bolu'da okuyan bir lise öğrencisi olarak o kadar ümitsizim ki valiyi tatile ikna edebilmek için twitter'dan aşırı buzlanma nedeniyle düşüp yırttığım pantolonumun fotoğrafını gönderdim. pişman mıyım? hayır!**
cidden boş bir ders. bunun gibi sosyoloji, mantık ve psikoloji dersleri de görüyoruz ama bana ve diğer öğrencilere hiç birşey katmadığına eminim. işte bide becokyus gibi sosyoloji sınavının olacağı gün ful fesefeye çalışan manyaklar var hahahahaha işte buda koskoca lisede 1 tane felsefe zümre öğretmeni olmasından kaynaklanıyor. önem verilmeli!
cinsel kimliğimi bilmeyen yada emin olamayan yada bilen benim bildiğinden haberim olmayan en yakın arkadaşım becokyus reis ısrarlarım sonucunda sözlüğe kayıt olmuştu ama sonra birden lol oynamaya başladı falan hayattan koptu gerizekalı bide mal geçen sosyoloji sınavının olacağı günden önce ful felsefeye çalışmış* mal hahahahaha ve bunu neden yazdığımı sorarsanız ilk amacım onu rezil etmek ikinci şeyimde psikolojimin bozuk olması
+alo
-evladım cam siparişini vereli çok oldu ne zaman getireceksiniz bugün geleceğini söylemiştiniz sabahtan beri bekliyoruz evladım olmadı böyle bak kış günü soğukta kaldık ama bak* +teyzecim yan...
-oğlum çocuğum bak evde 2 çocuk var üşüyorlar bak yaşlıyım bende hastayım hora geçirin
+teyzecim yanlış numara
-ay oğlum afedersin ya yaşlıyım ya farkedemedim camımızı kırdı torunda camcı çağırdık hala gelmedi soğukta kaldık böyle
+tamam teyze by*
bu rüyam yıllardır aksatmadan haftada en az 3 kere gördüğüm zombili bir rüyam. arkadaşıma anlattığımı kopyala yapıştır yapıyorum bazı yerleri bilmemeniz normal.
baslangıcta otoyolda bir kaç kişiyleyim. yarış yapılacak. yarış, kağıtta uçma yarışı gibi birşey. kağıda bindiğinde kağıt mavi bir ışığa dönüşüyor ve patenmişcesine uçuyorsun. ağır olduğum için yavas olurum yada düşerim diye korkuyorum başta. bindiğimde görüyorum ki bu ağırlığım beni daha hızlı yapmış. izzet baysal caddesinin park kafeyle ayrılan sokaktayım nt nin oradan yardırıyorum uçarak. belediye önüne geldiğimde bi konser olduğunu görüyorum. ama gördüğüm, normal belediye önü değil onun 10 katı büyüklüğünde boş bir alan. dev gibi olan konser yerine arkadan giriyorum. ilk başta görevli beni kovamaya çalışıyor ama geçiyorum. aaa lana del rey var. ama o değil görüntüsü yani tipi öyle değildi, bol sivilcesi olan saçlarını her iki taraftanda bağlamış bir ergen kızdı. yeşil oduncu gömleği giymişti (.s). elimde galaxy note 2 var ve zorla lanayla onlarca fotoğraf çekiyorum. bir çığlık duyuyorum ve lana yı bırakıyorum. zombiler gelmiş, lanayı yiyorlardı. döndüm ve dedim ki; you have died "young and beautiful lana". sonrada kaçıyorum oradan. taşhan değilde bir ormandayım. harry potter evrenindeki kara ormanı düşün, onun gibi. hava yeşilimsi, ağaçlar dev gibi ve korkutucu. elimde bir kılıçla yürüyorum. zombiler karşıma çıkıyor ve onlara saldırıyorum. öldürdüklerim yere düştüğünde toprak tarafından içeri çekiliyor ve kaybediliyor. o orman, aslında zombileşmiş bir orman. bir şey üstünde çok kalınca içine çekiyor ve sindiriyor. koşuyorum ve boşluğa çıkıyorum. dev bir ağaç ve altında tahtadan yapılmış dairemsi bir ev. ağaç bunun ortasından çıkmış. içeri girdiğim de, babaannemi, yengemi, amcamı ve kuzenlerimi görüyorum. o tahtadan daire evin camı yok ama küçük küçük delikler var. doğmakta olan güneşin ışıkları bu deliklerden geçiyor. bir yarışmaya giriyoruz. aslında hayatta kalma mücadelesi. sürekli koşmalı ve tepeden damlayan ağacın kökündeki suları toplamalıyız. yeterli suyu en çok toplayan kazanır. dışarısı zombi kaynıyor ve bizi farketmemeleri için hızlı koşmalıyız ki deliklerden içeri sızan ışıklar bizi ele vermesin. babaannem oldukça yavaştı ve bizi tehlikeye sokuyordu. koşup onu öldürüyorum(.s). suyu yeteri kadar ilk toplayan ben oluyorum ki son damlayla mavi bir ışık göğsümden çıkıyor ve kendimi bizim evin banyosunun kapısının önünde buluyorum. annemlerin odasından gelen zombileri görünce banyoya giriyorum. içeride 3 kişi var; 2 tane ikiz erkek kardeş ve bir rahibe. 4 ümüz bir süre yaşıyoruz orada ama o sürede rahibe bize zorla dua ettirip hristiyan yapıyor. çokta cadı bir kadın zaten. banyonun minnacık camından bunu aşağıya atıyorum, zombiler yiyiyor. oradada bitiyor rüyam
galiba çok iyi bir oyuncuyum çünkü 4 gündür hiç kimse cidden çok üzgün olduğumu çakmadı ve hatta kurs hocam etrafa gülücükler saçıp herkesi mutlu ettiğimi sonrada benim deyimimle ''akiiiiii'' olduğumu söyledi.
