biraz klişe olacak ama.. keşke hiç keşke ile başlayan cümleler kurmasaydım

keşkelerimiz olmasaydı deriz ama var. çocukluk döneminde avare olmamak istedim. bilinçli bir çocuk olmak isterdim.

ne işim var bu dünyada anlamıyorum. malum gece veya doğduğum gün bari bir şey olsaydı da gelmeseydim şu fani dünyaya. öleceksek bir gün ne diye yaşıyoruz, ne diye bu denli eziyet çekiyoruz? manasız. keşke var olmasaydım.

keşke o ilk kusura baksaydım.

üniversitede voleybol takımında 3 sene smaçör oynadım. ve bu takım hiç beklemediğimiz başarılar kazandı. hepimiz yarı pro oynadık kimse de bu işi profesyonel alana taşımadı. besyocu çocuklar yeteneklerinin farkında değil, atanıp öğretmen olsam derdinde. diğer bölümlerdekiler için sadece hobi... benim içinse bir heves. neden, illa doktor olacağım o da yetmedi uzman doktor olacağım... keşke bu yeteneğimin peşinden gitsem ve doktorluk ikinci mesleğim olarak kalsaydı diyorum şimdi. ha bir de 3 sene smaçördeydim, azıcık kafam çalışıyor ve büyük gediğimiz bu alanda diye takım koçumuz beni pasöre çekmişti. 3 sene de pasör oynadım, hala da pasör oynuyorum. çok da seviyorum, maçı set etmek harika bir his. ama smaçörken özellikle arkada defans yapmayı ve 6 numaradan hücum etmeyi çok seviyordum. bazen arkadaşlar arasında oynarken yine smaçör oynuyorum ama keşke hiç pasörlüğe geçmeseydim.

keşke sözü ben gençken beni çok sinir ederdi. muhtemelen annemin zırt pırt keşke ile başlayan cümleler kurması. birden parlar annemi azarlardım.

büyüdükçe daha tolerans edebiliyorum keşke diyen insanları onları da oldukları gibi dilemmalarıyla hevesleriyle yapamadıklarıyla seviyorum.

yine de keşke ile başlayan cümleler kurmuyorum.