sakin bir ruh hali yaşıyorum. ne olduğumu hissedemiyorum şu an..

miskin ve pasif agresif.

sick of toefl

abazanlık hallerimdeyim

yalnızlık...

şu anda o kadar hasta ve halsizim ki sarılıp ısıtan bir çift kol ve ayak isterdim sevgiliye ait sırtım göğsüne yaslanmış!

çok sıkıldığım bir gün. şu pazar gününden nefret ediyorum. oldum olası en sevmediğim gün.

şu sıralar herkesin zaman zaman yaşadığı ruh hali içindeyim. hani hayatınızda her şeyin aynı monotonlukta devam ettiğini fark edersiniz , bundan sıkılırsınız ama yine de bunu değiştirmeye uğraşmazsınız ya o işte. kendime en çok kızdığım şeylerden biri bu zaten , düzeni değiştirmekten korkmak ve ne kadar bunalsam da aynı evreleri saat saat , dakika dakika yaşamak. bi kaç haftaya geçer kesin , monotonluk değil bu farkındalık geçer.

neyse önümde vizeler var zaten bunları düşünmeye vakit bulamayacağımı hayal ederek kendimi avutayım.

üzerimde yoğun bir bıkkınlık hissi var. sanki ne kadar çabalasam da hiç fayda etmeyecekmiş gibi.

hastayken, dışarıda tufan varken ve okula gitmem gerekirken ben.

ayhh sırtım acıyor, kanatlarım ağrıyor, ben çıkıyorum dolaşıyorum, hava buz gibi. gerçi yarım saat dolaşınca ısınıyosun da ders çalışmalıyım. motivasyon motivasyon hadi çalış çalış çalış...

mutsuzum ama keyfim yerinde.

büyük ikramiyeye göz dikerek yüzlerce seri bilet alıp biletlerden tekine bile amorti çıkmayan biri gibi.

tetis denizinin himalayaları oluştururkenki çektiği sıkışıklığı hissediyorum ruhumda.

ayyhhh her şey ve herkes üstüme üstüme geliyor. sağdan soldan, aşağıdan yukarıdan ayhhh bi çekilin, bi rahat verin ayol.

sabah kar yağdığını gören ve doğal seçilimle yok olacağını bilen bir mersinli olarak ben.

umutsuzluk ve umursamazlık arası gidip geliyorum.

ruh halim gazapizm-heyecanı yok ile hepsi-aşk sakızı arasında gidip geliyor

(bkz:koy götüne rahvan gitsin)

saati dört sanarken üç olduğunu farketmemle beraber nefes alamadım birden.