bazen “nasıl olurdu” diye düşünüyorum. “neden böyle uzak kaldım” diye düşünüyorum sonra. cevap bulamıyorum. aslında basitti. gizliydim ben de herkes gibi ve etrafımda kendimi açabileceğim kimsem yoktu. bu çoğu kişinin yaşadığı bir şeydi. sonra gizliliğimden fedakarlıkta bulunmaya başladım. insanlarla buluştum, benim gibi olan. dinledim, güldüm, seviştim. sonra ayrıldık. çoğuyla sadece bir kere görüştüm. kaç insanla görüştüğümü bile hatırlamıyorum. bazen buluşup kahve içtik, bazen gay bara gittik, bazen seks yaptık, bazen playstation oynadık bu insanlarla ama hiçbiri hayatımda az da olsa kalıcı bir şekilde yer almadı. ya onlar başka yerlere gitti, ya da ben onlarla buluştuğum yerin misafiriydim, ya da ısınamadık tam olarak birbirimize. bazen seviştiğim kişilerle yeniden sevişmek bile istemedim. canım nasıl istiyorsa öyle davrandım. bir ideale kaptırmadım kendimi. ne mi oldu sonra?

bu tip anlık yakınlaşmalar hissizleştirdi beni. eskiden, korkakken, çekingenken kurduğum hayallerden o kadar uzaklaştım ki artık hayal bile kurmuyorum. sadece “nasıl olurdu” diye düşünüyorum. biriyle sevgili olsaydım nasıl olurdu? akşam eve geç geldiğimde beni merakla evde bekleyen, hastayken yanımda olan, beraber tatile gittiğim, beni kıskanan, kıskandığım, kötü kokarken bile sarılabildiğim, sarılarak uyuduğumbiri nasıl olurdu? aslında, birkaç kez sarılarak uyumayı denedim. yattığım kişi göğsümde uyurken hissizdim sadece. karakterini bilmediğim bir adamdı sadece göğsümdeki. güzel sevişiyordu, muhabbeti de iyiydi ama kimdi gerçekte? sevgili olmak farklı bir şey değil mi.. bilemiyorum.

yalnız bir yaşlı olarak ölme ihtimali çoğu eşcinselin aklından geçer. sanıyorum önemli olan bu ihtimal aklımıza geldiğinde bizde beliren duygu durumu. yalnız ölecek olmak çoğu insanı üzer. beni üzen, artık bu ihtimalin beni üzmemesi. ya da yalnızlığa alışmak mı oluyor bu? yine bilemiyorum.

“aşk, meşk işleri yalan” diyip kestirip atanlardan da olamadım, sevgili arayanlardan da. ortada kaldım yine anasını satayım. şimdi, bir erkekle yakınlaşsam, gerçekten birbirimizden hoşlansak ve sevgili olmaya doğru gitsek nasıl davranmam gerektiğini bile bilmiyorum. sevgili olmak nasıl bir şey, sahiplenmek, sorumlu hissetmek.. bunlar nasıl duygular? güzel ve kötü yanları geliyor aklıma. düşünebiliyorum sadece. sevgilim olsaydı, onu kaybetseydim. ne düşünürdüm? ne hissederdim? hayatım, hiç yaşamadığım ve belki de yaşamayacak olduğum bu ihtimalleri düşünmekle geçiyor. belki de her insan biraz böyle.

küçük odamda, tanıdığım herkese uzak bir coğrafyada sadece ayı sözlük’e dökebiliyorum içimi. bazen telefonumdaki gay uygulamalarındaki erkeklerden penis resimleri alıyorum. beğeniyorum, beğenmiyorum. kendimle başbaşa kalıyorum sonra yine. insan kendisiyle kalınca aklında bin tilki dolaşır. hayatlarımıza dair elimizde olan ya da olmayan bağlantılarımızı düşünürüz. akşamın bu saatinde, küçük odamda, “nasıl olurdu” diye düşünüyorum. bu gecemi buna ayırdım.

ihtiyaçlar hiyerarşisinin 3. basamağı bende hep eksik kaldı. belki bir gün o yer dolar. bilemiyorum. sadece ne hissettiğimi, istediğimi bilmek isterdim. insan kendisini tanımaya çalışırken bile bu kadar zorlanırken, bir başkasıyla nasıl bir bütün oluşturabilir? ben bunu yapamazken, başkaları nasıl yapıyor?

