5 yıla yakındır çalıştığım işimden de işyerimden de meşhur tarih 15 temmuzdan itibaren nefret etmeye başladım. abartmıyorum bi s*kmedikleri kaldı. başka yerde çalışan arkadaşlarıma özeniyorum. yani bu darbe sadece kamuda çalışanları mı etkiledi anlamıyorum herkes diken üstünde herkes tedirgin kimse yüzde yüz kendinden emin değil her an götürülebilirmiş kaygısıyla yaşıyor.

sevdiğimiz iş arkadaşlarımız mesai saati içinde gözümüzün önünde gözaltına alınıp 2 gün gözaltında tuttuktan sonra tutuklanıyorlar. hayatımda ilk defa psikiyatrik tedavi görme ihtiyacı duyuyorum ve doktora gidemiyorum izin alamıyorum. kendimi kapana sıkışmış gibi hissediyorum. gerçek anlamda çok bunaldım sözlük.

son iliskimsi eylemde sevişirken ulan bunun adı neydi diyerek ex sevgiliyi hayal ettiğim doğrudur.

sabah taymlaynıma simit sigaradan daha zararlı diye bi haber düştü, ağbi zaten yeniden başladım başlayacam yapmayın böyle şeyler sigara diye seni yakarım profesöööööörr

youtube'daki trivago reklamları yüzünden sinir krizi geçirmem yakındır.

sabahtan beri iş yerinin bahçesinden yavru kedi miyavlaması geliyor. bulamıyorum kedileri çıldıracağım!

ben kendimi beğenmeyi neden başaramıyorum

aşık olduğum adam ki oda beni seviyor sanıyordum az once benden nefret ettigini söyledi beni sadece çok afedersiniz sikecek karı bulamadıgı zamanlarda kullanacagı bir mal gibi gördügünü belirtti ki ben bu adamın bir gülümsemesini görmek için neler yaptım ama demek ki gerçek buymuş işin kötü tarafı yarın sabah bu adamla aynı iş yerinde yüzyüze gelecez aynı şirket evinde kalıyoruz birkaç arkadaşla beraber ; sinirden ergenler gibi pencereyi yumrukladım elimde 5 yarabandı var klavyeye kan bulaştıra bulaştıra yazıyorum fakat elimin acısını hissetmiyorum bile içimin acısından ; sevgili sözlük bana bir ablalık abilik edecek birileri yok mu şuralarda kıyıda köşede.

benim müzik yeteneğim niye yok ya? yaptığım oyunların her şeyini dolduruyorum, bir tek müzikleri bok gibi oluyor. acaba kendimi geliştirmediğim için midir? ama yok, hiçbir enstrümanı çalamıyorum ki.

eshotta gördüğüm yakışıklı çocuğun fotoğrafını çekip google görsellerde arattım. pişman değilim.

tanımam etmem bir şahıs/nick nickimin altına demokrasi mitinginde sikilip öldüğümü yazmış.
1- benimle nasıl bir derdi olabilir?
2- demokrasi mitingine katılan bireylerle ne gibi bir derdi var?
3- komik mi?


bu nasıl bir nefrettir? ayısozlukte nefret söylemlerinin yeri olmalı mı?
bilemiyorum altan..

ismi lazım değil bugün bir yazarımızı aradım sohbete muhabbete "canım yüzde 5 şarjım kaldı" dedi sonra instagramdan fotolar fotolar... oh be buraya çemkirdim rahatladım. kepaze... *

büyük laflar etmeden önce iyice düşünmek gerektiğini hatta büyük laflar etmemenin gerektiğini öğrendim. hayatın bizi nereye sürükleyeceği belli olmaz. iş aşk okul hayat bunlar her zaman anında değişebilir. bunu öğrendim sevgili sözlük.

ikili popeyes menü yedim bugün çok pişmanım ve midem ağrıyor*

şu otobüslerin ücretsiz servis süresi bitse de kurtulsak. o zaman görecem sizi 3 durak için de kart basacak mısınız. millete değdirmekten başkalarının bana değdirmesinden bıktım ya bi de insanlarda taksiye binmiş gibi bi tiripler.

evdeki klima bozuk, kapanıp kapanıp duruyor; son iki gündür nedense yazdığım entrylerin hepsine eksi puan geliyor... ama çok güzel uyudum bu sabah, moralimi bozmayacağım.

geçenlerde çalıştığım şirketin güvenlik kamerası kayıtlarına bakarken kendimi gördüm. ulan çok komik yürüyormuşum da bunca yıl haberim yokmuş. yoksa penguen olarak gelecektim de bohçaları mı karıştırdı bizim leylek?

ilk itiraf entrym olucak çünkü beklemediğim kadar hüzünlendirdi *-*

aylar süren diyetin sonunda istediğim kiloya kavuştum,
bu gün için özel hazırladığım super skinny shortumu ilk defa denedim
ama takdir dolu gözler olmayınca tüm heyecanım yok oldu!

baglanmaktan cok korkuyorum. cunku hep o bir adım geride gibi geliyor. uzulmekten cok korkuyorum. henuz daha bir öncesinin izini tam silememisken, simdi benim mutlulugum için didinen adama haksızlık olacak diye korkuyorum. kendimi veremiyorum. uzmekten korkuyorum. yol yakınken donsem mı, bilmiyorum...

aile kavramından nefret ediyorum.

şu hayatta en sevdiğim kokulardan biri de duştan yeni çıkmış ıslak saçlı hatunların arkalarında bıraktığı o şampuan kokusu.