ciddi manada çıkmaya başladıklarından benimle olan sevgili kıl dostlarım seviyorum onları uzun aralıklarla kesiyorum. tam olarak siyah olmamaları ilk başlarda hoşuma gitmiyordu ama turuncu kahverengi olmalarına da alıştım artık. hem cinslerime yakıştırdığım vücut kılı.
sakalım çıkmıyor. (bkz: ayılıkla uzaktan yakından alakası olmayan yazar)
hayatımda hiç jilet vurmadığımdan olsa gerek. tek avuntum askerde rahat edecek olmam. gerçi oradayken tüy bile görmek istemiyorlar(mış). öyle de böyle de yanacıklarım jiletin tadına bakacak gibi görünüyor.*
son dönemde artan işidci görünümlü hipster sakalı ve yükselişe geçen lumbersexual akımı üzerine kadınlara sormuşlar, sakal ne kadar etkili sizin için diye:
"i only like a guy if i can tell the last time he take a shower."
(bir erkeği anca en son ne zaman duş aldığını tahmin edebiliyorsam beğenebilirim)
benimkileri birkaç gün kesmeyince acayip kaşıntı yapıyor, çok fena rahatsız ediyor. eskiden top sakal falan bırakırdım ama şimdi hiç gelemiyorum sakala bıyığa. ne olduysa bana...
üç günlükken mach 5 serisiyle almanın bildiğin can yaktığı kıllar. geçen de bir tıraş olayım dedim gözümden yaş geldi la ya da benim kıllar çok sert bilemiyorum şimdi.