an itibariyle yaşadığım sendromdur... en güzel çözümü sevdiğin bir işin olmasıdır, ayaklarının geri geri gittiği bi işte çalışıyorsan aslında her gün pazartesidir...

çalışan, okuyan kesimin pazar sabahından pazar gecesine kadar çektiği sancı. bunu tetikleyen gün içinde görülen, yaşanan aktiveteler vardır ki;

(bkz: tvdeki pazar programları)
(bkz: pazar kahvaltısı)
(bkz: pazar günü banyo klişesi)
(bkz: yumuşatıcı kokusu)

pazartesi 8.30 ila 12.30 arası sıkça yaşanan insan ilişkilerini bir anda sıfırın altına düşüren günün kötü başlangıcı.

merhaba ben pazartesi sendromu bazılarınız için cumartesinden bazılarınız için de pazar gecesinden başlarım. karın ağrısı gibiyimdir. aklınızın bir köşesinde dururum. ara ara kendimi hissettirir eğlenmenize izin vermem.

- salak.
+ aptal , gerizekalı.
- öl , geber pislik.
+ pazartesiden daha çok , nefret ediyorum senden.
- oha , bu çok ağırdı.
+ haklısın , özür dilerim.

işteki son haftam olduğu için yaşamadığım sendrom. bu kombinimle bu hafta bensiz bir hiçtiniz, öyle de kalmaya devam edeceksiniz demeye gidiyorum.

"benim gibi boş gezenin boş kalfalarının bilmediği durumdur" demeyeceğim. öyle yoğunki bu "pazartesi sendromu", her p.tesi sabahı ben bile hissederim.

gerçi tam da bilemiyorum; belki de okul çağlarından kalma bir korkudur. zaten o korku yüzünden işsiz güçsüz bir serseri olduk.

tanrı çalışanlara güç, kuvvet versin; çalışanlar da şanslarına şükredip p.tesileri bile koşar adım gitsinler işlerine. unutmayın: "çalışmak özgürleştirir". (bu özlü sözün auschwitz kampının "kanada" adlı ayrıcalıklı bölümünün duvarında yazdığını da kısık sesle ekleyeyim!)

yükleniyor..

ev arkadasim cumartesi günleri de çalıştığı için, hiçbir zaman böyle bi sendromu kafasına takmamistir. bende ondan etkilenerek pazar gecesini daha rahat atlatiyorum.zaman geciyor ufak tefek şeyleri dert etmeye gerek yok.raaaat olun.

zirve sonrası yorgunluk ve yaz tatilinden çıkıp sabahın 8'inde gidilen ders ile birlikte bünyem üzerinde kombo yapmış olan sendromdur.

4 yılın sonunda güzide okulum ilk defa pazartesi sabahına ders koymayıp ilk dersi 12:30'da yapsa, ayaklar şimdiden geriye gidiyor. bundan kaçış yok. pazartesi yoksa salı var, salı gidince de aynı şey, istediğiniz kadar erteleyebilirsiniz ama zaten haftanın 7 günü var, haftaiçi 5 gün. cumaya kadar gitmeseniz diğer pazar yine aynı gerilim.

you can run but you can't hide !

hayattan soğutacak kadar rezil bir buhran halidir. her hafta kaçınılmaz olarak yaşandığı için kurtulmanın tek yolu emekli olmaktır!

ha bu arada ben pazartesileri akşam 5 te işbaşı yaparım. pazartesi güzeldir lan.

pazartesi sendromundan kurtulmak için, sağ el orta parmağı kuru kuru makata sokaraktan kurtulacağınızı biliyormuydunuz?

(bkz: pratik bilgiler)

görende zannedecek herkes te var bundan.istanbul gibi avm ve mağazaların taşmakta olduğu biryerde insanlar zaten hafta sonuda çalıştığı için aslında çoğunluğa vursanız sonucu göreceğiz.galiba bu memur kısmı biraz kibar ve cazgır oluyo.ne var bu kadar abartacak.

bugünü neden sendrome haline getirdiğinizi hala anlamış değilim.

http://tuhafadam.com/wp-content/uploads/2009/02/ptesi21.jpg

işi olmayan, öğleye kadar yatacak olanlar için p.tesi sendromu arkadaşlarının işlerine gidecek olmasından ve canı sıkılmasından ibarettir.*

pazartesileri isyan ettiren, angarya olarak görülen durumdur. fakat bu konuda ss kuralları geçerlidir. aksi durumları yaşamak oldukça sıkıntı verir. <br>

dostlarım ve sevdıgım ınsanlarla daha cok ıletısımde olmaya calıstıgım yorucu ama guzel bır gun. ayrıca yemek hanede yemekler guzel oluyor :)

gündüz saatinde 12 yazarın ayı sözlükte online olarak atlatmaya çalıştığını gözlemlediğim sendromdur.