bir geziye çıkar o güzel, mutlu dakikaları tekrar yaşayabilmek için... belki bir günün içinde belki de bir sonsuzluğun...bu yolculuğun içinde karşısına çıkan beklenmedik kişiler ise bugünün getirdiği süprizler olarak hayatının son anlarında yer edecektir.
film içerisinde beni en çok etkileyen repliklerden biri de şudur:
son zamanlarda dünyayla tek bağlantım şu bilinmeyen karşı pencere bana hep aynı müzikle karşılık veren kim bu? nasıl biri? bir sabah onu bulmaya karar vermiştim ama sonra bir daha düşündüm belki de bilmemek ve hayal etmek daha iyidir hayal ediyorum kimi istersem o oluyor
1998 de cannes film festivalinde en iyi yabancı film dalında ödül almıştır. hikayesi, görselleri kadar güzel bir de soundtrack ı bulunur, meraklısına...
lost soul