düşündümde, aslında oldukca mantıklı bir eylemdir. yasamaktan zevk almıyorsunuz ve ahiret hayatı inancınız yoksa yani bir hiçlikte kaybolacağınızı düşünüyorsanız, ee? intihar etme sebebim bir olay yada bir kişi için olacağını sanmıyorum*. sadece cidden sıkıldığım ve gereksiz bulduğum şu hayattan iyice bıktıktan sonra empayır sıteytten atlayabilirim.*
bugün growlr'daki bir tane adam, profiline vücudunu koymak yerine yüzünü koymuş. adamın sakalları da bembeyaz, yüzü ay gibi parlamış. sevimli japon anime kızlarına döndüm ve pamuk pamuk sakallarını yerim senin pis yazdım. hoşuna gitti. ben de yazarken çok eğlendim ama. yeh yeh. sevgilim olursa yandere olurum ama.
hayatımın en zor günlerini yaşıyorum sözlük. yarak gibi hissediyorum
sebebi ise annemin ölüyor ve benim hiçbir şey yapamıyor olmam.
daha çocukken kayıt olduğum bu sözlüğe girmez oldum sözlük. yıllardır adam akıllı girmediğim sözlüğe arada bir itirafa birkaç şey yazar içimi döker rahatlarım diyerek girerim ama yazmaya üşenir çıkarım. hiç de ciddi bir şey yazamam, ciddi konuşurum!!! ancak yazarken insan kaybediyor kendini bir yerde. yazsam da beceremiyorum yani. zaten kalmış 3 kişi sözlükte. nerde o eski güllümler? bu sefer harbiden bir şey yazmam gerekti galiba kimseye söylediklerimi. bir şekilde yazmam gerekti.
bundan 2 ay önce 1 yıl uğraşıp bin bir türlü zorluklarla sonunda vize alıp gittiğim brüksel'deydim erasmus için. en çok da annem sevinmişti vizemin sonunda kabul edilmesine en çok da o uğraşmıştı. gidince tabii alışmam zaman aldı çünkü ne evim vardı ne arkadaşım. tam her şey yerine oturdu her şey çok güzel derken birden kuzenim aradı. dedim önemli bir şey değilse sonra konuşalım. çok önemli aç dedi. içimden dedim ki ah be söyleyecek bu sefer lezbiyen olduğunu ovyes. ancak annemin birden bire fenalaştığını ve yoğun bakıma kaldırıldığını, bana söylememe kararı alınmasına rağmen söylemesi gerektiğini düşündüğü için aradığını söyledi. durumunun iyi olmadığını ve kurtulma ihtimalinin düşük olduğunu açık açık söyledi doktor adayı kendisi zaten. inanılmaz şok olmuş bir şekilde toplanıp geri döndüm bolu'ya. annemin 7 tane kız kardeşi vardır. hepsi feryat figan. annemi görene kadar yediremedim de bu durumu zaten. neymiş inanılmaz büyük anevrizması beyin sapına baskı yapıyormuş bu yüzden vücudunu kullanamıyormuş bilinci de açık değilmiş. gördüğüm anda yıkıldım yoğun bakımda. gözlerinin anlamsız bakışı, vucudundaki mor şişikler... bunu hak etmedi ki o. istemeden gözlerine bakamadan ağladım o izin verdikleri 5 dakika boyunca. ama 3 hafta oldu buraya geleli, insan çirkin bir şekilde alışıyor. ya da benim durumum biraz farklı galiba. depersonalizasyon sorunum var bayağı ciddi. bu pozitif bir şekilde patladı ki ayakta duruyorum zaman zaman nasılsa artık. ama benim annem nasıl bu duruma düşebilirdi? koskoca karabeyoğlu kızı güneş nasıl o halde yatabilirdi inanamadım. neler neler atlattı lan o kadın! bypass ameliyatından koşarak çıktı be çok taşaklı kadındır annem! ama her zaman öyle olmuyor işte. beynine bir operasyon da yapamıyorlar daha kötü olur diye. öyle bekleyeceğiz bir ihtimaldir iyi olur diyor doktorlar. ancak belli son kum tanelerinin düşmesini bekliyorlar. ulan en kötüsü de elimden hiçbir şey gelmiyor. istanbul ankara kaç tane doktor dolaştım, hiçbirinde çare yok. nasıl sikko bir durum bu? kendimi suçlu hissedeceğim galiba sonsuza kadar hiçbir şey yapamadığım için. en azından yapmaya çalıştım diyerek içimi rahatlatacağım.