en iyisi yatayım.

olaya heteroseksüel ya da biseksüel kadın açısından bakarsak umut var diyebiliriz.

eşcinsel ya da biseksüel bir erkek için bu durum genelde umutsuz vakadır. işin kötü yanı insanın bunu artık kanıksamasıdır. ben hayatım boyunca hep hetero erkeklerden hoşlandım mesela. hepsi benim için öyle şeyler hissetmeyecek erkeklerdi. isterseniz “ulaşılamayanın cazibesi” isterseniz “maskülen özellikleri” deyin, ben açıklamayı bıraktım artık. işin kötü yanı, yukarıda da dediğim gibi bu umutsuzluğu benimsedim.

zaman geçtikçe insan “ne haddime” diye bile düşünebiliyor. evet abartmayı seviyoruz. durgun hissettiğimiz bir günde, hava kapalıyken, saçlarımızdaki yağ oranı artmışken, aklımızda geciken kiramız varken hoşlandığımız o hetero geliyor. bir şey rica ediyor ve gidiyor. değersiz hissediyoruz. ama bu gündelik bir değersizlik hissi gibi oluyor artık. her gün arada uğrayan, genelde çok acıtmayan bir değersizlik...

bunu hissetmek zorunda olmak istemezdim. değersiz hissederken kendimi savunacak etkenlerim olsun isterdim. bu tamamiyle hayatla ilgili bir şey haline geliyor artık. bir yanımız özrümüz oluyor.

bacağını kaybeden biri onunla yaşamayı öğrenir. ben de, beni hiç sevmeyecek insanlardan hoşlanmayı öğrendim. kıvamında hoşlanıyorum artık. tadını bozmadan, üzülmeden...

bu kodumunun berberleri niye bana dayamıyor hiç ya?! hepsi gayet mesafesini koruyor. önlüğün altından kolumu da yana doğru açıyorum bazen
ama şu berber pipisine denk gelemiyorum bir türlü. bir kere olmuştu sadece ergenken. koşa koşa osbir çekmeye gitmiştim traş olduktan sonra. gusül artı berber sonrası yıkanma da beraber halledilmiş oldu. güzel zamanlarmış.

dayayan berber veritabanı oluşturabiliriz arkadaşlar durum çok ciddi. türk gayler olarak yaşayabileceğimiz en public erotizm bu!

ne boktan bir şey bu.. anneme söyleseydim durumumu “şükretmiyosun, canın sıkılıyor sonra” derdi.

hissedememek, hüznü de beraberinde getiriyor. farklı bir hüzün ama bu, buruk biraz. dinleyeni, anlayanı olmayan bir hüzün. insanın en kendi içinde yaşadığı ve çoğu zaman anlamlandıramadığı... kalp kırıklıklarından, mutluluklardan uzak seyreden bir hayatın içine düşüyor insan. üzülüyor sonra.

tatlı tatlı üzülmek, sonra teselli bulmak isterdim. bir gün mutlu, bir gün mutsuz olmak isterdim. hayal kırıklığı yaşamak, sevmek, güvenmek, inanmak ve şaşırmak isterdim.

yok. her şey çirkin derecede aynı ve soğuk. sanki her gün bayat ekmekle besleniyorum.

donuklaştım.

allah affetsin bana çok seksi gelen şey. çok utanıyorum ama gerdek gecesi namaz kılan erkeği yatakta beklemek çok ciks bence.

sonuçta adam orada müthiş bir motivasyonla duruyor. gülmeyin aq gerdeğe kadar hiçbir kızın elini tutmamış olabilir ne var? inancının gereğini yapmış işte. artık düğün denen götveren süreç de ortadan kalkmış. sevdiceğine kavuşmuş bir adam, damatlığının pantolonunu sıyırıp abdest alırken gelin onu yatakta bekliyor.

o abdesti alırken damadın yaşadığı heyecan bence çok tatlı abi. kama sutra gibi bir şey sjfkshfksh. bizim iki mesajla ulaştığımız şeye o müslüman damadın ulaşabilmesi için önünde askerlik, iş bulma, birikim yapma, doğru kişiyi bulma, aileleri anlaştırma, söz, nişan, kına, düğün gibi iğrenç şeyler var lan. bu adam şükür namazı kılmasın da naapsın? seksi bu kadar zorlaştıran onca şeyden sonra erkeğin yaşadığı o mutluluk işte azizim, o masum çocuksu sevinç, o yıllardır kukuya hasret pipinin namazın hemen bitmesini beklemesi..

