her zaman iyiyim derim ama genelde değilimdir. gercegi söyleyip da " aaa neyin var " diye kendimi acınası-yardıma muhtaç duruma düşürmekten pek hoşlanmadığım icin boyle diyorum

(bkz: saa ne amk doktor musun) *

iyilik seni sormalı.

(bkz: yoğurgun)

(bkz: sanane la yarram)

anlamı kaybetmiş, heyecansız, coşkusuz. erkekler bile o bidi bidi halleriyle ilgimi çekmiyor ne zamandır.

"bilemiyorum (isim)" ne zaman sıkılsam ve konuşmayı erken bitirmek istesem böyle söylerim, bu gün de tüm konuşmalarımın naber nasılsından sonrası böyle oldu, öyle ki şefime bile "bilemiyorum x bey" deme cesaretinde bulundum, yalnız cam gibi gözleriyle, gözleri büyük ve açıktır, "peki batucum, çıkabilirsin" demesi içimde bir kıpırtı yapmış, kalan 20dk mesaimde etrafa aptal aptal gülücükler atmama sebep olmuştur, mahkeme duruşmasında konuşuyormuş gibi hissettim her neyse.

özledim lan.

harika ile süper arası bir yerde olma durumu

şahaneyim, bebek gibiyim, taş gibiyim, çok güzelim.

normal ya da aynı nedense alışmışım bu cevapları vermeye

asiste ettiğim hocam sordu bugün "nasılsın yorgocum" diye.
keyfi pek yerindeydi yoksa sormazdı biliyorum "iyiyim" diyip geçiştirdim.
başlığı görünce bir çıyan düştü yine aklıma.
aslında yaşadığımız acılar daha önceden deneyimlenmiş, sadece bize özel olan şeyler değilmiş. sadece yaşayış biçimlerimiz farklı. özünde hikayalerimiz farklı ama göz yaşlarımız aynı.

bunu bilmek daha iyi hissettirdi sözlük evet yorgo iyi :)

yıllarca adnan bey'i beklemiş matmazel gibi

neredeyse 8 saat verimli bir şekilde ders çalıştım. uykum yok. aç değilim. fakat pek mutlu da sayılmam.

coronolı günlere alışma çabası diyebiliriz dimi artık bunda sonra