hep dahasını istememiz?! daha büyüğünü, daha fedakarını, daha iyisini, daha zenginini, daha seksisini, daha yakışıklısını, daha kalınını, daha azgınını, daha espritüelini, daha fancy’sini, daha daha daha daha! la bu koca adayları bize ne yaptı?

the best of ma tatlısert listesine 2018’deki hemşire handan kaya olayını da top 3’ten sokarım! bir araştırın, palu family’yi aratmaz...

vermeeee, vermeeeee! vermeeeee akıl vermeee, vereceksen huzur veeer, vereceksen orgazmik huzuuurrr veeer!

kabartma tozu pastayı ne kadar kabartır?

yolun yarısı deme gafletine düşülen, amma ve lakin ennn şatafatlı dönemime denk gelen zamanlarımı yaşıyorum valla!! cildim pammık gibi, saçlarım ipekk gibi, kokkum bebekk gibi! eyyorlamam bu kadar. nokta

çok da şaapmamak lazımdır!

gwenyth ablayla chris abimizin kızlarının adı... resmen anasıyla babasının eş karması olmuş çocuk. uzun ömür dileyelim eheheheh

armağan şaheserini barındırması açısından önemlidir. e bize de içimizi ısıtan çikileta gibi adamlar nasip olur da fettahla alperin kafasına erişiriz... şarkının klibinde hande yener’in giydiği o sarı etek de tapılasıdır.

gölge çiçeği’dir. 90’lar veletleri çok iyi bilir, hem diziyi, hem de reyhan karaca’nın sesinden şarkısını...

mfö konserlerini sıkı takip etme sebebim şarkılardan bir tanesi... başkaları da var, bu adamlar çok iyi üretmişler zamanında, iyi ki varlar.

ben gençken karahan çantay ve bozok gören aş ererdim! bu zamanlarda da joe manganiello, john legend vs vs vs, ufff çok var be!

izel’in epic fail “drakula” şarkısını bir tek ben hatırlamıyorumdur herhalde değil mi? pis drakula!

just a girl gibi süper eğlenceli bir şarkıları da vardı. don’t speak ezberlediğim ilk ingilizce şarkıydı. allahım yaşlanmak zor zanaat, güç ver bana; tragic kingdom dediğimizde suratımıza bön bön bakacak veletler üniversiteli oldu falan fişman...

daha geçenlerde tinky winky’yi tinky minky yaptığım için rencide edildim bir ortamda.. hayat çok acımasız canlar...

rom içeren herşeyle beni yatağa atabilir birisi. ahaha :) bir de almanlar’ın kleiner feigling’i var, incir likörü. o da candır...

çikileta gibi çocuk diyorum ben. hayatımda çikiletanın yeri ayrı o yüzden. bu çocuklar sütlü olabilir, bitter olabilir, üzümlü fındıklı olabilir... ufff yeter ki olsunlar

bu ifadeyi bilmeyen 80 ve 90’lı doğumlu arkadaşlarımı defterden silmiştim bir zamanlar! bilin abi, hepimiz kestik, kesiyoruz. aksini iddia eden de, ne bileyim??!

90'ların başından başlayarak çocukluğum, ilk gençliğimin geçtiği antalya ilçesi... o zamanlar alman ve iskandinav turist akınıyla son derece seçkindi... sonra ülkece kendimiz ettik, kendimiz bulduk... o usturuplu turistleri bıktırdık, kazıkladık, rahat ettirmedik. gele gele ruslar ve araplar gelmeye başladı. gelen gideni aratır diye boşuna demezler.

altın nar festivalini de unutamam. yıllar boyunca her sene çok sayıda ünlüyü ilçeye çekmeyi başarmıştır bu festival. günümüz yaşam şartlarında rağbet görmeyecekti elbette, söndü gitti.

portakal bahçeleri ve küçük villalarla dolu o güzelim ilçede şimdi her yer beton. otellerin önünden girilen geniş sahil şeridi de iyice daralmış durumda... limanı eskisi gibi değil, ayışığı parkı eskisi gibi değil, discoları zaten ne idüğü belirsiz...

şu sıralar 10-15 km batısındaki çamyuva ve tekirova'da eski kemer hazzı yaşanabilir. inşallah o iki beldeyi de aynı son beklemiyordur...

içmeyen biri için, içen biriyle beraber olmak bazen eziyettir... partneriniz içmiyorsa, tadında içelim, dozunu kaçırmayalım... aktif arkadaşlar, pasifinizi bir de pasif içici yapmayın yauw. :o

doktorasını yaptığımdır... zordur, ama candır...

bunun bir de "uyuyamamak"tan sonra uyuyakalınca "uyanamamak" olan versiyonu var; ki son 2-3 haftadır mütemadiyen yaşadığımdır... kovulmazsam, aynen yapmaya devam ediciğim!