ismi de çok güzel annemin. güneş, sürekli ismini duyuyorum bir yerlerde. hep de duyacağım. hatta güneş dövmesi yaptıracağım her gördüğümde onu hatırlayayım. sanki unutacakmışım gibi. belki muhteşem bir ilişkimiz yoktu. doğruya doğru dünyanın en iyi annesi değildi. onun da psikolojik sorunları vardı ama dünyanın en iyi insanıydı. kimseyi incitmemiş hayatında, yardım isteyenden hiçbir şey esirgememiş. niye böyle bir duruma düştü ki şimdi? aklım hiç almıyor be. yediremiyorum asla. uzun bir süre de yediremeyeceğim ve bu gerçekliği beynim hep bloke edecekmiş gibi geliyor. ancak bu sağlıklı değil.
ha dahası. 100 kişilik aile divanı benim geri dönmemin daha iyi olacağına karar vermişler. galiba döneceğim ben de. burada olmam hiçbir şeyi değiştirmiyor hatta akıl sağlığımı kaybediyorum her geçen gün. en azından anneminde çok istediği gibi giderim derslerimi geçerim, okul hayatıma sıçmamış olurum maybe. gururlandırım onu. birkaç aya iyi olur da kalkar yanıma gelir falan diye düşünüyorum ama nafile. iğrenç iğrenç durumlar. gidiyorum galiba çarşamba. dönüşüm kötü haberle olmaz umarım.
ha dahası da var. 1.5 yıllık ilişkim bok gibi gidiyor. küçük bir problem bu ama şu an. mesafeli ilişki yürümüyor be. neyse siktir et bunu.
en garibi de çok farklı hissediyorum kendimi be sözlük. okumuştum bir yerde babası ölünce büyürmüş insan diye. burada bahsedilen baba rolü babamdan daha çok annemdedir benim için. benim en büyük dayanağım, en güçlü role modelim annem. umarım ölmez de hiç büyümek zorunda kalmam. ölmez de güneşim batmaz hiç. hiç boş, sıradan kalmam. onsuz nafile yaşamam.
al dedi ayılarını dedi
ayılarını istiyorsan dedi
kendini dedi al kendini dedi
nerede yazarsan yaz dedi bana.
bende dark bear'la kavga ettim o yüzden dedi
dark bear dedi madem ayın böyle yapıyor dedi
ne yaparsan yap youngbear14 sen de dedi.
al kendini git dedi benim çekicek halim yok dedi bana.
ben. tam bir ortam orospusuyumdur. ortamdaki herkesle özel bir arkadaşlık kurup sürekli dedikodu bombardımanına tutulan kişiyimdir. kendime bayılıyorum.
hayatımın en zor günlerini yaşıyorum sözlük. yarak gibi hissediyorum
sebebi ise annemin ölüyor ve benim hiçbir şey yapamıyor olmam.
daha çocukken kayıt olduğum bu sözlüğe girmez oldum sözlük. yıllardır adam akıllı girmediğim sözlüğe arada bir itirafa birkaç şey yazar içimi döker rahatlarım diyerek girerim ama yazmaya üşenir çıkarım. hiç de ciddi bir şey yazamam, ciddi konuşurum!!! ancak yazarken insan kaybediyor kendini bir yerde. yazsam da beceremiyorum yani. zaten kalmış 3 kişi sözlükte. nerde o eski güllümler? bu sefer harbiden bir şey yazmam gerekti galiba kimseye söylediklerimi. bir şekilde yazmam gerekti.