bunlar çok seks şeyler de işte, biz çok hornetkafalı olduğumuz için anlayamıyoruz aslında.

ilginç duygular içerisindeyim. saçlarım dökülüyor. birkaç gündür fotoğraflarımı gören “uymaz” diyor. kendimi eşcinsel ortamından da iyice soyutlanmış hissediyorum. eskiden de soyuttum ama bu benim isteğimle olan bir şeydi. şimdi birkaç arkadaş vs. edineyim dedim ama, bu ilişkilerde de belli kalıplar oluşmuş ülkede. mesela hornet “parlak pasif ya da cd” arayan ya da öyle olanlarla dolu. heryer böyle. eşcinsellikle ilgili uygulamada eşcinselden çok parlak pasif veya cd sikmek isteyen erkekler ve onlara bunu zevkle sunan erkekler var. ne kadar fazlalar..
öte yandan kılsız ve fit vücut isteyenler, chubby isteyenler, kılsız vücut kendisini siksin isteyenler, erkeksi olsun ama pasif olsun isteyenler, olgun aktif arayanlar, 30 yaş altı yazsın gerisi yazmasın kesinlikle kafasındakiler derken kendimi kalabalık bir panayırın uğranmayan standı gibi hissediyorum artık amq. çirkinleşmedim de henüz, niye böyle hiç kimseye uyamıyorum anlamıyorum. insanlar mı çok şekilci oldular, ben mi bir yerde kaldım anlayamıyorum. ne ara bu kadar umursamaz oldu insanlar? ya da fazla alıngan.. kiminle konuşsam ya et muamelesi görüp kestirilip atılıyorum ya da söylediğim çok normal bir şey karşısında aşırı tepkiye maruz kalıyorum.
soğumuş gibi hissediyorum kendimi ilk defa. erkek denen cinsiyetin türkiye şubesi beni cinsellikten de sevgiden de soğuttu. küçüklüğümüzden beri kendimizi zar zor kabul ediyoruz. kendimiz gibi olanlarla yakınlaşmaya çalışıyoruz ama yaşadığımız hayal kırıklığı bizi daha da yalnızlaştırıyor.

internette araştımaya başladığım an ki 8. sınıfa falan gidiyordum sanırım. o yaşa kadar cinsel açıdan hep erkeklere ilgi duydum. duygusal açıdansa bir kızı seviyordum. bu durumu hiç yadırgamıyordum kendimce. tabi hareketler de feminen olunca aile, arkadaşlar, hocaların dokundurmaları sinir bozmaya başlamıştı. internetten araştırdım. "birinin eşcinsel olduğunu anlamanın yolları" gibi siteler vardı o zamanlar, şimdi de vardır belki bilmiyorum. birine tıkladım ve okumaya başladım. bana uyan her maddeyle daha da yerin dibine giriyordum. gerçekten öyle olduğumu farkettiğimde inanılmaz üzülmüştüm. tabi maddeler ne kadar sağlıklıydı bilemem ama bir gay olarak beni baya iyi analiz eden madderlerdi. top, kız gibi lafları çok duymuştum, alışmıştım ama gay olduğumu maddelerle bana anlatan bir internet sitesi moralimi hepten çökertmişti. o ana kadar sadece bana saldıranlarla savaşıyordum. neden bana saldırdıklarını anlamadan sadece kendimi savunuyordum. o günden sonra içimden gelenle de savaşmaya başladım ki bana en çok zararı veren o davranışımdı.

eşcinsel olduğumuzu farkedişimiz, farketmek zorunda oluşumuz küçük hayatalarımızın önemli (ay dur plaza dili yapmazsam içimde kalır) turning point'leri bence.. şahsen ibneliğimi şuana kadar 3 dilime ayırmam gerekirse:

-farketmeden önce (fö 1994-2008)

-farketme ve reddetme (fr 2008-2014) evet uzun sürdü.

