bugün biraz doldum sanırım.. yaklaşık 2 saat bir arkadaşımla eşcinsellik hakkında tartıştık ve gerçekten tükendim. gerçek beni bilmeyen biriyle bu konu hakkında konuşmak o kadar zor ki elimden gelse suratına doğru bağırarak 'her şeyi bildiğini sanıyorsun ama o işler öyle değil' demek istiyorum. sonra kendime kızıyorum sonra da çevreye... beni gizlenmek durumunda bırakan cesaretsizliğime ve düzene kızıyorum. 'ben her görüşe saygılıyım yeaa' diyen insanların aslında ne kadar basmakalıp düşündüklerini onlara söyleyemediğim için çaresizliğimi içime atıp susuyorum. keşke insanı yalnızca insan olduğu için sevebildiğimiz bir dünyamız olsa. keşke çeşitliliği bir kategori olarak değil de zenginlik olarak görsek. keşke..

benim açımdan ilk sezonu bir çırpıda biten ikincisi ise merakla beklenen dizidir. oyunculuk yeteneklerine hayret ettiğim bir grup çocuk başroldedir. eleven ablamızın yolu açık olsun!

dizi zaten çok üst düzey, senaryo ve oyunculuklar bilhassa öyle ama bir de jack falahee eklenince tadından yenmiyor. yeni bölümlerini merakla bekliyoruz.

sesine, şarkılarının derinliğine hayran olduğum kadındır. 2016'da türkiye'de en çok dinlenen sanatçı olmuş. umarım bir gün ülkemize gelir.

tam bir öğrenci mekanıdır. fiyatların uygunluğunun yanı sıra lezzet doyuruculuk olarak gayet tatmin edicidir.

benim için bir bardak su içmektir. gece neler oluyor bilmiyorum ama uyandığımda susuzluk diğer rakiplerini açık ara geride bırakıyor.

ayaklarım ağrıyana yürür o yorgunlukla kendimi yatağa atıp uyurum.

coldplay - up up

melankolinin anatomisi - robert burton

belli bir cinsel tercihe hitap etmediğini düşündüğüm genel olarak her insanın izlemesi ve ders çıkarması gereken dizidir. her şeyden önce psikolojik olarak olgunlaştırır, empatiyi öğretir ve oyuncular size duyguyu izletmez adeta yaşatır. neyse kısacası izleyiniz gençler.

fonda m83-wait çalıyor, önümde okunmayı bekleyen ders notları ve 5 gün sonra girmem gereken bir sınav var. pek aydınlık bir ruh hali içinde olduğumu söyleyemeyeceğim.