"garip değil mi? yüzüne gülecek kadar dost sandığın kişiler, aslında arkandan konuşacak kadar yüzsüzler. " sözünün sahibidir.

uzun uzun yazmayacağım.

siyasal ideolojiler etrafında toplanmayan bireylerin parti adı altında kurdukları oluşumun insanları ötekileştirdiği bir ülkedeyiz. bir kaç başlık gördüm yazmak istedim. birileri hdp'ye sallamış, birileri akp'ye sallamış. tamam sallamayın demiyorum. fakat siyasi ideolojiler hakkında hiç bir bilgisi olduğunu düşünmediğim insanların bu tavırları, bu durumları oldukça ironik geliyor.

politikacılar kendi çıkarlarını düşünürken siyasi liderler toplumun yararını, toplumun çıkarlarını düşünür. burada kimse ile tartışmaya girmek istemem asla.

lenin'in ukkth'sinden bir haber olan insanların kendi çıkarlarını düşünmekten baska bir şey yaptıklarını düşünmüyorum şuan. bugüne kadar türkiyedeki iktidarların hepsinin sağ kesimden olması ülkenin ne durumda olduğunu zaten gösteriyor.

küçük bir öneri; siyasi partiler üzerinden tartışma yaratacağınıza siyasi ideolojiler üzerinden tartışmalar yaratmalısınız. bu hem kendinizi geliştirir hem de gerçekleri görmenizi sağlar.

umutla kalın.

7 saat önce tayvan'ın devlet sitelerine saldırmadan önce v maskelerini takıp pc başına oturmuş sevimli gruptur. evet tayvan'ın bir çok sitesine erişim hala sağlanamıyor.

nedeni aslında belli. fakat ne kadar güzel bir şey değil mi? mesala 5. kattan düşüyor ama ölmüyor. gezideki duvar yazılarından birisini karınca dostu bir yoldaş yazmıştır. "bazen canım çok sıkılır, balkondan atlarım." ben rüyamda kaldırımdan düşüp ölen bir insanım, kıskandım.

(bkz: dövüş kulübü)

not: ''dövüş kulübünün ilk kuralı dövüş kulubü hakkında konuşmamaktır.''

chuck palahniuk'un 1996'da yazılmış bir romandır. chuck burda yine yeraltı insanlarının içine giriyor ve bazen yapmak istediğimiz hayalleri yüzümüze doğru çarpıyor. kitap kargaşa projesinin üstüne kuruludur.

bu kitabı ilk okudum daha sonra filmini izledim. fark ettiğim acı nokta marla singer kitapta o kadar da havalı bir karakter değil. ama helena bonham carter onu o kadar güzel oynamış ki kitabın içinden harika bambaşka bir marla singer yaratmış. efsane karakterimiz alter karakter olan tyler durden'dir. evet kitaptaki asıl kişilik ''multiple personality disorder'' yani çoğul kişilikli bir karakter.

kitaptaki güzel kısımları paylaşmak isterim


-----spoiler-----





-''kıçına tüy taktın diye', diyor tyler, ''tavuk olamazsın''.


-kimse incilleri yazmamış olsa isa'yı bugün kim hatırlardı?


-eğer ne istediğini bilmezsen bir bakarsın istemediğin bir sürü şeyin olmuş.
hiçbir zaman tamamlanmış olmayayım, ne olur.
hiçbir zaman halimden memnun olmayayım.
hiçbir zaman kusursuz olmayayım.
kurtar beni, tyler, kusursuz ve tamamlanmış olmaktan kurtar


-başıma silah dayayıp beynimin parçalarından duvar resmi yapsaydın.


-bizim kuşağımızın ayakkabısı ne biliyor musun? prezervatif. bir yabancıyla tanıştığında onu üstüne geçiriyorsun. bütün gece dans ediyor, sonra kaldırıp atıyorsun.


-ben diyor marla, insanların büyük bir aşkla sevdiği ve sonra bir saat ya da bir gün geçmeden kaldırıp attığı şeyleri seviyorum. noel ağaçları gibi mesela. bir süre için bütün dikkatler onların üzerindedir, ama noel'den sonra otoyol kıyısına atılmış o ölü ağaçları görürsün.


-''fiziksel güçle ve mülkiyetle olan bağlarımı niçin koparıyorum?'' diye fısıldadı tyler, ''çünkü ancak kendimi mahvederek ruhumun gerçek gücünü keşfedebilirim.''


