insan iki şekilde acıyı hisseder; duyusal ve duygusal.
iyileştirilmesi en zor acı duygusal olandır.
bana göre acıyı sevmek, ondan beslenmek, kurtulmaktan çok kabullenmek önemlidir.

acımızı kabullenmemiz gerekir, çünkü ancak kendi acımızla yüzleşebildiğimiz zaman acı çeken diğer varlıkları gerçekten sevebiliriz diyor miguel de unamuno.

tedavi; sağlığı bozulmuş olan bireyi sağlıklı duruma kavuşturma amacıyla yapılan tıbbi işlemler bütünüdür.
hiv+ bireyler gayet sağlıklı yaşamaktadır ve ilaç tedavisi dediğimiz şey ile mümkün kılınıyor bu.
tedavi tek başına tamamen kurtulmak, yok etmek demek değil.

burada kimse, birilerinin korunup korunmamaya yönelik güttüğü sözde iyi niyeti eleştirmiyor.
korunmasız ilişkiye girmiş birisi üzerinden, covid-19 hastalığı ile hiv pozitifi eş değer tutup, hiv+ bireyleri de gizliden gizliye dahil ederek anlamsız bir korku manipülasyonu oluşturulmasına yönelik bir eleştiri var.
fındık kadar beyni ile savunulan şeyi anlamayıp “övmek” olarak algılayan insanlara zaten bir şey anlatılmaz. ayrımcı dile, fobikliğe karşı durmak övgü olmuyor ama sen bilirsin.
kokuşmuş zihniyetinize dayanamayıp, huzur ortamımızı bozmamak için gitmişizdir belki de?
zira baktık ki anlatmakla algılamayan bir zeka örneği ile karşılaşınca mantıklı olan oydu.
şu anda da gördüğümüz üzere.
bak kardeşim bilal’e anlatır gibi anlatayım.
“coronadan korkup hiv’den korkmaması” dediğin zaman sanki hiv+ bireyler herkese bile isteye bulaştırıyormuş veya corona kadar tehlikeliymiş algısı yaratıyorsun.
yukarıda da söylediğim gibi ikisini aynı korku seviyesine çekerek hem yeni tanı alan kişileri hem de hayatı boyunca enfekte olmayacağının garantisi olmayan insanları korkutuyorsun.
pozitif bireyleri ve hiv’i öcüleştiriyorsun.
birilerinin korunmadığından dem vurmak istiyorsan ayrıştırıcı dil kullanmamayı öğreneceksin.
bilinçlendirmek böyle olmaz bilgi vererek ve korunmaya teşvik ederek olur.
corona öldürüyor bak hiv’de öldürüyor gibi bir algı yaratarak değil.
üstelik bu algıyı eksik bilgi vererek destekliyorsun.
daha aids ile hiv arasındaki farkı bilmeyen insan birilerine farkındalık yaratmaya çalışıyor.
ne komik.

aids evresinde bile tedaviye başlandığı taktirde viral yükü azaltılarak kişiler sağlıklı bir yaşama kavuşuyor.
hali hazırda tedavi olan insanlar da zaten bulaştırmıyor.
ayrıca paylaştığın veride bunu da söylüyor;
aıds-related deaths have been reduced by more than 56% since the peak in 2004.
aids ile ilişkili hastalıklardan ölenlerin tedaviye erişimi var mıydı?
tanı koyuldu mu?
veya doğrudan aids ile mi ilişkili yoksa aids evresine gelmesine sebep olan bir sürü komplikasyonlar mı yaşadı?
bunları da araştırmak lazım tek tek.
bu veriler ölümler üzerinden kesin olarak bir bilgi sunmaz.
o yüzden aids ile ilişkili hastalıklar diyor.
doğrudan aids demiyor.
okuduğunu mu anlamıyorsun yoksa insanlar bakmaz diye işkembe-i kübradan mı sallıyorsun belli değil.

dostoyevski diyor ki; gücümü, içimdeki güçsüzlükle boğuşurken tükettim.

belki o kadar çok kırıldık ki, artık kırılmaya yer kalmadı.
sürekli aynı yerden aynı sebepten üst üste kırılınca insan, artık o şeye kırılmamak için savaşlar veriyor. kırılmaya gücü bile kalmıyor. umutsuzlaşıyor ve sonunda da umursamazlaşıyor.
çok kırılabileceğiniz bir şeyi umursamıyorsanız muhtemelen daha önce o kişi tarafından veya o sebepten dolayı kırılmışsınızdır.

