fatihte bir pavyonun tuvaletinin önünde ki masada

5 yıl sonra kendimi göremiyorum hayatta

5 yıl önceki yerimde

aşiyan mezarlığı, bihter ziyagil'in yan parseli.

kalabalık bir evde ağzımda sigara,üzerimde askılı,elimde törpü tırnaklarımı düzeltirken sağa-sola iş atarken görüyorum. ay yok kiz öyle değil ! fesat mısın nesin? komşu kadınlar evde dedikodu yapıyoruz yani.

bu tarz soruları hiç bir zaman anlayamadım

--- spoiler ---

(bkz: gelecekte ne olmak istersin)
(bkz: ileride çocuğuna söylemek istediğin sözler)
(bkz: geçmişine dönmek istesen nereye giderdin ve neyi değiştirirdin)

--- spoiler ---

bu sorular insanı umutlu olmaya, hayattan kopmamaya, her zaman mücadeleci olmaya mı yoksa insanın moralini bozmaya yaptığın/yediğin naneleri veya başarısızlıklarını yüzüne vurmaya mı çabalıyor çözmüş değilim.
ben daha kendi kendime ''bugün ne olsun istersin'' sorusunu sorunca bir cevap alamazken, ''ileride nerede olmak istersin'' ''ne iş yapmak istersin'' gibi yönlendirmelere cevap vermezken, hayalinde ki kadın tipi deyince bomboş bir ekran* gören bir insanım. bu sorular bana dört beden fazla hacıı, daha bugünü kurtarma çabasında olan biz aciz kölelere bu sorular çok fazla.

mektepli bir orospu olarak hilton'un pub'ında milf seven beylere kendimi pazarlarken. oyş sana bedava tatlım biraz da şuralarıma.*

allah katında.

en az 15 ülke gezmiş birisi olarak görmek istiyorum.inşallah may allah nasip olur.

görmek istemiyorum.

watashi wada.

hayatımın herhangi bir parçasından emin olup 5 yıl sonra da olacak diyebileceğim kesinlik bildiren hiçbirşeyimin olmadığını hatırlatan başlık.

günümüz şartlarında cevaplanması zor soru.

beş yıl sonra kendimi nerede öpüyorum

(bkz: muamma'ül muazzama)

"kız o kadar öngörülü olsak pavyona mı düşerdik" demek istediğim başlık.

andropoz ile yaşam derneği etkinliklerinde.*

mümkünse amerika'da, hatta daha spesifik olmak gerekirse columbia'da masters yaparken. ha o olmadı mı? londra'da. o da mı olmadı?

olacak efendim, illa ki olacak.

cevab veriyorum: evde.