-kabulleniş ve sonrası (ks 2014-...)

bir sonraki aşama da;

-orospuluk yılları (...-...) şeklinde olursa şaşırmam. ay allah korusun, korucan dimi?

salak salak dans ederken gözler “sarı tişört”lüyü arıyor. evet sarı tişörtlüyü çok beğendim. dans ederken sakince yanına gideceğim. acaba beni görünce etkilenir mi? çok yakışıklı, sakalları bile güzel. ne yapsam ki? nerede bu? sigara içmeye mi çıktı? dur, arkadaşıma söyleyeyim de arka bahçeye çıkalım. hem yorulduk, dinlenmek lazım. çıktık. orada da yok. ayağım kaydı. biri belimden tuttu. teşekkür ederim. hayır, seninle yatmayacağım. sarı tişörtlü nerede? çok terledim. dışarısı bile kalabalık. sürekli bağırıp duran bu lubunyalar ne zaman susacak? sarı tişörtlü yok. gitti mi? hornet bildirimleri duyuyorum. tıkıtık, tıkıtık.. vodkayı içemedim. çabuk iç sigaranı hadi içeri geçelim. madonna çalıyor. içeri geçtim. dans ediyorum. ve, sarı tişörtlü sanırım orada. o kadar kalabalık ki.. gördüğüm tek şey sarı rengi. hafif yana kayıyorum. bu sefer yanına gideceğim. o da benden hoşlanır nasılsa. gencim, çirkin değilim. biraz yaklaşıyorum. gördüğüm şey hala sarı rengi. daha da yaklaşıyorum. sarı rengin devamını oluşturan beyaz renkli kolun birine dolandığını görüyorum. tişörtün sahibi 50, 55 yaşlarında birini öpüyor. olduğum yerde kalıyorum. kafamda şu canlanıyor: genç pasifim, olgun aktif arıyorum. fotoğrafsız yazma.

gülüyorum. etrafıma bakıyorum. herkes bir şekilde eğleniyor. ter ve parfümü kokluyorum. yanımdaki adam “yine mi yalnız geldin” diyor. halbuki ilk defa geldim. manasızca yüzüne bakıyorum. karıştırdığını söylüyor ve özür diliyor.

4 gibi ayrılıyorum. aklımda sarı tişörtlü var. şuan olgun birinin yanında uyuyor herhalde diye düşünüyorum. gülümsüyorum. o gece hayatımda hiç yaşamadığım şeyleri yaşıyorum. benim gibi insanlardan oluşan bir mekanda, istediğim gibi hareket edebiliyorum. vodka içiyorum, eğleniyorum, hoşlanıyorum, reddediliyorum, isteniyorum. bir gece, yaşamadığım bir hayatı yaşatıyor bana.

tek yön, love, superfabric.. ne önemi var? ben orada benim. bunu özleyeceğimi düşünmezdim.

yılların dışlanmışlığı sonucunda oluşan aşağılık kompleksinin getirdiği kibir ve narsizm bunlardan biri. bu dışlanmışlık aşırı duygusallığa da sebep olabiliyor. iki uç noktada geziyor çoğu eşcinsel malesef. bundandır ki hayatım boyunca neredeyse hiç yaşamadığım tepeden bakılma ve trip yeme duygusunu eşcinseller sayesinde bol bol yaşadım.

güvensizlik, hayatın bize sadece gizliliği sunması ve bunun sonucunda sağlıklı ilişkilerin olamaması gibi şeyleri arkadaşlarım bol bol anlatmış zaten. gel gelelim araştırmalara göre amerika’da bile eşcinsellerin çoğunun psikolojisi bozukken türkiye’de yaşanan eşcinsel ilişkiler ne kadar sağlıklı olabilir ki?

