beyaz olanın her ne kadar kendi etrafında bir kalitesi olsa da kırmızının kendi çapında başka bir olayı vardır efenim. kırmızı etle beraber güzel gider velhasıl ters noktası vardır et ne kadar yağlı olursa şarap o kadar yağsız olmalı, yada tam tersi, et ne kadar yağsız olursa şarap o kadar yağlı olmalı, kadehte şarabı sallamanın olayı buradan gelir, şarap ne kadar yağlı ise kadehte sallandığı zaman gözyaşı şeklinde kadehte damla bırakır, yemekten önce şarabın masaya gelmesinin olayı budur zaten, masaya gelen şaraba göre etin nasıl pişeceği yada hangi hayvanın neresi olacağı seçilir.
ayriyeten bide bu şarabın yıllarca ''köprü altı'' olarak betimlenmiş bir kısmı vardır ülkemizde, vardır yoktur çok net olarak bilmiyorum ama kendimce denk geldiğim şekillerden dolayı söylüyorum, beyaz şarap dökülmez köprü altlarında. attila ilhan bile ''şarabın gazabından kork çünkü fena kırmızıdır'' demiştir, beyaz olanını muhatap seçmemiştir kendisine.
velhasıl, şarabın rengi faşizanlığı bırakıp daha tarafsız olarak kırmızı şarap üzerine anlatacaklarıma gelirsek;
ve evet işte şarap ve kırmızı ile işin bağlandığı nokta. söyleyeceklerim doğru değildir, lakin sabiti vardır.
kırmızı şarap efenim kesinlikle görüşü değişltirip aşk'a teşvik eder insanı, en başta tatlı bir anlaşma sağlar, sonra ne güzel anlaşıyoruz dedirtir insana, muhabbet ederken bakılan yer gittikçe gözler olur, asidik yapısından dolayı koku ve tat alma duyusunu tavan yaptırır, ki tat ve koku kendi sabitlerim açısından konuşursam cinsellikte dikkat çeken ilk iki duyudur. antik yunana gidersek dionysos'un yanında satir ler gezer, kendilerinin belden üzeri insan altı kalan bedenleri keçi/at karışımıdır, erkektirler ve sürekli ereksiyon halindedirler, dionysos o kadar yakışıklı, o kadar güzeldir ki bir kere ona bakanın gözleri kör olur, buna uyarı olarak ondan önce satirler çıkar ormandan, gve kimse ona bakamadığı için dionysos asla gerçek aşkını bulamaz, ve buna karşılık ona bir kere bakıp kör olan bütün aşıkları için kör oldukları yere bir şarap çeşmesi yapar. bu konuyla ilgili parantez açmadan aşağıda başka bir açıklamada bulunucağım;
antik yunan zamanında şu anki şarabı koruma şartları olmadığından dolayı içerisinde çok fazla kükürt katılırdı şarabın içerisine bozulmasın diye, lakin fazla kükürt fiziksel olarak çok ciddi bozulmalara yol açar insan vücudunda, ilk belirtilerinden biri deride susuzluk benzeri aşırı kasılmalar yaratması, bu da dudaklardaki su kaybından dolayı o sabit olarak bildiğimiz asık surat ifadesini yaratır, o tiyatronun ifadesi olarak bildiğimiz bir ağlayan bir gülen surat ifadesi aslında buradan gelir, dionysos buyuruki her şarap çeşmesinden sonra;
''ben dikiyorum aşıkların uğruna muhabbet akıtan çeşmeleri, eğer onlar bilirse kararlarını bu onlara meşk verir, tutku verir. eğer kim ki o zevkinden çıkarır onu, onu en büyük keyifsizlik bekler''
velhasıl hikaye daha da uzatılır, zaman ilerledikçe bir iki şey daha yazarım buraya muhtemelen, konuyu bağlarken kadehimi kaldırıyorum ve, hepinizin keyfine içiyorum arkadaşlar, sağlığınıza.
tanım: bu güne kadar yazmadığıma şaşırdığım başlık.
tanımdan geçip mevzunun özüne gelirsek hadi lan ordan nasıl içimi dökmemişim buraya dedirtmiştir bana. şimdi herkesin hayatta bazı dertleri vardır, çatıştıkları vardır vs. ama işte bu var ya bu, insanın en büyük çatışmasıdır. sosyal baskılardan ötedir, kim olduğunu anlatmaya çalışırsın ya birilerine o ilk isyanda sanarsın en büyük mücadelen o, ama arkadaş bu başkadır, senin kim olduğundan ötedir, kendi o kişisel çatışmalarını bıraktırır köşeye, kim olduğundan ziyade kime ait olduğunu daha kendin kabul edemezsin, birde yetmezmiş gibi bunu açıklaman gerekir. heleki onun etrafında hayat değişip sen hala aynı nokataya takılıp kalmışsan ve gözünün içine baka baka hayatının değiştiğine tanık oluyorsan mecburen, ve o hala hayatını değiştirmeye devam ediyosa, birde üstüne üstlük zora düştüğünü gördüğünden bir süre sonra arayıp kötüyüm diyorsa ve sen haal peşinden koşuyorsan, birde kimseye söyleyemiyorsan bitmişsindir arkadaş.
bu işler o kadar boka sarabilirki kimsenin yüzüne bakamıcak bir hal alabilir, zaten sen kendini kabul ettirmemişken kim olduğuna dair, bir de bununla yüzlüşmek zorunda kalabilirsin (burada yazar kendi salaklığından bahsediyor). aradan bi şekilde yıllar geçer, sen zaten o güne kadar kabul edilmemişsindir birde hala akıl ondayken kabul etmeye yatkın olanada çok güzel bırak bi diyip yol verirsin.