bundan 2 ay önce 1 yıl uğraşıp bin bir türlü zorluklarla sonunda vize alıp gittiğim brüksel'deydim erasmus için. en çok da annem sevinmişti vizemin sonunda kabul edilmesine en çok da o uğraşmıştı. gidince tabii alışmam zaman aldı çünkü ne evim vardı ne arkadaşım. tam her şey yerine oturdu her şey çok güzel derken birden kuzenim aradı. dedim önemli bir şey değilse sonra konuşalım. çok önemli aç dedi. içimden dedim ki ah be söyleyecek bu sefer lezbiyen olduğunu ovyes. ancak annemin birden bire fenalaştığını ve yoğun bakıma kaldırıldığını, bana söylememe kararı alınmasına rağmen söylemesi gerektiğini düşündüğü için aradığını söyledi. durumunun iyi olmadığını ve kurtulma ihtimalinin düşük olduğunu açık açık söyledi doktor adayı kendisi zaten. inanılmaz şok olmuş bir şekilde toplanıp geri döndüm bolu'ya. annemin 7 tane kız kardeşi vardır. hepsi feryat figan. annemi görene kadar yediremedim de bu durumu zaten. neymiş inanılmaz büyük anevrizması beyin sapına baskı yapıyormuş bu yüzden vücudunu kullanamıyormuş bilinci de açık değilmiş. gördüğüm anda yıkıldım yoğun bakımda. gözlerinin anlamsız bakışı, vucudundaki mor şişikler... bunu hak etmedi ki o. istemeden gözlerine bakamadan ağladım o izin verdikleri 5 dakika boyunca. ama 3 hafta oldu buraya geleli, insan çirkin bir şekilde alışıyor. ya da benim durumum biraz farklı galiba. depersonalizasyon sorunum var bayağı ciddi. bu pozitif bir şekilde patladı ki ayakta duruyorum zaman zaman nasılsa artık. ama benim annem nasıl bu duruma düşebilirdi? koskoca karabeyoğlu kızı güneş nasıl o halde yatabilirdi inanamadım. neler neler atlattı lan o kadın! bypass ameliyatından koşarak çıktı be çok taşaklı kadındır annem! ama her zaman öyle olmuyor işte. beynine bir operasyon da yapamıyorlar daha kötü olur diye. öyle bekleyeceğiz bir ihtimaldir iyi olur diyor doktorlar. ancak belli son kum tanelerinin düşmesini bekliyorlar. ulan en kötüsü de elimden hiçbir şey gelmiyor. istanbul ankara kaç tane doktor dolaştım, hiçbirinde çare yok. nasıl sikko bir durum bu? kendimi suçlu hissedeceğim galiba sonsuza kadar hiçbir şey yapamadığım için. en azından yapmaya çalıştım diyerek içimi rahatlatacağım.
ismi de çok güzel annemin. güneş, sürekli ismini duyuyorum bir yerlerde. hep de duyacağım. hatta güneş dövmesi yaptıracağım her gördüğümde onu hatırlayayım. sanki unutacakmışım gibi. belki muhteşem bir ilişkimiz yoktu. doğruya doğru dünyanın en iyi annesi değildi. onun da psikolojik sorunları vardı ama dünyanın en iyi insanıydı. kimseyi incitmemiş hayatında, yardım isteyenden hiçbir şey esirgememiş. niye böyle bir duruma düştü ki şimdi? aklım hiç almıyor be. yediremiyorum asla. uzun bir süre de yediremeyeceğim ve bu gerçekliği beynim hep bloke edecekmiş gibi geliyor. ancak bu sağlıklı değil.
ha dahası. 100 kişilik aile divanı benim geri dönmemin daha iyi olacağına karar vermişler. galiba döneceğim ben de. burada olmam hiçbir şeyi değiştirmiyor hatta akıl sağlığımı kaybediyorum her geçen gün. en azından anneminde çok istediği gibi giderim derslerimi geçerim, okul hayatıma sıçmamış olurum maybe. gururlandırım onu. birkaç aya iyi olur da kalkar yanıma gelir falan diye düşünüyorum ama nafile. iğrenç iğrenç durumlar. gidiyorum galiba çarşamba. dönüşüm kötü haberle olmaz umarım.
ha dahası da var. 1.5 yıllık ilişkim bok gibi gidiyor. küçük bir problem bu ama şu an. mesafeli ilişki yürümüyor be. neyse siktir et bunu.
en garibi de çok farklı hissediyorum kendimi be sözlük. okumuştum bir yerde babası ölünce büyürmüş insan diye. burada bahsedilen baba rolü babamdan daha çok annemdedir benim için. benim en büyük dayanağım, en güçlü role modelim annem. umarım ölmez de hiç büyümek zorunda kalmam. ölmez de güneşim batmaz hiç. hiç boş, sıradan kalmam. onsuz nafile yaşamam.
youngbear14
sphynxinator
kevbear
marshmallow dad
dr.bearkan
aigai
rdbear
invitisnubibus