kötülemeyi pek sevdiğimiz bir dating uygulaması. hele biz cool eşcinseller hergün bu hornet'e bok atmazsak rahat edemiyoruz efendim. ben de eskiden hornet'e bok atmayı çok seven biriydim ama artık atmıyorum. hornet'in kötülenecek tek bir şeyi var o da mesaj özelliğinin iğrenç oluşu. bunun dışında oldukça kullanışlı ve amacına hizmet eden bir uygulamadan fazlası değil. hatta diğer "hayatınızın aşkını bulun, erkeğiniz ayağınıza gelsin" temalı aptal saptal (planetromeo vb.) uygulamalardan çok daha dürüst bir uygulama. her şeyden önce hornet kime hitap ettiğini biliyor arkadaşım. geliştirenlerin olayı net. adamlar erkekleri tanımış ve buna uygun bir uygulama üretmiş. çok kolay kullanılabilir ve sade bir arayüz, gereksiz tanımlamalardan kaçınma gibi özellikleri var. planetromeo'da profilinize en sevdiğiniz yemekten hayatın anlamını sorgulayış biçiminize kadar her türlü bilgiyi yazabileceğiniz olanaklar varken hornet'te sadece arayış ve birkaç özelliğinizi yazabiliyorsunuz çünkü karışıklığa gerek yok abi. her şey net. sonuç olarak planetromeo'da da scruff'ta da hornet'te de herkes sevişiyor mu sevişiyor ve bunu en güzel hornet yapıyor kusura bakmayın.
insanların seks yapma isteğini ve buna ulaşma çabasını kötüleyen entel dantel şahsiyetler de saçmalamasınlar lütfen. "yok hayatım ya ben hiç hornet falan kullanmam çok avam bir yer yani hiç bana göre değil, ayrıca seks o kadar da önemli değil yani ne saçma şeyler.." triplerine olan eşcinselleri de hiç sevmiyorum. hıh. evet böyle bir güruh var. sen seks yapmıyor olabilirsin ama bu arayışta olan insanları asla ezme ve hor görme gibi bir hakkın yok hayatım.

one night stand'lerle fuckbuddy'lerle derdimiz yoksa ve hala hornet'ten nefret ediyorsak bunun tek bir sebebi olabilir arkadaşlar.. o da türk erkeği. evet efendim. hornet'in avrupa'da, amerika'da bizdeki kadar kötülendiğini hiç sanmıyorum çünkü oralardaki erkeklerin zihin yapısıyla bizimkilerinki çook farklı. buna ben de dahilim tabi, olaya kezban kontenjanından pek tabi girebilirim. ehehehe.

evet efendim, ülkece afedersiniz deli olduğumuz için bu da hornet'e yansıyor. peki neden insanlara bu kadar kızıyoruz, çünkü hornet kullanan türk erkeklerinin çoğu tam bir yalancı . gerçekten ben bu kadar yalanın döndüğü başka bir ortam görmedim hayatımda. şimdi yalandan kastımın ne olduğunu da söyleyeyim de "e ama insanlar da n'apsın amq" demeyin okurken. yalandan kastım okuduğu üniversiteyi, çalıştığı işi, aile yapısını, ismini yalnış söyleyenlerin yaptığı eylem değil. zaten seks için girdiğim bir yerde insanlara bu tip bilgileri neden vermek zorunda olduğumu da hiçbir zaman anlamamakla birlikte bana bu bilgiler hakkında yalan atan insanlara asla kızmam. benim kastettiğim yalancılık tabi ki de o kişinin beni ilgilendiren özellikleriyle ilgili.

hornet'teki en büyük yalanlardan biri yaş konusudur. nice bana "32 yaşındayım" diyen abilerin fotoğrafını gördüğümde en az 40 olduklarına dair elimi kurana basacak seviyeye geldiğimden dolayı artık bu yalandan bıktım usandım. bu abiler maalesef genelde tipten de kazanamadıkları için girecek delik aramaya evrilmiş ya da vücutları çocuk doğurmaktan müthiş bir deformasyona uğramış eşlere sahip ve abazanlığını koruyan kişilerden oluşuyor sanırım. sevmiyorum sizi. yaşlısınız diye kimse sizinle sevişmek istemiyor olabilir. "hele bi şunu kandırayım da buluşunca ayartırım," gibi ucuz amaçlarınızı da alın götünüze sokun. salaklar.

ikinci büyük yalan -ki bu yalan biraz da cahillikten kaynaklanıyor- aktifim, pasifim durumları. nice full aktif erkeğimiz seks yolunda anüsünü aşındırmış, nice gay değil sadece sikici olan yiğidimiz ardını bir tavşan gibi dövdürmüş de hala bu kompleksinden kurtulamamış.. abilerim, yapmayın etmeyin. pasif olmak kötü bir şey değil. pasif olunca kadınlık hormonu da salgılamayacaksınız? artık durum "tamam sen geç arkaya ama ben aktifim tamam mı" seviyesine gelecek diye korkuyorum.

