huzuru bir diğer kişinin tasarrufunda bulmak zor bence; çünkü huzur, "içrek" bir kavram, içten doğan ve dışa akan... yine de çevresel koşulların, kaderin getirdiklerinin de katkısı var huzur için. örneğin bir başarının ardından gelen sevinci ve coşkuyu huzur izliyor genelde. o süreçte kiminle olsan -tabii ki çok uç kimlikte ya da hiç sevmediğiniz biri değilse- huzuru yakalamak olası. bunun karşıtı olarak işler ters gidince en sevilen dost yanında bile sinirler gerilebiliyor.
yine de eğer böyle bir insan -yani bana huzur verebilecek biri- varsa henüz karşıma çıkmadı. eğer çıkarsa tüm gücümle onu yitirmemeye çalışacağım da kesin.
huzur mu bilmem ama, 1,5 ay kadar bana bir şeyler olabileceğini hissettiren ondan sonra da ortadan kaybolan arkadaştan sonra içimde önceden azıcık bile varsa artık olmayana ithafen,
sanırım kız kardeşimdir. beni olduğum gibi kabul eden, dinleyen, her anımda bir şekilde yanımda olan tek varlık. kardeşim olduğu için çok şanslıyım. ondan başka da huzur alabildiğim insan göremiyorum çünkü ya laf sokarlar ya da bir şekilde yanımdayken memnuniyetsizlerdir. kafamı ağrıttılar mı pek yanaşmıyorum insanlara. sadece sakinliği seviyorum. hayat yeterince kısayken huzursuzluk şahsıma yorucu geliyor. bize kafa düzmeyen insanlar lazım hocam swh