çok zahmetli iştir ama güzel sonuçlari olabilir.

şahsen anneme ve babama bir açıklama yapmayi dusunmuyordum fakat o vakitlerdeki erkek arkadasimla gecenin bir yarisi telefonda siddetle kavga etmemize babamin kulak misafiri olmasiyla durum değişiverdi. bundan birkac gun sonra gel seninle bi konusalim bi derdin var belli sikkinsin diyen babamin beni garip sorularla sorguya cekmesi benim sinirlenip ne var ne yok ortaya dokmemle sonuclandi. hatta bir ara biraz kabaca tabirlerle "sizinle cinsel hayatimi konusmayi dusunmuyorum" demis olsam da bi sekilde anlatmam gerektigini düşündüğümden aciklamaya basladim. haliyle once "nasil bisey ki bu?" "napilir bu durumda?" "tedavi falan edilen bir sey mi?" gibi sorularla tepki vermeleri beni sinirlendirmis/üzmüş olsa da ben anlattikca anladiklarini gormek gercekten rahatlatici ve sevindiriciydi. hatta ben size bikac yazi belgesel gibi seyler gondereyim dedikten sonra ben onları bulana kadar internetten arayip kendilerinin biseyler okumaya baslamalari, kafalarini karistirak kisimlari sormalari falan mutlu etti, cunku cabaladiklarini görüyordum.

ayrica olaya tek tarafli bakmamak lazım. annem "simdiye kadar birkac escinsel oldugunu fark ettigim orgencim oldu, hicbir zaman onlara farkli davranmadim, ama kendi oglum bana bunu soylediginde nasıl davranacagimi ne dusunecegimi bilemedim" dedikten sonra fark ettim ki acilmak evlat icin oldugu kadar ebeveynler icin de zor bir durum hatta onlar için daha bile zor olabilir. bunu unutmamak onemli. escinsellik konuda bilgileri olsa bile ilk andan cok rahat olamamalari normaldir.

ardindan duyduğum bikac soz hala aklima geldikce beni duygulandirir. mesela annemin "ben karisamam karismasina da boyle oldugun icin sen uzulursen diye korkuyorum" demesi ve babamın bikac saat sonra gelip "tamam oyleyse ama biz baska bi konu konusacaktik, niye uzuyo bakalim bu cocuk seni?" demesi. yani olumlu sonuclandiginda cok guzel olur. artik bir derdim oldugunda ailemle rahatca konusabiliyorum. ciddi bir iliskim oldugunda sevgilimi goturup tanistirabilirim falan. guzel seyler bunlar.

kizkardesim zaten mesajlarimi falan okuyup ogrenmis oldugundan (ben de onun bildiginin farkinda oldugumdan) sevgilimle tanistirdigimda sadece sevgilimi begenmeyip "bosver sana baska bulalim huysuz bu" demisti. *

ben kendimi bildikten sonra anne babanın bilmesine gerek varmı ki diye düşünmeden edemiyorum (iki yüzlü olmamak adına söylemekte fayda var ama),belli bir yaşına gelmiş insanlara açıklayıp huzurlarını kaçırmaya gerek varmı ki ?

insanın içine atmayıp anlattıkça rahatlaması ve açılan olası konu başlıklarına- evlilik, kız arkadaş vs.- belirsiz cevaplar vermekten kurtulması adına anlamlıdır. insanın sırlarla yaşaması çok zor ve bu anlamda eşcinsellik çok büyük bir kambur. elbette kastım bu kamburdan kurtulmak değil ama yükü hafifletmek. tabii ki açıldığınızda aileniz sorunsuz şekilde karşılasa da sizin ileride yalnız kalacağınız, toplum tarafından dışlanacağınız gibi olası problemleri dert edecektir size yansıtmasa da. bu durum belki onları üzecek ama sizi daha iyi anlamalarını sağlayacaktır diğer taraftan da. ben anneme açılırken tüm vücudumda deprem oluyormuş gibi tarifsiz şekilde titredim ama şimdi bir nebze daha huzurluyum. beni her şeyimle kabul eden bir annem olduğu için de çok şanslıyım.