türk erkeği abi. her türlü problemiyle bence kadınlardan daha karışık olan, kafasında bin türlü sıkıntıyla sekse aç bırakılan bir erkekten bahsediyoruz. çoğusu aslında nasıl bir yönelime, role sahip olduğunu bilmez, güvenli seksten haberleri yoktur, ezbere konuşurlar, güvensizdirler, korkarlar.. heteroseksüeli ayrı kompleksli, biseksüeli ayrı değişik, eşcinseli ayrı sıkıntılı bir ortamda herkesin rahat rahat buluşup sevişebileceğini kimse düşünemezdi herhalde. bir kadınla evlenip gizli gizli kullanan eşcinsel mi ararsın, "sevgilime evlenene kadar dokunamam, şimdilik cinsellik ihtiyacımı erkeklerle gideriyorum" diyen tipleri mi ararsın, her türlü hayınlığı görmüş geçirmiş ve hornet'e nefret tohumları eken kinci erkekleri mi ararsın, canı aşklı seks isteyen biricik aşk böcükleri demiseksüel mi ararsın, iki kas yaptı diye komplekslerinden arındığını düşünen aşırı dalgacı insanları mı ararsın, entel olan ve sapyoseksüel seks isteyen kemik gözlükleri kırılasıca yeditepe öğrencisi mi ararsın, "ben öpüşmem sadece sokarım" ayılığını yüreğinde şiar edinmiş etrafa yaydığı aşırı erkeklikle gözleri kör eden gizli adam gibi adam(!) mı ararsın herkes burada ve dikkat edin saydığım her şey farklı konularda oluşan kompleksler. ne kadar üzücü değil mi..

he ne yapmak gerekir... bence umursamamak gerekir. ben umursamıyorum. çok saçma insanlar denk geliyor, çok sinir bozucu hareketler yapıyorlar ama kızmıyorum artık. böyle kötülediğime de bakmayın. aslında hornet'teki çoğu insanın zararsız olduğuna inanıyorum ama işte sağlıklı düşünemeyen ve cinsellik arayışında olan bu kadar erkeğin toplandığı bir yerin de güllük gülistanlık olması beklenemez sanırım. sorun hornet değil yani. sorun türk erkeğinden başlıyor, heteroseksizmden ataerkil topluma kadar birçok yerde geziniyor.

ayrıca hornet'te kafa insan da gayet bulunabilir. 2 günde 3 kişiyle buluşup sadece dertleşip seks yapmamışlığım var benim. ne diyorsunuz siz? önemli olan çok şey beklememek ve rahat olmak. iyi seksler, arkadaşlıklar, olursa aşklar..

aradım, bulamadım. önceden böyle bir başlık açıldıysa özür dilerim.

bu en nefret ettiğim güruhtan bahsedeceğim biraz. bu insanlar full artı full aktiflerden bile daha zararlı ve embesildir. kendi iğrenç psikolojisiyle karşısındakini istediği gibi yaftalama hakkını kendine görür.

adından da anlaşılacağı üzere tanıştığı kişiye ilk fırsatta “sevgili olmayacaksak buluşmayalım” ültimatomu veren bu ahlak bekçileri insanı delirtmekte master degree yapmış haldeler. iki üç diyalog sonrası sadakat beklerler, seviştiysen hemen duygusal beklenti içine girerler. bekletilerini karşılamazsan da sana daldan dala atlıyormışsun muamelesi yaparlar. onların duygularıyla oynadığını bile ifade edebilirler.

hayır bu nasıl bir motivasyon, bunun bilinç altı ne? anlamakta güçlük çekiyorum. daha yeni tanıdığın birinden nasıl bir sadakat bekliyorsun? “benimle yatacaksan başkalarıyla olamazsın” özgüveni nereden geliyor bu müptezellere anlamıyorum.

