babam gay olduğum için dışarıya çıkartmıyor beni gece. hapis hayatı yaşıyorum. abim geziyor tozuyor. 10'dan sonra çıkmak yasak. bu arada eğer tanıdık bi ilkokul arkadaşım dışında dışarı çıkarsam sabah da izin vermiyorlar.

şarjım yüzde 2. çişim var. bugün sadece 2 konu bitirdim. pek soru çözemedim. üşüyorum. yatağıma gitmeye üşeniyorum. öleyim ya.

konu cisden açılmışken, toronto bugün çok soğuk, bu ay zaten deli gibi soğuktu, habire tuvalete gidiyorum, idrar torbam patlayacak. laptop'i vs. kafede bırakamıyorum çalıyorlar, öyle bir memleket yani, goz kulak diye rica etsen miy miy tipler. neden geldim felan diyorum bazen. soğuk, cisim var, ha bir de barista ile kesişiyorum. seksi bişi. iyi ki gelmisim diyorum bazen. kafam mi karisik ne.

twitter'da bir insanlık müsveddesinin, masum bir köpeğin bacağını yumruk atarak kırdığı videoyu izledim. ağlıyorum.

yalnız olduğumu itiraf edemiyorum bu da benim sırrım.

kafamı rahatlattığımda güzel rüyalar görüyorum, insan psikolojisinin bu kadar pamuk ipliğine bağlı olması benim hiç ama hiç hoşuma gitmiyor.
neyse; tatlı bir uykudan uyanıp sabahın ilk kahvesi eşliğinde (çünkü devamı gelecek) okumak gibisi yok.

salı günü ne olacak merak ediyorum. *

boş kalamıyorum, her zaman mesgul olacak bir iş yaratıyorum kendime acilen deşarj olmamı sağlayacak hobiler bulmalıyım

dün hayatımın ilk ekilmesini yaşadım hem de misafir bahanesiyle :/ soğuk havada dışarıda o kadar bekledikten sonra misafir geldi çıkamayacağım yazan mesajı almak paha biçilemez...

sphynx'i seviyorum ben yaa.

offf sıkıldım ve sıkıldım ve yine sıkıldım.

insanın başına ne geldiyse hep meraktan geldi.

"caillou tema şarkısı" entryme eksi veren yazar ne yaşamış acaba?

(bkz:#394523)

ayaklarım beni o kafeye yine getirdi ama kızardığımı fark edince içeriye giremedim, 2 sefer önünden geçtim, umarım beni görmüş ve tanımıştır. bir sonraki sefer içeri girebilmeyi umuyorum.

şapşal gülüşünü ve kısık gözlerini çok özlüyorum...

kendimi kızgınlık dönemi geçirken sahibine saldıran kedilere benzetiyorum bazen. birileriyle yakınlık kurmak; bende stresimi büyük ölçüde azaltıp,ruhen rahatlatıyor. uzun süredir de yakınlık kuramıyorum bazı sebeplerden dolayı.
demin de probiyotik ve prebiyotik özelliği olan sirke kullanmadan kurmuş olduğum lahana turşumu ,diğer sirke ile kurulan tursularla bir kavonaza karıştırmış annem.sirke de gözle görülmeyen küçük organizmaları da öldürmüştür malum..nasıl üzüldüm ve gece gece sinirlendim anlatamam.

az önce tanımadığım birisi, "müziklerin avant garde, yani alışılmışın dışında" gibisinden bir şeyler dedi. çok süper hissettim ama geçti.

7.45te 8de 9da ve son olarak 11de uyandım. çalışmam lazım. *

çok heyecanlıyım sözlük. neden mi? online oyunuma japoncayı da ekledim. çok güzel görünecek.

yabancılaşıyorum sözlük.
kendime, aileme, arkadaşlarıma yani tüm sevdiklerime.
önceki ben boşluklarımdan tutunmayı ne iyi biliyordu. sahi ne oldu bana? ara ara aynaların içinde kayboluyorum, kalabalık ortamlarda dahil dalıp gidiyorum uzaklara kendi nefesimi duyar gibi oluyorum. kendimi hep bir duvarın köşesinde sinmiş gibi hissediyorum. sağının, solunun, arkanın kapalı olduğu ama kötülüğün önden geleceği korkusunu bile bile yaşamaya çalışıyorum.
sonra parmakların arasından çıkan bi şık sesi hızıyla toparlanıyorum. gayet normal bir şekilde hayatıma devam ediyorum. hatta o kadar normal ki tüm arkadaşlarım çok mutlu olduğumu sanıyor. mutluculuk oynama devam etmekten epey yoruldum.
bu aralar bir de sinestezik duyumlarım çok keskinleşti. her yemeğin tadı mor olmaya başladı bu hiç hayra alamet değil.

aslında hayatımda her şey çok olağan ve yolunda. neden böyleyim diye sorguluyorum kendimi. bana ne oluyor la?