(bkz: bir eşcinselin içini açmak)

bir de büyükanneye açılmak diye bir durum da var(mış). video kaydı bile yapmışlar, arşivlik! buyrun keyifle izleyin: c368c *

sözlüğün en duygusal ve en etkili dersler veren başlığı...
muhteşem paylaşımlar doğurmuş...
39'u bitirdiğim şu günlerde, ne yılların nasıl akıp geçtiğine inanabiliyorum ne de yaşanmamışlıklarıma nasıl dayanabildiğimi anlayabiliyorum...
bundan sonra söylesem ne olur, söylemesem ne değişir bilemiyorum. ama, bu cesareti gösterebilmiş tüm yoldaşların yüreklerinden saygıyla öpüyorum...

böyle umut verici hikayelerin yanı sıra bir de madalyonun diğer yüzü var.

olay amerika'dan. georgia'lı 19 yaşında daniel pearce, geçen kasım'da ailesine açılma ihtiyacı duyuyor. bunu kendisini oluşturan şey olarak tanımlıyor ancak ne yazık ki ailesinin tepkisi hiç olumlu değil, kendisinin en kısa zamanda evden taşınmasını istiyorlar ''seçtiği yol yüzünden''... videonun 3:20 anından sonra (tahminen) annesinin saçmalıkları ve daha sonra kendisine saldırılması olayı daha da kabul edilemez kılıyor. kendini, olduğunu gibi ifade etmek isteyen gencin ailesi tarafından sadece manevi değil fiziksel olarak uğradığı şiddet yürek burkuyor, hele de bu zamanda sözde ''özgürlükler ülkesi'' amerika'da.

videoyu daniel'ın erkek arkadaşı paylaşıyor ve çok kısa bir sürede video virallaşıyor. ne daniel'ın ne de erkek arkadaşının bunu yapma sebebi aileyi utandırmak değil, erkek arkadaşı bunu daniel'ın geçim masrafları karşılamak için oluşturduğu bir bağış sitesi türevinde paylaşıyor sanırsam. şu ana kadar da 100.000$'a yakın toplanmış daniel için.

kendi ailesinin benimsemeyi geçtim, bir çatı vermeyi makul görmediği oğulları için başka insanların bu denli cömert olması umut verici. şu hayatta hala düzgün insanlar var dedirtiyor.

http://www.buzzfeed.com/alanwhite/the-ga...

zamanında açılmayı deneyip de sonra vazgeçtiğim hadisedir. annem tam bir homofobi kraliçesidir âdeta, babam insanların özel hayatlarıyla zaten ilgilenmez ama kendi oğlunda böyle bir şeyi istemeyenler grubunda. kendileri her şeyi bilip araştıran ve bu konunun tedavi edilebilir olduğuna kanaat getiren kişilerdir. zamanında açılmaya çalışınca bir psikiyatriste gitmeleri için çaba sarf etsem de "biz neyin ne olduğunu biliyoruz." diyerek geri çevirmişlerdir. bir doktordan da bunun hastalık olmadığını duymayı kaldıramayacakları içindi bence... neyse, sonrasında onların gözünde ben "düzeldim" ve şimdi onların gözünde "heteroseksüelim"!*

her neyse, durumdan herhangi bir şikayetim yok şimdilik. belki içten içe biliyorlardır durumu ama bu konuyu tekrardan açmayı düşünmüyorum. bu benim hayatım ve annemle babam artık 50 yaşını geçtiler, gereksiz yere herhangi bir rahatsızlığa mahal vermek istemem; kalp krizi gibi vs. bir de şöyle bir düşüncem var; nasıl ki bir heteroseksüel cinsel kimliğini açıklama ihtiyacı duymuyorsa ben de duymuyorum!

ailenizin düşünce yapısına bağlı olarak buna karar verebilirsiz. lâkin benden size bir tavsiye ,sakın açıklamayınız bu durumu . nedenleri say say bitmez .

bu seferki hikaye kanada'dan.