velhasıl mevzuyu uzatmak istemiyorum, uzak durulması gerekir, gitselerde gittiğini bilmek lazım gelir. (yazar burda duygusal olmaktan içini dökmekten bir şekilde kaçıyor, en azından deniyor.)
ps1: işbu entryde son duble ve son sigara ile gelen etkiyle varolan isyanında etkisi vardır.
ps2: ps1 de anlatım bozukluğu var ben de farkına vardım ama idare edin artık.
arkadaşla telefonda konuşurken ''ya işim var be olmaz'' anlamındaki cümleler işitildiğinde ''boş ver be olm kop gel günahlarından'' olarak ortamca kullandığımız şarkıdan esinlenmece yaparak lafı gediğine oturttuğumuz cümle/cik.
açık ara incir reçeli filminin soundtrack'inde tek kayda geçen şarkısıdır. filmde çalıyormuydu açıkcası cidden hatırlamıyorum. filmi sevip sevmemek önemli değil, bu parça bitirir, net.
hayatımda bana en fazla destek olmuş kişidir muhtemelen. tamam anne candır illaki ama anne duygularını belli eder, yeri gelir ağlar yeri gelir sarılır ama baba bunu göstere göstere yapamaz. 14 yaşımdan beri batmadığım bok kalmadığı halde her zaman bana destek olmuştur çaktırmadan, gösteremeden. hiçbirşey yokmuş gibi davransada yeri gelir bazen rakı içerken akar yaşlar gözlerinden. artık yaşlanmıştır lakin inceden, ufak tefek hastalıklar başlamıştır, eve girip uzandığını görmek varya hastalıktan dolayı sözlük, işte o an insan acizliği görür. ben gençtim, vardı her derdimin bi çözümü. ama artık o yaşlıdır ve yapıcak bir şey yoktur, senin her derdine çözüm bulan o adam için hiçbirşey yapamazsın. dertlenirsin, benim verdiğim sıkıntılar yüüzünden çıktı bu hastalıklar dersin. yatarken sorarsın ''baba, iyi misin?'' diye, ''iyiyim oğlum geçer birazdan'' der. ve senin sıkıntıların yüzünden o hasta düştüğü yatağında yaptıkları boşa gitmesin diye ''iyi o zaman babam ben ben bi duşa giriyorum'' diyip uzaklaşırsın güümseyerek salondan, duşa girceğin filan yoktur, sadece ağladığını görmesin daha da acı cekmesin diye döner arkanı gidersin.
bende kısmı olarak çıkmayan yüzde bulunan kıl yumağı.çıkmayan kısım tam olarak hitlerin bıraktığı kısımdır. orda gıdım tüy bütmiyor, geri kalan sakal bıyık değil zımpara mübarek.
-why don't you stop drinking? anybody can be a drunk. - anybody can be a non-drunk. it takes a special talent to be a drunk. it takes endurance. endurance is more important than truth.
açık konuşmak gerekirse en son kız arkadaşım hayatıma girene kadar biraz şüpheli baktığım bir oluşumdu. lakin az önce bahsettiğim gibi kız arkadaşım aracılığı ile tanıştıkça ön yargılarımın silinmesi çok hızlı olmuştur, üzerine birde gezi parkı vasıtası ile daha da kaynaşınca eski düşünce şeklim tam anlamıyla saçmalık gelmiştir. kendisi gayet cana yakın insanlar barındıran, hatta ve hatta bu insanlara karşı ön yargılı olanlardan çok daha fazla paylaşımda bulunabildiğim kişilikleri barındırır efenim. sanırım eski sevgilimin bıraktığı tek güzel şey bu konuda beni açık fikirliliğe itmiş olmasıdır.
doğma büyüme izmirli olmama rağmen hayatımın en büyük aşkına ev sahipliği yapmış şehirdir. 7 sene boyunca her cuma akşamı işten çıkıp cumartesi sabahı gözü aştide açmam, daha sonrasında pazar akşamı aştiden otobüse binip pazartesi sabahı işe gitme durumları. dediğim gibi doğma büyüme izmirli olmama rağmen hayatımda en çok büyülü fener de film izlemişimdir, muhtemelen ulus civarında içtiğim kadar hiç bir mekanda içmemişimdir, hiç bir tatilimi asla o kadar süre deniz olmayan bi yerde geçirmemişimdir. bak gene içerledim, yeter bu kadar sözlük sustur beni.
sahilde tek basima iciyorum sozluk, caprazlama olarak yalan soyleyip herkese hepsinin beni baska bi yerde sanmasini saglayarak kactim ortaliklardan. isin kotu kismi vicdan azabi cekmiyorum, herkes alkolu birakicam hayatimi duzene sokucam diye inandiklarindan benden daha buyuk bir yalani oynuyorlar, benim uzerimden olusturulan inancin parcasi olamiyorum. maddi olarakta buyuk bir cokus yakin gozukmekte boyle giderse. onceden evde ufak tefek isler yapip bi sekilde kendimi idame ettiriyordum ama artik onlarida yapamaz duruma geldim. projelerim sarkti, cevremde ufak tefek inanc sarsilmalari basladi. ama dedigim gibi vicdan azabi cekemiyorum, pisman olamiyorum. eger ufacik bir sey hissetsem kabusa donucek, belki kendimden kaciyorum, bilmiyorum...
tadının değişiceğini iddia edip bi ara eski kız arkadaşım eve ananas yığmıştı, tatlı oluyomuş o zaman öyle demişti, denemedim bilmiyorum, gerçek mi hurafe mi onu da bilmiyorum. (bkz: bu da böyle bir anımdır)
insomnanic