-''sahip olduklarını yok eden kurtarıcı'' dedi tyler, ''benim ruhumu kurtarma savaşındadır. bütün aidiyetleri yolumdan kaldıran öğretmen beni özgür kılacaktır.''


-sadomi. oral seks. sado-mazoşizm.
tyler'ın kaybedecek bir şeyi yoktu.
tyler bu dünyanın piyonuydu, kimsenin gözünde bir değeri yoktu.


-tyler'ın hep söylediği gibi hissediyordum kendimi, tarihin süprüntü ve kölelerinden biri olarak. hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım bütün güzellikleri yıkıp yok etmek istiyordum. amazon yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. uzaya klorofluoro karbon gazları pompalayıp ozon tabakasında koca koca delikler açmak istiyordum. dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim fransız kumsallarını kirletmek istiyordum.

bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum.

o çocuğu yumruklarken aslında yapmak istediğim, sikişmeyerek türünü tükenmeye mahkum eden her pandanın ve pes edip kendini karaya atan her balinanın, her yunusun alnının ortasına bir kurşun sıkmaktı.

bunu türlerin yok oluşu olarak görmeyin. eleman azaltma gibi görün.

binlerce yıldır insanoğlu bu gezegendeki her şeyin içine etmiş, her şeyi boka çevirmişti ve şimdi tarih herkesin pisliğini temizlememi bekliyordu. boş konserve kutularını suyla çalkalamalı ve yassıltmalıydım. kullandığım her benzin damlasının hesabını vermeliydim.

ayrıca nükleer atıkların, gömüşmüş mazot tanklarının ve ben doğmadan önce atılmış çöplerin oluşturduğu zehirli yığınların faturasını üstlenmek zorundaydım.


-ciğerlerime duman kokusu çekmek istiyordum.
kuşlarla geyikler gereksiz lükslerdir ve bütün balıklar su yüzüne vurmalıdır.
louvre müzesi'ni yakmak istiyordum. elgin mermerleri'ni balyozla parçalamak, mono lisa'yla kıçımı silmek istiyordum. bu dünya benin dünyam artık.

bu dünya benim dünyam. o eski insanlar öldüler.

kargaşa projesi fikri tyler'in aklına o sabah kahvaltıda gelmişti.

dünyadan tarihi söküp atmak istiyorduk.


-tamirci çocuk diyor ki: ''eğer erkeksen, hristiyansan ve amerika'da yaşıyorsan, tanrı model olarak babanı görürsün. eğer babanı hiç tanımamışsan, baban kaçıp gitmişse ya da eve hiç gelmiyorsa, tanrı hakkında ne düşünürsün?''


-----spoiler-----


2 günde 1 izlediğim filmdir. neden sürekli izliyorsun diyenler olabilir. sadece izliyorum, düşünmüyorum neden izlediğimi. seviyorum, o kadar.

bu insan ile isim vermeden entry girerek laf sokmaya çalışan insan kapışır.

ama durun bir saniye!

belki ikisi de aynı kişidir.

egoistiz.

liberalizm bir burjuva ideolojisi olarak tanımlamıştır. liberalizmin söylemleri kitlelere uyarlanabilmek için sol söylemlerde bulunur. bu sol-liberalizmdir.

lenin "ne yapmalı" adlı kitabında şöyle söyler;

"ya burjuva ideolojisi ya da sosyalist ideoloji. ikisi arasında bir orta yol yoktur. öyleyse herhangi bir biçimde sosyalist ideolojiyi küçümsemek, ona birazcık olsun yan çizmek, burjuva ideolojisini güçlendirmek demektir."


ayrıca lenin'in şu sözü asla unutulmamalıdır.

"'mahkeme bir iktidar organıdır; liberaller bunu bazen unutuyorlar, ama bir marksistin bunu unutması suçtur.'' lenin

büyük ihtimal o kişi bana az önce eksi verdi, kıyamam. öylesin!

kişi her ne kadar özür dileyip erdem gösterse bile özür dilemek cok yapaydır. ben bir suc isledim veya ben seni kırdım cümlelerinin gerçeği yansıtan tarafı değildir. kişiler özür dileyerek vicdanlarını rahatlatır. ama başta dediğim gibi; cok büyük bir erdemdir, kendisini rahatlatması açısından.