yalnızlığın anlaşıldığı anlar

Gündem

61 eurovision
1 daydream in blue
1 vernon wray
199 ayı sözlük fuck buddy aranıyor ilanları
39 eski sevgilinin aldığı hediye
2 çirkin kadın
18 fitness a yazılıp gitmemek
15 oğuz atay
72 yazarların ilk 31 çektiklerinde düşledikleri
27 ap
6 oral pasif
9 danla bilic
20 hayırlı cumalar
1 deniz ışın
1 never gonna give you up
1 easy lover
1 call me
9 bacak omuza
1 küskü
1 gizli sikişenin aşikare çocuğu olur
276 ayı sözlük yazarlarının burçları
11 sexting
1 sable, fable
2 non binary olarak açılmak
30 hindistan

her akşam odanda pc başında, dizi izleyip uyduruk yemeklerden yediğin anlardır . her akşam aynı eylemi tekrarlamana rağmen çok sonraları anlaşılır bu durum, bir an durup düşünür ağlaya ağlaya yemeğe devam edersin.

markette bir yandan para üstü alırken diğer yandan poşetleri doldurmaya çalışıp elinin ayağına dolandığı an.

evde, tuvaletin kapısı açıkken sıçmak.

sabah kahvaltıda bir tek kendim için çay demlemeyeyim şimdi sallama çay içeyim en iyisi dediğin andır. (bkz: tek başına sallama çay içmek)

kariyer, iş, üniversite derken akşam eve döndüğünde sokak kapısını açıp (zile basamamak), kombiyi açıp soğuk evin ısınmasını beklediğin andır.

birsürü var bu anlardan:

- yetiştirdiğin iki saksı çiçekle konuşmaya başladığının farkına varmak mesela. "günaydın. nasılsın?" diye fısıldarken bütük yapraklarına dokunmaya çalışmak,

- kendi kendine, sesli bir şekilde muhabbetler etmek:
"+ acaba ne yapsam yemek olarak?
- hmm.. makarna?
+ çok severim!
- biliyorum."

gibi, gibi, gibi.

sabahları çalar saate muhtaç olunduğu anlar. aslında bir öpücük hiç de fena olmazdı.

dinlediğin bir müzik seni gülümsettiğinde bir an sol tarafındaki boşluğa baktığın andır.

son yenilgimden beri artık hiçkimseyi sevemediğimi duyumsadığım her an. aşkı da geçtim, işin dostluk, evlatlık, kardeşlik, kuzenlik boyutu da yoruyor artık. bencilleşmeye başladım ve bu his içimde peydah olur olmaz başkalarında da mevcut olduğunu anladım. çok kızıyorum onlara. hepsinin yardımıyla meydana getirilmiş bir heykel gibi hissediyorum. ve artık hiçbirini görmek istemiyorum. kendi dünyamda mutlu olmasam, kahkahalarımın doruk noktasında acı bir çığlık atıp hüngür hüngür ağlamaya başlasam, tek başıma yemek yemek -ki en nefret ettiğim şeydir- zorunda kalsam bile istemiyorum onları.

diş fırçalığında kendi diş fırçandan başka diş fırçası olmaması

gecenin 03:30'unda, ayı sözlükte tek başına, yalnızlığın anlaşıldığı anlar başlığı altındaki entrylerin hepsini için burkularak okuduğun, ve hepsini teker teker hoş'ladığın halde bu burukluğun geçmediğini anladığın ve bu anlar bundan sonra daha çok sık yaşanacak dediğin andır.

grip olduğun ve bir tas çorbaya muhtaç olduğun zamanlar,sıcak bir çorba ve içten bir öpücükle " geçmiş olsun canım " diyen birisinin yokluğunu hissetmek
hastalıktan daha beter bir durum
abaza olsan 31 çekersin geçer,bu geçmiyor işte
geçiyorsa da delip geçiyor...

eve anahtarla girdiğiniz, sütün taştığı, eve su bastığı, kapıyı açık unuttuğunuz, yemeğinizin yandığı andır...

eve ilk giriş anı..hiç ses olmaz ya..sinir bozucu...sevgilimin beni karşılamasını isterdim..hadi o olmadı annem olsaydı bari. insanlar neden köpek alıyor daha iyi anlıyorum..seni görünce hayvan taklalar atıyor sevincinden, sende kendini birşey zannediyorsun.

sözlükten çıkıyorsun bebek yazısını görünce anladığım şeydir. o uyarıdan başka kimse bana bebek demiyor çünkü.*

tek başınıza acile gittiğiniz an.küçük bir şey nasıl olsa dersiniz ama o da ne?sizi plastik cerrahiye yönlendirirler,sopsoğuk koridorda tek başınıza endişeli endişeli beklersiniz.içeri çağırırlar; "ya,ufak bir bir şey battı parmağıma" dersiniz ama çıkaramazlar,kestikçe keserler,kazıdıkça kazarlar. akan kan başınızı döndürür,parmak acımasa da ruh acır,yarım saat böyle gider.doktor: "kötü oldunuz,yakınınızı çağıralım"der ama kimse yoktur.koridora çıkarsınız,etrafınıza boş boş bakarsınız;keşke yaslanacak bir omuz olsaydı,eve kadar yanımda gelseydi diye düşünürsünüz.

bir çifte 3. tekerlek olunduğu an. çok yakın bir kız arkadaşım ve erkek arkadaşıyla her gün beraberim, bir nevi kaynana oldum.

hapşırdığınızda "çok yaşa" diyen birisi yoksa, yalnızsınız.

ya da tuvalette işiniz bitip tuvalet kağıdı bulamayınca "tuvalet kağıdı getir!" diye bağırıp cevap alamıyorsanız, yalnızsınız. *

kapıyı çaldığınızda kapıyı kimse açmıyor ve çantanızda anahtar arıyorsanız, yalnızsınız. *

sevgililer gününde ekstradan 3-4 kilo alıyor iseniz, çikolatayı çok seviyorsunuz demektir. ve, evet, yalnızsınız.

oyun havası çalarken bile içlenecek duruma gelebiliyorsan, ağlamamak için aptal gibi gülmeye çalışıyorsan işte o zaman yalnızsın ve sıkılmışsın demektir.

tuvalatte montla sıçarken. uuu beybi tüylerim ürperdi.