hayatın maddi gerekliliklerini karşılayıp yaşamaya devam edebilmek adına, sevip sevmemizin önemi olmaksızın dahil olmak zorunda olunan iş döngüsünün başlangıç günü olması sebebiyle oluşan bir ruh halidir.
mecbur bırakılmanın, tercih dışı sorumlu kılınmanın başlangıç noktası olan pazartesi de nefret edilmeye mahkum bırakılmıştir böylece. bunu yaşamamanın tek yolu sevdiğin bir şeyin işin olması. başka türlü de kurtulamaz insan bu lanetten. yoksa pazartesi neden sevilmesin ki? gelip geçen bir gün en nihayetinde.