açılan arkadaşlarım gayet memnun hayatlarından. hatta bir travesti arkadaşım (adı çağla) ailesine açıldıktan sonra daha rahat çalışmaya başladı. ailesine açılmadan önce üzerinde bir baskı vardı.

babam bilmeden öldü. kız kardeşime belli bir yaşa gelmesini bekledikten sonra söyledim, tam anlamıyla so what? dedi, ilgilenmedi bile. anneme de sırf üşengeçlikten söylemiyorum. aramızdaki ilişkinin herhangi bir şekilde değişmesi fikri yorucu geliyor. evlenemeyeceğim vs. diye üzülecek ama beni her şartta kabul edeceğini biliyorum. yine de o sarılıp ağlaşma sekansı, arkasından gelecek sorular, hayatıma olan ilgisinin artacak olması vs... gerçekten uğraşacak halim yok. bu yaşa kadar beklememeliydim belki de. şu saatten sonra ancak "anne, tanıştırayım: damadın" cümlesini kurmam gerekirse söylerim sanırım.

babam eşcinsel olduğumu öğrendi ve…

https://homojen.ayisozluk.com/babam-esci...

çok uzun bir süre yapmayı düşünmediğim eylem.

la ne gerek var böyle iyiyiz işte bilmesinler her şeyimi bilmek zorunda değiller sie.

doğru zaman gelmeden, acele edilmemesi gereken konudur.

aileye açilin eğer anlayışla karsiliyorsalar ailenizdir, eğer anlamıyorlar ise hiç aileniz olmamislardir.

ekonomik yönden durumunuz çok iyiyse aile bu durumu pek de siklemiyor yeter ki onlara para verin çevremde yaptığım gözlem bu. türk ailesi parayı seviyor hacı abi. şok!

çocuk çok tatlı. benim böyle bir oğlum olsa dünyalar benim olur. anne de oğul da çok güzel insanlar.

https://www.facebook.com/lgbti.org/video...

keşke yapmasaydım. özellikle annem, beni tedavi ettirmeye çalıştı. çeşitli telkinlerle ve uyarılar ile yine de bir kızla evlenip gizli gay olarak yaşayabileceğime inandırıldım. akrabalarımız ya duyarsa korkusuyla heteroseksüel maskemi hiç çıkarma fırsatım olmadı bu (30) yaşıma kadar. babam görmezden geliyor, evlen diyor. erkek kardeşim ise bilmiyor.

daha kötüsü de olabilirdi diye şükrediyorum ama söylememin bir yararını da görmedim. sen yeterki mutlu ol demediler bu konuda bana ve tek sebebi de "akrabalarımız duyarsa ne der".

kimse size bu konuda açılın ya da açılmayın diyemez. herkesin ailesi farklı. herkesin kültürü farklı. alacağınız tepki de bununla orantılı çok değişecek. karar tamamen size ait, burda insanların tek yapabilecekleri tecrübelerini sizinle paylaşmak.

edit: insan sonradan pişman olabiliyormuş

açıldığım ablamın durumdan haberi olmayan annemi "mustafa'ya ben güzel bir kız bulacağım" diyerek gazlamasıyla sonuçlandıktan sonra maceram; bence şanslı azınlıktan değilseniz boşverin. anlamayacaklar, geçici hevesmiş gibi davranacaklar, bencillik yapıp "ben ne yaptım da böyle oldu" diyecekler; hatta hele dindarlarsa sizden nefret bile edecekler sadece başka bir penisli yaratığı sevdiniz diye.

gereksiz yani.

gerek yok diye düşünüyorum bazen ama bence gerek var çünkü aileni seviyorsan bu gizlilik durumu her zaman arada gereksiz bir duvar oluşturuyor.

açılıyorum işte, var mı ötesi, yaşayacağım tek bir hayat var, o da benim hayatım, onun için açılıyorum, ötesi yalan, umurumda değil, işte açılmak böyle bir şey..

açılmaya açılacağım da babamdan korkuyorum. ters teper kesin. annem bişey demezde. babam beyzbol sopasıyla girer diye korkuyorum.

o kadar deprese oldum ki düşününce,daha uzun bir entry yazacağım kısa zamanda

reddedilmek, hasta olduğunun düşünülmesi, depresyon tedavisi başlangıcı... depresyona girdiğim bir dönemde açılmıştım... ve hala ailemle yaşıyorum, üniversite döneminde açılmıştım. tedavi devam ediyor 2015'den beridir...

yaşadığımız ülke ve günümüz şartlarına bakarsak imkansız bir durumdur.. gerçekleştiği takdirde de alınacak cevaplar az çok aynıdır. bu sebeple gerekli olduğunu düşünmüyorum. bir de şöyle güzel bir şey var, daha açılmadan ailenin eşcinsel olduğunuzu anlaması. işte onlar allah'ın birer lütfudur.

evdeki sakin hayattan bıkıp; macera,kavga, gürüntü istiyorsanız eğer açılabilirsiniz.
(bkz:rahatlığın batması)

çok zorlu bir süreç. ilk tepkiler tabii ki aşırıya kaçacak ama bu ebeveynlerin eş cinsellikle ilgili bilgilerinin az olmasından kaynaklanıyor bence. en azından benim ailemde durum buydu. ben eşcinselim bunlarda benim eşcinsel arkadaşlarım diye karşılarına çıktığımda şimdi siz tren mi yapacaksınız diye sormuştu annem hiç unutmam. çünkü onun gözünde bu bir sapkınlıktı ama şuan öyle düşünmüyor. dünyaya bu şekilde gelişimin bi sebebi olmalı bunun da çevremdekilere bu konuda bilinirlik sağlamak olduğunu düşünüyorum. benim gibi düşünüyorsanız eğer bu aile ile başlar. çünkü sizi koşulsuz sevip kabul edebilecek bireyler ilk önce ailenizdekilerdir.