ikisi de gay olan ikiz kardeşler luke ve adam ailelerine açılmaya karar veriyorlar. luke gay olduğunu her zaman bilirken adam bununla sürekli bir mücadele içerisinde olduğunu ama artık kendini kabul ettiğini belirtiyor. ailesi luke'un tahminen gay olduğunu düşünürken adam'dan bunu pek beklemiyor. olay, anne-baba mutfakta iken ''size açıklamamız gereken bi şey var'' minvalinde gelişiyor ve devamında ailenin tepkileri o kadar içten, doğru ki. pek duygusal bir insan olmayarak neredeyse gözlerim doldu. özelliklede baba bir an yeşil ekran verirken anne'nin anlayışlı ama şaşırmış gözleri... devamında annenin ''you are born that way, that's what it is.'' yorumu ve devamında söylediği şeyler o kadar anlamlı, o kadar doğru ki. sanırım bu arkadaşlar da şanslı aileye sahip olanlardan.

http://www.buzzfeed.com/floperry/these-p...

bizim gençliğimizde (yani bundan yaklaşık 15-20 yıl önce) aileye açılmak diy birşey var mıydı bilmiyorum. zaten tanıdığım 3-5 tane eşcinsel vardı hepi topu. onlarda bu konuları konuşacak kadar bile kabullenmemişlerdi kendilerini.

annem ve bir abim sezmişti. ama sormadılar hiç. e şimdi de yaş 30 u çoktan geçti. anne baba vefat etti. geriye abiler ablalar kaldı. onlarda bayramdan bayrama bir ''alo iyi baramlar'' kadar yer kaplıyor hayatımda. bilseler ne olur bilmeseler ne olur.

ama gençlere tavsiyemi soracak olursanız; ailenin homofobikliğini ölçerek açıklamanızda fayda var. lak diye dalmayın konuya. hatta mümkünse önce biraz sinyal verin onlar sorsunlar size. böylesi daha kolay.

josh feedman, eski denizci olan babasına 22 yıl önce babasına açıldığı mektubunu facebook'ta yayınlamış. zamanınız, sabrınız ve biraz da ingilizceniz varsa okuyun derim. ağlayan birisi değilimdir ama bu olaylar beni epey duygusallaştırır, bunda duygusallaşmadım bile çünkü noktası virgülüne o kadar yerli yerinde, o kadar güzel dile getirilmiş ki kendim yazmış gibi hissettim. duygulanmaktan çok yüzümde bir tebessüm, içimde bir umut ışığı oldu.

annesinin ağlama sebebini “no, honey, you don’t understand. i’m crying because of all those years you had to hide this while thinking i might not love you if i knew the truth.” açıklaması, josh'un ''you can choose who you sleep with, but you can’t choose who you desire.'' demesi...

25eb9

siz süslenip arkadaşınızla buluşmaya hazırlandığınızda anneniz bir eşcinselle buluşmaya gittiğinizi anlar ve onun hakkında bir ton soru sorar ve eve geldiğinizde sex yaptığınızı anlamış gibi bakar ve o an ondan kaçmak istersiniz .işte bunları bilerek ailenize açılmalısınız .

güzeldir, rahatlatir.

gereksiz bir hareket. yakın arkadaşa söylenir, yakın hissedilen kuzene söylenir ama anneye babaya söylemeye hiç gerek yoktur.
onların cinsel ve duygusal ilişkileri beni ilgilendirmiyorsa benimkiler de onları ilgilendirmemelidir. ben, onlar beni yaparken acaba babam yoruldu mu annem acı çekti mi diye düşünmüyorsam,o anı gözümün önüne getirmiyorsam (geldi lan çok iğrenç) yada babamın-annemin başka bir kadın-adamdan hoşlanabileceğini düşünmüyorsam onların da benim kimi sevip kimle seviştiğimi bilmelerine gerek yok.ayrıca bunun çok bencilce bir davranış olduğunu düşünüyorum.sırf biz rahat rahat duygularımızı yaşayacağız diye ailemizi üzmenin bir anlamı yok. zaten hiç kız arkadaşım olmadığı için belkide anlamışlardır da kendilerine itiraf edecek cesaretleri yoktur.