hiv ile corona virüsü arasındaki büyük farkları kabaca değil de daha net ayırt edebilecek birisi olduğu için umursamıyor olabilir.
32 milyondan fazla insan hangi zaman zarfında ölmüş mesela?
tedavisi olan, öldürmeyen bir virüs ile ne olduğunu bilmediğimiz ve bu kadar kısa süre içinde çok fazla can alan bir virüsü aynı korku seviyesine çekmek biraz hiv+ bireyleri özellikle yeni tanı almış olanları korkutmaya çalışmaktan başka bir şey değil.
içi tamamen boş anlamsız bir karşılaştırma.
belki arkadaşın hiv pozitif olmayı sorun etmeyip, covid-19 olmayı sorun ediyordur.
neticede kimse kimsenin enfekte olmasına garışamaz.
korkulması gereken hiv değil böyle cahil cühela yazılara denk gelmek.

bireyin kendini koruma ihtiyacı hissetmediği alanlar dışında keyfi olarak bu durumu kabullenmesini ayrımcılık olarak görüyorum.
kişi feminen olabilir, sen onunla beraber olmayı sırf toplum yargılar veya adım çıkar gibi bir mantıkla reddediyorsan tertemiz ayrımcısın.
bilinmemek tabii ki kişinin isteği, iradesidir. istemiyorsan istemiyorsundur.
ancak kabuğunu kıramayıp, bu konuda hiçbir adım atmayarak toplumun oluşturduğu zihniyeti sindirmekten ve ayrımcılığa uğramayı kabul etmekten hatta desteklemekten başka hiçbir şey yapmamış olursun.
şikayet edip durumu kabullenmek yerine sınırlarını yavaş yavaş olsa da genişletebilirsin.
bugün feminen eşcinseller ayrımcılığa uğrar yarın sen.
not: düz erkek ve lubun kavramları nedir ona da anlam veremedim açıkcası.

dikilen sinirlerimin güçlenmesi için 6 ay kadar b12 takviyesi almıştım.
gariptir ki hafıza kaybını önlemeye yardımcı olmasına rağmen kullandığım dönemde kafam baya bir leyla olmuştu.
mecburi olmadıkça kullanılmaması taraftarıyım zira deli gibi iştah açıyor.

porno sitelerindeki çok tutulan bir videonun arka planında sözlük ismi falan mı geçiyor?
(bkz:yol geçen hanı)

kesinlikle sanço panza.
mantıklı ve realist tarafımı güçlü tutmaya çalıştıkça duygularım beni yerle bir ediyor.
hayallere dalıp, olmayacak işler (yel değirmenleri) peşinde koşuyorum.
realist bakan, öğütleyen bir karakter güzel olurdu.

2012 yılının ocak sonu veya şubat başı gibiydi. facebookta siyasi bir sayfada tanışıp uzunca bir süre konuştuktan sonra açıldık birbirimize. ben liseli bir ergen o da üniversiteye yeni başlamış, kendini ankara’ya atar atmaz zor da olsa birilerine açılma kararı almış hevesli bir çocuktu. hiçbir zaman hissedemeyeceğimi düşündüğüm büyük hisler beslemeye başladım zaman geçtikçe. birgün atladım gittim birkaç günlüğüne. hızlı tren yeni yapılmıştı ve bu kadar yakınken neden gitmeyim diye düşündüm. heyecandan 2 saate yakın olan yol günler sürmüş gibi güç bela indim ankara’ya.
bindim taksiye kızılay’a doğru gidiyorum. yol hala bitmiyor. izmir caddesinin girişinde attım kendimi dışarı. ankara’ya ilk defa bu kadar anlam yükleyerek gelmiştim.
kızılay avm’ye doğru yürüdüm. ziya gökalp tarafına geçeceğim. o kocaman yaya yolu da bitmedi yürürken. tam trafik lambasının altında bekliyordu. kolları birkaç santim uzun, yeşil parkası ile ankara’nın nüfusunu 1’e düşürdü oracıkta. sanki senelerdir tanışıyormuşuz gibi içten kucakladık birbirimizi.
sonra 3 sene boyunca hep sarıldık ankara’nın birçok yerinde, birçok trafik lambasının altında.