“ben duygusallığa insanlığa önem veririm tamam mıa, hayvan değilim ben :(“ gibi ifadelerle insanı çileden çıkaran bu tür demiseksüel falan da değil. ayrı bir şey bunlar. azgınlıktan ölür ölür dirilir ama seksine duygusallık katmaktan da geri durmaz.

bir kere beni bulmayın arkadaş ya, bir kere düzgün biri denk gelsin bana da amaan.. ne bahtsız adamım ben, sınanıyor muyum yahu. kimle tanışsam ayrı bir psikolojik vaka, günahım ne benim ya..

ben bu adamın art arda girilmiş aynı entrylerine bayılıyorum. sanırım ayı sözlük’ün kastığı zamanlardan kalma, aynı butona birden fazla basma olayından dolayı birkaç kere girilen entry’lerini asla silmiyor bu arkadaş. “ne uğraşcam yeaa” gibi bir izlenim alıyorum. çok komik. keşke yine art arda 4 5 tane entry girebilse.. haha.

kastedilen tipler daha iki taraf birbirini tam olarak tanımadan “sevgili olalım” kafasına bürünen tipler. hiç mi böyle insanlarla tanışmadınız, ilginç.

duygusal bağ kendiliğinden oluşur. sen birinden hoşlanırsın. o da senden hoşlanır ve zaman geçirmeye başlarsınız. birbirinizi tanırsınız. kafanızdaki soru işaretleri kalkar ve daha da bağlanırsınız. zaten sevgili olmuşsunuzdur. ama bu bağı karşı taraf farklı yorumlayabilir. o seninle arkadaş olmak ister belki. sen seversin. bunlar çok doğal şeyler. olması gereken de bu.

hornet’ten tanıştığın bir tip gelir ya da. tanışırsınız. birbirinizi anlamaya çalışırken “yalnız ben sevgili arıyorum” ifadesini bulursunuz karşınızda. bu sağlıklı bir ifade mi? zorlama değil mi? kişinin duygu masturbasyonu değil mi bu kardeşim?

biz de sevgi görmedik hayatımız boyunca ama yeni tanıştığımız kişilerle yaşayacağımız olası ilişkiyi daha ilk baştan “sevgili” kalıbına sokmaya çalışıp karşımızdakini boğmuyoruz. duygusal bağ zamanla kurulur. öyle ha deyince olmaz. olanların nasıl sonuçlandığını biliyoruz. sevgi açlığı yaşıyor olman önüne gelene “aşk” koşulunu koyabileceğin anlamına gelmiyor.

profil fotoğrafı kıllı, sakallı olan, verdiği pozlardan maskülenlik akan abinin telefonlar verildikten sonra araması sonucu “aloaa nassın cağnımm, niye cvap vermyosan” gibi ifadelerle sizi dumura uğratması durumu. “yanlış numara abla” deyip cinsiyetçiliğin ve pisliğin dibine vurabilirsiniz itinayla.

ki ben de feminenimdir accık ama ağır abi pozlarına giriyor muyum, hayır.

gelecekle ilgili bilinen tek şey hayatımızın bir gün son bulacağı. iş böyle olunca hayata anlam katma gereği karşısında bocalıyorum. ben bir şeyler denedikçe, bu ileride biteceğini bildiğim hayatın bana genelde olumsuz yönlerini gösterip beni engellemesi de oldukça yorucu.

insanlardan ve her şeyden bıkmış haldeyim. hayal kuramıyorum ve zevk alamıyorum. psikoloğumun bana söyledikleri saçma geliyor. kendisiyle ortak bir noktada buluşamıyorum.

hayatın beni getirdiği noktada tüm motivasyonumu kaybetmiş haldeyim. denemek, çabalamak istemiyorum. iyi bir erkeğe bağlanmak, daha çok para kazanmak, yardım kuruluşlarına katılıp insanları mutlu etmek istemiyorum. tek istediğim şey bir gün uyuyup uyanmamak. bu psikolojiden çıkacağımı biliyorum, ama yeniden geleceğini de biliyorum.

yoruldum. biteceğinden emin olduğum bu süreç artık bana zerre zevk vermiyor. beyin ölümü gerçekleşmiş ama hala hayatta tutulan bir hasta gibi hissediyorum. her şey kötüye giderken kendimi iyi hissettirecek şeyler yapıp kendimi kandırmaktan bıktım. tavsiyeler duymaktan bıktım. samimiyetsiz iyi niyetlerden bıktım. delikten hızla akan suyu bantla durdurmaya çalışmaktan bıktım.

evrime göre elenmesi gereken grupta ben varım. genlerim aktarılmamalı. öyle de olacak. topluma, dünyaya adapte olamadım. elenip gitmeyi bekliyorum. hayattan nefret ediyorum.