ciddi olmak.
hala en büyük sorunum bu.güler yüzlüyüm buda insanları beni kolay lokma olarak görmesine sebebidir.
hatta çocukken bana büyüyünce ne olmak istediğimi sorduklarında ciddi olacağım derdim.*

zirveye katılan yazarların beni gözleriyle soyarken önce neremden başladıkları. *

maaşallah ben her şeyi hızla öğrenirken görüyorum ki pisuvardaki pis kıl falan bir türlü bir şey öğrenemiyor. ne kafasının üzerinde kitapla yürümeyi, ne doğru çatal bıçakla yemeyi, ne de kıyafetlerini doğru kombinlemeyi. asalet insanın içinde olacak ayılar.

bu entrimi de tüm asil ayılara ithaf ediyorum.

ayakkabımı kirletmeden yürümek.
hayır diyememek. desem de inanılmaz zorlanıyorum.

insanları iyi tanımayı.. çoğu zaman duyguları bir tarafa bırakıp akılla hareket etmeyi..

otobüste arkası dönük gördüğün, hos elleri olan adamın yüzünün nasıl oldugunu. senin bindiğinden bir durak sonra pat diye inmişti, otobüs giderken zorladın görmek için ama hayat, insanlar, ve direkler izin vermedi buna. *

matematikte sayılar yerine x,y,a,b ile kullanılan an ve sonrası.
o günden sonra merhaba merhaba.

matematik . bugünkü finalinin ardından, seneye 3.kez alttan alacağım ders. ha öyle trigonometri, türev, integral, limit falan da görmüyoruz, bildiğin denklemler.

kravat bağlamayı ve kişilere hakettiği şekilde* muamele etmeyi bir türlü öğrenemedim...

trigonometri, limit, türev, integral, polinomlar, logaritma, permutasyon, kombinasyon, olasılık. kısacası matematik...

akkusativ, dativ ve genitiv.

üçüncü kez almanca öğrenmeye başladım. bu sefer olcek gibi sanki. hadi bakalım allaam yaleppim inşalla dinimiz amin.

herkesin kendim gibi olmadığının gerçeğini öğrenemiyorum ve hayır, yok demeyi öğrenemeyenler klubündenim.

ellerimin üzerinde yürümek

affetmeyi bir türlü öğrenemedim sözlük,bir de susmam gereken yerlerde susmayı..

doğalgazdaki basınç düşmesini takiben ilgili küçük vanayı açıp yeterli miktar su alıp basınç yükselmesini sağlayamadım bir türlü. yok öğrenemiyorum olmuyor. her defasında fazla su alıyor ve aldığı suyu pattt ortaya fışkırtıyor.

mutlu son diye bir şey olmadığını.

coğrafya. okuldaki öğretmene zorla özel ders gibi ders anlattırdım. dersanede birebir dersleri ve soru günlerini asla kaçırmadım. internetten her hafta coğrafya ders videolarını izledim ve yazarak çalıştım. üzerine 3 tane kitap bitirdim ve sonuç 8 netti. olmayınca olmuyor. zorlamamak lazım.

araba sürmek öğrenemiyorum arkadaşım geçen sene arkadaşlarım öğreteceğim diye boş bi arsaya gittik tam öğrendim falan derken birden bire karşımıza bi araba çıktı. bende korktum elimi ayağımı çekip , elimde yüzümü kapatarak bağırdım ama diğer arabayla aramızda en az 50 metre falan var
yüzmek 2 yada 3 sene önce öğreneceğim derken boğuluyordum . arkadaşım kurtarmasaydı şimdi gazetelerin 3. sayfalarını süslüyor olacaktım . o korkuyu hiç yenemedim
ne zaman öleceğim bunu hiç bi zaman öğrenemeyeceğim ama bilmemek daha iyi gibi yarının olmayacağı gibi yaşamak falan

congratulations'ın telaffuzu.

dersleri günü gününe çalışmak gerçeği olsa gerek.