teoman'ın depresyona sokabilen muhteşem parçası. intihar etmek üzere olan bir insanı anlatır.
hayali girmekti eve, anahtarsiz
zili çalarak sadece
hiç bakmamistik gözü gitsede
yalniz kalpler sütununa gazetede
yalniz uyur, yalniz uyanir
tek basina yer yemegini
o gün de yalniz uyandi
yarin, dedi, ölme zamani
açik penceresi soguk günlerde bile
belki biri girer diye
ama yarin erken kalkacak
söndürdü isigi gece yarisi
dünyadaki son gününde
döndü durdu yataginda
sikildi, kalkti
ilk kez göz atti yalniz kalpler sütununa
yalniz kalpler,yalniz kalpler
sayfalarca yalniz kalpler
ama simdi mektubunu yazazcak
'kimse mesul degil!' deyip imzalayacak
yazdi kisacik son yazisini
atti kendini disari sabaha karsi
son bir kez, semsiyesiz
yagmura doysun diye
basini damlalara kaldirdi
sirilsiklam oldu, islandi
masasina çöktügünde
yine önündeydi gazete
birden kalbiyle baglandi
yazidan hayal ettigine
dalgalari deniz kabuklarindan
dinleyen çocuklar gibi
bir kalp buldu sayfalarda
sevdi rumuzunu sevdigi birini
aklinda kurdu, kurdu
verdi kalbini hayali birine
yaninda düsündü onu
çok yakistirdi kendine
yalniz kalpler
sayfalarca yalniz kalpler
onada bir mektup yazdi
zarfinda adresiyle
sonra gitti aynaya bakti
cesareti var mi hala diye
iki mektup masasinda
odaya geri döndügünde
bakti ikisine de
acaba hangisi hangisiydi diye
ansizin gözünden bir damla
önce burnuna, sonra sayfaya
iste seçti bile gözyasim, dedi
koydu mektubu zarfina
yirtti atti öbür mektubu
yavas yavas ayaga kalkti
gitti içeriye
son kez dinlenmeye yatagina yatti.
yalniz kalpler
sayfalarca yalniz kalpler
http://kisalt.be/uxn2xl
kemanyayi
