abim ile pokemon oynadığımız zamanlar, bana "sen
pokemonsun. yatağın altına gir. ben seni yakalıcam" dedikten sonra yatağın altına girip, çıkamazdım. annemin yatağı kaldırıp beni çıkarmasını beklerdim. evet, beklerdim çünkü yatağın altına sıkışırdım ve bunu her pokemon oyununda yapardım. girdiğim gibi çıkamazdım. tombiş olmanın zorlukları vardı işte.
komşumuzun oğlu ile yine bir gün
pokemon faciası yaşamıştık. birinci katın balkonundan kendimizi aşağıya çimenlere atmıştık. çünkü biz pidgeot idik.
tabii ki uçtuk canım, saçmalama ne düşmesi?!