her yeni başlangıçta, mutlu olacağıma küçük de olsa bir ihtimal verdiğim her seferde sorunların üst üste çığ gibi bir hal alması. ne derslerim yolunda, ne adam gibi kendimi açabileceğim biri var yakınımda-hepsi uzak- ne de seçtiğim hiçbir erkek bilincli bilincsiz beni üzmeden edebiliyor.. hayallerimin gercek olmasini gectim, gerceklestirmeye cabalamak için bile hevesim kalmıyor, daha bu yaştan. attığım her adımda toprak kayıyor sanki. sabaha bu depresyon gecmezse s.ctık ( her gece aynısını söylüyor)
uzun zamandır majör depresyon'daydım.
depresyonun en ağır olduğu dönemde kaleme aldığım bir yazı ahanda burada:
http://seker-oglan.blogspot.com.tr/2014/12/intihar-etmek-ya-da-etmemek-iste-butun.html
ve ve ve beklentilerin boşa çıkması anlamında yaşanan şaşıramama hali. o denli kanıksadık ki artık en kötü olanı yaşasak bile buna farklı yoldan çıkarak başka bir seçenek gerek sözlük.
emeğinin karşılığını alamamak
hakkının yenilmesi
belki de ölümü bile göze alabileceğin insan/insanların seni o kadar sevmemesi
insanlara güvenmekten korkar olmak
şu sıralar büyük depresyondaym. sevdiğim kadının yokluğu, kardeşim dediğim insanın bana büyük bir kötülük yapması, insanların bencillikleri, hayatımda söz sahibi olmayanların beni kukla sanmasi ve büyük problemim okul.
safinas gibi olan kollarını geliştirmek ve diğer kas gruplarını geliştirmek için ağırlık çalışmak, çalışmanın ardından 2 gün geçmesine rağmen çalıştığın her yerin hala ağrıması.