bu soruya her zaman "ben her zaman iyiyim..." diye cevap veririm. sonra da kendi kendime, yüzümde ince bir tebessüm-ü elem eşliğinde "yalandan kim ölmüş?" diye mırıldanırım. süper egom ise, kendimle "hasb-ı haline" illa da maydonoz olur ve söylenir: "yalanden beden ölmez ama ruh ölür, en azından ağır yaralanır".
bu sözler karşısında bana ise ağır yaralı ruhumu sırtlayıp, madur kahraman havasında sahneyi terk etmek düşer.