kaderdaşım, dostum, tüm bu yazarların içinde altın gibi parlayan adam, sana gelsin bu şarkı.
yumuklusucurta

iki gündür dadanmasının sebebi gayet açık aslında.
beklentisine karşılık vermediğim bir abaza veya haklı muhalefetimin altında ezilmiş bir andaval olma ihtimali çok yüksek.
özgüven eksikliği yaşayan ezikciğim.
sen eksi oy veriyorsun diye benim hayatımda hiçbir şey değişmiyor ama sen kendini bu şekilde tatmin ederek mutlu oluyorsun.
vizyonun yerlerde.
sırf biraz da olsa ezikliğini hatırlatmak için yazıyorum bunları. umarım en kısa sürede bu aşağılık psikolojisinden kurtulursun.
bileklerine kuvvet bebeyim, öptüm*

yabancı;
1-friends
2-breaking bad
3-heroes
4-sense8
5-sherlock holmes
6-shameless
7-black mirror
8-ınside no.9
9-utopia
10-prison break

yerli;
1-leyla ile mecnun
2-şahsiyet
3-fi
4-çılgın bediş
5-avrupa yakası
6-çemberimde gül oya
7-bir erkek bir kadın
8-hayat bilgisi
9-behzat ç
10-yaprak dökümü

çizgi-anime;
1-rick and morty
2-pokemon
3-death note
4-winx club
5-smurfs
6-south park
7-teenage mutant ninja turtles
8-mask
9-spider man
10-pink panther

philipp kassbohrer ve matthias murmann tarafından yaratılan ve 6 bölümden oluşan komedi-drama türündeki netflix dizisi.

dizinin konusu;
moritz isimli nerd liseli bir karakterin, yurt dışında geçirdiği süre zarfında ekstazilere ilgi duymaya başlayan eski kız arkadaşını geri kazanmak umuduyla internet üzerinden uyuşturucu satmaya başlaması ile olaylar gelişir.
dizi gerçek bir olaydan esinlenilmiş.

şahsi fikrim netflixin teenage dizileri arasında en iyisi.
konusu uyuşturucu olduğu için ara ara görsel olarak zevkler yaşayabiliyorsunuz.
ikinci sezon onayı almış olması da mutlu etti beni.

hoş geldin yavru kuş.

kokteyl 1920’li yıllarda, birçok ünlünün de gittiği popüler bir bar olan harry’s new york bar’da keşfediliyor.

bir kokteyl sapığı olarak içilmesi gereken en son kokteyllerden biri olduğunu düşünüyorum.
insanın midesini gerçekten mahveden, bağırsak problemine yol açan bir kokteyl.
bana göre tercih tadımlık içilmesi.
neden bu kadar çok sevildiğine ve tercih edildiğine anlam veremiyorum.

benim için zaman geçtikçe imkansız hale gelmeye başladı bu eylem. geçmiş dönemlerimde sağlık problemlerim yüzünden farklı zaman dilimlerinde 6 ay ve 2 ay kadar bırakabilmiştim.

bu 2 deneyim üzerinden şu çıkarımı yapabilirim.
sigarayı bırakmak daha az bağımlı olduğun bir dönemde daha kolayken günde 2 pakete yakın içtiğin ve fiziksel olarak yoksunluğunu çok fazla hissettiğin dönemde çok daha zor. mümkünse vücut nikotin miktarına olan doyumunu artırmadan bırakabiliniyorsa bırakılmalı.
bırakmak biraz güç olsa da asıl önemli olan bıraktıktan sonraki irade diyebilirim.
mesela sigarasız yıllar geçirip, sigarayı gerçekten bıraktığınızı düşünerek “bir tane içsem bir şey olmaz” yanılgısına kesinlikle düşmemeniz gerekiyor. o içilen bir sigara tekrar başlamanın fitilini ateşlemiş oluyor.

ilaç desteği olmadan bırakmanın tek yolu bir anda kesip atmak.
azaltarak bırakırım olayı maalesef kişinin kendini kandırması. vücut her nikotin istediğinde yavaş yavaş ihtiyaç miktarını artırıyor.
mümkün olduğu kadar yoğun sigara içilen alanlardan da upuzun bir süre uzak durmanın faydası var.
hiç sigara içmeyen birisi sadece rahatsız olurken bırakan birisi için iradeyi zorlayıcı olabiliyor.
unutmayalım ki nikotin bağımlılık yapan en güçlü üçüncü madde. bağımlılığın tetiklenmemesi için ekstra çaba sarfetmek gerekiyor.

ve tek soru hakkını cevabı bilinen bir soru için harcayıp, melekler tarafından salak muamelesi görürsün.
sonrası cehennem falandır işte.

oh there's lots that i could say
but just hold me now
because our love will light the way