şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek

yılmaz erdoğan şiiri.

şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek,
her yanımdan geçenin yüzünde seni göreceğim.
her günaydın diyen sen olacak.
her yüzüme bakanda senin sıcaklığını hissedeceğim.
her gördüğüm resimde seni göreceğim,
her duyduğum şarkı sanki sana yazılmış gibi gelecek bana
bakarsın belli mi olur bende sana şarkılar yazarım...
şimdi sen gidiyorsun ya
arkana bile bakmadan her arkasını dönüp yoluna devam edende seni hatırlayacağım.
sadece sen olacaksın çevremde gezen insanlar..
şimdi sen gidiyorsun ya herkes sana benzeyecek
sen geri gelene kadar...
herkes sana benziyor sanki…
’’saçı az daha kısa olsa biraz daha içten gülse..’’
daha çok benzeyecek olanları ayırıyorum.
yoksun ya yokluğun da yepyeni senler arıyorum.
en zor geceler oluyor.
izlediğimizi izlemiyorum, senin uyuduğun saatlerde uyumuyorum.
olur ya bir rüyada karşılaşma ihtimali.

kahraman tazeoğlu
(bkz: ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili) yalanının bir başka versiyonudur.
fenomenolojik kuram da der ki, herkes biriciktir herkes kendine özgüdür.
ayy benzemesinler ayol. ben istemem öyle şey. hatta istersen gitmiyim yani. vallahi bak. sevmem öyle herkese benzeme işlerini falan. aaa. bir haller geldi bak durup dururken.
söyleniş şekline göre hem hakaret hem de iltifat olarak algılanabilecek cümle.
benim gibi olmayacak inanma benim gibi olmayacak diye bir şarkı ile atıfta bulunulabilir söz.
öyle oluyor, aşık olduğum adam gittiğinde algıda seçicilik midir nedir hep ona benzeyen adamlar geçip gidiyordu yanımdan ya da otobüste...