çok zamandır düşündüğüm şeyi sonunda hayata geçirdim. sebebi benim planladığım gibi olmadı. biraz mecbur kaldım. instagram'da ahu tuğba'nın fotosunu paylaşan bir nostaljik paylaşım sayfasında fotonun altına, "kime dokunduysa hayatını zindana çevirdi. zaman ve parayı tüketen bir canavar adeta." yazdım. hangi akla hizmet? ne hakla? yüzüne söyleyebilir misin? mümkün değil. eee, kimsin sen? kadını ne kadar tanıyorsun? böyle bir şeyi ulu orta yapabiliyorsun? zehirlenme yaşamışım resmen. yok artık, sosyal medya çok tehlikeli bir mecra oldu diyerek dondurdum. belki birgün açarım. bilmiyorum.

gerçek hayatla dijital mecranın asenkron olmasıyla varolan samimiyetsizliği yüzeyselliği en çok azaltan yegane ikinci eylem*.

sosyal medya kullanımımı kısıtladım ve modum biraz yükseldi. herkesin yapmacıklığı, en yakınlarımın bile boş gösteriş çabası kendimi kötü hissettiriyordu. sosyal medya çok vakit de kaybettiriyor ayrıca.

lozan antlaşmasının süresinin bitip gizli maddelerin yürürlükten kalkması sonrası kapatacağım ben de. şu an halkı bilinçlendirme amacıyla kullanıyorum