büyük ihtimalle seni buna iten şey çok saçma-senin açından-sadece henüz bunu farkında değilsin.kendini daha fazla dinleyip olaylara daha pozitif bakmayı dene,denedin dimi?denemedin aslında sadece kendini saçma bir yalana inandırdın.hayat zaten bize güzel gelmez yaptığımız seçimlerle ve çizdiğimiz yolla onu biz güzel hale getiririz.bi şansın daha olmayacak belkide dikkat et kendine ve verdiğin kararlara.

ölmeyip, sakat kalırsan o sevmediğin insanların bakımına muhtaç kalacaksın.

intihar etmemen için bir sebep yok intihar etmek için olduğu gibi.

ümit fakirin ekmeğidir.

hayat o kadar anlamsız ki çektiğin acıların da bir anlamı yok bu anlamsızlıklar denizi içinde intihar etmenin de ne faydası ne anlamı var o yüzde otur izle bakalım zaten intiharlıksan ne olsa koymaz artık ha koyar diyorsan intiharlık değilsin sıcak bir sorun var demek ki yine bekle

uzun yıllardır dönem dönem intihar etmeyi düşünmüş biriyim. hiçbirisinde yapamadım. düşündüğüm intihar biçiminin beni bedensel olarak bir huzura götüreceğini hissetmiş olmama rağmen. yapamadım çünkü galiba beni üzenlere karşı yenik düşmek istemedim. çünkü onlar yaptıkları her kötülükte kendilerine hak görürken ben onların yaptıkları yüzünden kendi hayatımdan vazgeçmek istemedim. en son bir komşumuzun oğlu intihar etti. ve geride olanlara baktım. hayatın anlamını düşündüm. gidiyorsun ve hayat devam ediyor. iyi bile geldi bu duygu. önemli olduğumu düşünme durumum bitti böylelikle. ama yine edemedim. çünkü çocukluğumu hatırlıyorum. ve hayallerimi, umutlarımı. yaşamak ve onları gerçekleştirmek istiyorum. yakın zamanda geçmişte yaşadığım travmaların yarattığı stres, kaygı, geçmişten gelenler ve somut olana , bugüne etkileri beni mahvetti. çıkış yolum olduğunu düşünemiyor ve kimseye hiçbir şey anlatamıyordum. hala anlatamıyorum. ama bana yapılan zalimliği nasıl kendime yaptığımı farkettim. benim suçum olmadığını farkettim. yeni bir bilinç açıldı kafamda. sanki her ay, her gün yeni bir bilinçle geçmişin ağırlığı kafamda yoğunlaşırken bir yandan da etkisinden sıyrılıyorum. yavaş yavaş oluyor ama kendimi yeni baştan yaratıyormuşum gibi hissediyorum. yıllarca parça parça nasıl etkisinde kaldıysam olayların beni etkilediklerini farketmeden, şimdi farkederek yaşıyorum ama işin ilginci bu yoğunlaşmada bir yüzleşme ve kendimi daha bir dünyaya ait hissetme durumu gerçekleşiyor. bunun için çok mücadele ettim. en acı dolu hissettiğim zamanlarda kendimi sırf hayata dahil kılmak için kurslar mı dersin meditasyon yapmaya başlamak mı bilmediğim konularda birşeyler öğrenmeye çalışmak mı? sırf beynim artık acılardan başka alanlarda da düşünebilsin ve bir çıkış yolu bulsun diye. netice olarak mutluluğa ermedim ama kendimle ilgili yavaşça güçlenen bir doyuma ulaşıyorum. beni mutlu eden de bu.

orta derece depresyon hastası olarak kendi adıma diyebileceğim tek cümle şu;
"kendin için yapman gerekenler var"
büyük ihtimalle bir çoğumuzun kendimiz için yapması gereken çok şey var.bakış açısını kabullenme üzerine yoğunlaştırınca herşey çok daha "okay" oluyor.agrasyon değil içten ve sakin tepki verince karşında ki de anlayacak seni.8 saniye bekle ve de ki şuan noluyor ve ben neye tepki veriyorum? şuanı tartışın ballar geçmişi değil.sen bunu yaptın değil şuan sorun ne ve nasıl çözebiliriz?kendinizle bile bu şekilde diyalog kurun. sonunda o beğenmediğim kendimi sevmeye daha da önemlisi saygı duymaya başladım.
herkes sevilmeyi hak eder,sevilmemiş insan kötü insandır.

daha dur. seni bu hale getiren insanlardan intikamını almadın.

bir nevi utandığım içindir. başkalarının baktığı yerden müşkülpesentlik yaptığım ya da şımarıklık ettiğim, debillik sergilediğim bile söylenebilir zira dış görünümün, maddiyatın, kariyerin ve kültürün yolunda, düzgün ve daha da yükselerek devam ettiği bir hayat içerisindeyim fakat kendi kafam içerisindekileri düzgün yerlerine oturttuğum halleri beni yormaktadır.

bir diğer sebebi ise gün neden hep geceye varıyorsa aynı sebepledir. kendimi bildim bileli hayattaki eksikliklere, kıyafetteki deliklere parmağını sokup "işte, bu bir sorun" diyerek dert etmiş biriyim. özellikle başkalarına ait ikinci el utançlar biriktirir ve bunları düzgünce istiflerim. tüm bunları bilerek, kendimdeki sorunlara aşina biri olarak: henüz, kesin çözüm aşamasına kadar gelmiş değilim.

belki biraz daha resimlerim, biten tezim, yazdığım kitabım ile şiirlerim ve okunacak kitaplarım bitince, ben de bitebilirim. bu süreçte de hiçbir şekilde yardım vs. almayı düşünmüyorum, kararım kesindir.

her şeyin değişiyor oluşu

canın acır.

çok acır.

böyle rezil durumlara düşmemek için intihar etmemelisin.

bilinmezlik yaşamı çekilmez kıldıran gerekçelerinden daha zordur, bilindik olanı yaşamaya devam et...

2019'da pokemon'un live-aciton filmi çıkıyor.
kısa vadede yeterince güzel bir sebep bence.

kendi adıma bir gün hayalimdeki gerçekliği yaşayabileceğim hayali benim nedenim. çok uzak bir hayal de değil hani, ama en nihayetinde hayal. ben ona tutunuyorum.

hayatta sizi motive eden birşey vardır mutlaka. ona tutunun sıkıca. hayal ya da gerçek.

sınırındayım şu an intiharın. * etmememin tek sebebi cesaret edemiyor olmam. yediğim hakaretlerle oturuyorum öyle. bu ülkenin adalet sistemini s*keyim.

ne gereği var şimdi otur oturduğun yerde.

hayaller! hayaller! hayaller!
umarım hayatlar içine etmezler.

yarın iyi veya kötü olacak bilemeyiz, bilemezsin, nötr de olabilir.kendi hayatına artı bir şey kat sana sen lazımsın. kendi hayatın artı bir şey kat gerisini boş ver.

(bkz:sen bir arısın her çiçeğe konmalısın)