kendini bilmek,benimsemek ve sevmekle başlıyor.herkes bir dünya, önce kendi dünyanı seveceksin.biraz boş vermek, sılanın da dediği gibi oluruna bırakmak şart. aldığın nefesin kıymetini bilemiyorsan ağzını,burnunu beş saniyeliğine tıkamak.yaşamak... içinden geldiği gibi başkaları için değil kendin için yaşamak.*

domalın.

dünyaya kulaklarını, gözlerini kapatabilmektir. bunu yapabildiğimiz sınırlı anlarda elde edilen iki parmak arası dünya yaratabildiğimiz en harikulade şeydir.

hayattan beklentilerle,hayatın şartları arasındaki uçurumun az olması.tıpkı arz-talep dengesi gibi.aradaki fark ne kadar az ise mutluluk o derece artar.yani mutlu olabilmek için ya beklentiyi düşük tutmak ,yada şartları zorlamak gerek

mutlu olma yollarına inanmıyorum ama mutlu olmak diye bir şey var.

çünkü mutluluk kurulmaz, inşa edilir.

insanları sevmek tek koşul...

tek yol var. aptal olmak. zira aptal olmayan bir insan dünyada bu kadar çok acı varken mutlu olamaz.

bir facebook kezbanın dediği gibi:

ne kadar az insan o kadar fazla huzur

yavaş yaşamak, hiç birşey için fazla hevesli olmamak , bir de tabi kendinle barışık olmak

sadece gülümse .

o yol bayır aşağı girsin götüne dinazor daşşağı.

dinleyiniz rashit- dinazor

beklentiler en düşük seviyede tutmak

antideprasan kürü, dünyanın tüm renkleri pembe ve tonlarında oluyor

çocuk olun bak nasıl dertler yok oluyor. bir kere sorumluluk algısı yok. sorumluluk yoksa zaten mutsuzluk yok

küçük bir tebessüm , çoğu zaman olanlara tepkisiz kalma , insanlara tepki göstermeden yaşama , biraz da kendini kandırarak mümkün olabiliyor

gerçeklikle bağı koparmadan sonsuz kilometre kare hayal dünyası inaşaatı. mutluluk verici.

justin bieber'a çiçek vermek.

sevdiğin insana sarılmak ve orada öylece uyumakmış.

"hayatı olduğu gibi kabul etmek, ona ne bir şey eklemek ne de ondan bir şey çıkarmak."

not: kuyucaklı yusuf'tan alıntıdır.

önemli olan yol değil yiğenim;
o yolda gidip gelebilmektir,
giderken dönüşü hayal etmek,
dönerken gidişi yad etmektir,
anı değil öncesini sonrasını düşünmektir.