gönül ister ki saklayacak bir şeyi olmasın insanın. hele ana babasından neden saklasın dimi? gaylere yalancı diyen bi kesim vardır ya. haklılar mı bilemiyorum ama gizli gayler en yakınlarına bile mecburen yalanlar söyleyerek başlıyorlar ve öyle devam ediyorlar hayata. yoksa kim ister ki saklamayı. ölüm korkusu, sürekli takip, ardı arkası gelmeyen sorular, sürekli merak, dışlanıp yalnız bırakılma gibi sonuçları olabilitesi olacak riskli eylem.

(bkz: babalarına eşcinsel olduklarını açıklayan ikizler)

önce biseksüelim diyin ve ağlayın. pişmanım diyin. sonra yavaş yavaş araya iyi homoseksüelleri sokun. onların başarılarını anlatın. onların ne kadar normal olduklarını anlatırken bir yandan heteroseksüel sapık insanları anlatın. onlarında ne kadar sapık olduklarını vurgulayın. ama bunları aniden yapmayın. ben 1 sene boyunca bu aşamaları katettim. şimdi rahatça biseksüelim diyebiliyorum. langır lungur ibneleri savunabiliyorum annemlere karşı. az kaldı yakında tamamen gey olduğumu söyleyip fakülteyi de bitirdikten sonra helal süt emmiş diğer ibne ile kapılarını çalarım. *

çok kişisel bir deneyimdir. doğru ya da yanlışlığı tartışılmamalıdır kanımca.. ben açıkladım, hiç pişman olmadım. üstüne bir de ablama açıkladım, ki bu hayatımı kolaylaştıran en büyük etken oldu. ailemden gizli bir hayat sürmek istemedim.

twitter'da rastladığım 4 fotoğraflık bir öyküyü, ve siz sevgili sözlükçüler için olduğunca çevirdim. sanırım esasen bir tumblr postu, epey de gülümsetti beni.

bir anne, ev arkadaşıyla beraber yaşayan oğlunun evine yemeğe gider. yemek sırasında, anne oğlunun ev arkadaşının ne kadar yakışıklı olduğunu fark etmiştir. oğlunun cinsel yönelimi hakkında şüpheli olan anne, iyi bir anne olarak doğru zaman gelince oğlunun kendisine açıklayacağını düşündüğünü için sesini çıkartmaz. ancak bu durum kendisini daha da meraklandırır. yemeğin devamında anne, oğlu ve ev arkadaşı arasındaki iletişimi, bakışmalarını izlerken dahası olup-olmadığını düşündü. annesinin bakışlarını hisseden oğlu ''aklından geçenleri biliyorum anne ve içini ferah tut, biz sadece ev arkadaşıyız ve dahası yok.'' der. bir hafta sonra, ev arkadaşı diğerine ''anne buraya geldiğinden beri gümüş servis tabağı/tepsi kayboldu, sence o almış olabilir mi?'' der. bunun üzerine oğul ''onun almadığına eminim ama yine de bi sorayım'' der ve mail atar annesine:

''merhaba anne,

sen aldın demiyorum, sen almadın da diyemiyorum ama durum o ki sen bizim eve yemeğe geldiğinden beri gümüş tepsi kayıp.

sevgiler -oğlun. ''

birkaç gün sonra oğul, annesinden yanıt alır:

''sevgili oğlum,

ev arkadaşınla yatıyorsun demiyorum ama ev arkadaşınla yatmıyorsun da demiyorum. seni sevdiğimi biliyorsun ve durum ne olursa olsun ki seni daha az önemsemem ama eğer ev arkadaşın yatağında yatıyor olsaydı gümüş tepsiyi yastığının altında bulurdu.

ikiniz ne zaman bana yemeğe geliyorsunuz?

sevgiler, annen.''

aileden bir şey saklamak hissinin verdiği, ''yanlış bir şey yapıyorum'' duygusundan kurtulmak için gerçekleştirilen eylem.