ev arkadaşımın "sapık gibi at hastası" olmasından dolayı, diziyi izledikten sonra "mutfak geniş at besleyelim nolur" naralarını çıldırtmasını sağlayan şahane dizi.
"jessica phyllis lange (20 nisan 1949, cloquet), iki kez akademi ödülü'ne ulaşmış olan abd'li oyuncudur." american horror story'nin vazgeçilmez soluklarından biridir. pek bir üzücüdür ki, ahs'nin 5. sezonunda bizlerle olmayacak. sebebi ise lady gaga'nın başrol alacak olması, jessica'nın bundan memnun olmaması.
bir çikolata ile birlikte 8-9 adet içe atılan poşetlerin, kapı kulbunda biriktirilmesiyle oluşan anadan-çocuğa miras kalan eylem. öğrenci evinde vazgeçilmez bir portredir.
easy ergen: ergenliğini kendi içinde yaşar. pesimist takılır. "selam, naber?" gibi kelimler onu dakikalarca derin duyguya sürükler. etrafa zararı yoktur. ilişki konusunda içine kapanıktır. ergenliğinin son demlerine doğru bir patlamayla öne atılır.
hard ergen: ergenlik dönemini kendi içinde yaşadığını zannedip, etrafa etkilerini gösterir. ergenlik döneminin son bulması gerektiği halde davranışlarından vazgeçemez. kendine ütopik hayat felsefesi oluşturur ve ona uymaya çalışır. ilişki konusunda safkan bir saykodur. acı çekmeyi sever, her iki cümlesinden biri "sen" dir. oluşturduğu storyboard'lara kendini inandırır. "niye ben :(" diye düşünür, easy ergenliğin x5 katı pesimist takılır.
expert ergen: hard ergenliğin kontrole alınmış halidir. x2 hard ergenlik yaşar. ilişki konusunda üç noktadan ibarettir.
2005 yılında kurulan folk rock grubudur. son halleri diğer rock gruplarının ilerlediği tarz gibi, elektronik rock kıvamında. "despair, hangover & ecstasy" şarkılarıyla heyecanımı tavan yaptırdılar. ayrıca 10 mayıs 2015'te parkfest kapsamında türkiye'ye geliyorlar. bu konser kaçmaz :) yıhyıhyıh
eskiden "böğk, ıyk" türevlerini çektiğim gruptur. aynı zamanda youtube'da "love who loves you back" adlı şarkılarını dinlediğim dakika tüm algımı değiştiren gruptur. beraberinde "kings of suburbia" albümleriyle zıt bir müzik tarzı değişiklikleriyle kendilerine devrim yapabilmişlerdir.
yıl 2013, ağustos ayında ömrümün en kötü ayrılığını yaşadım. ankara'lı bir sevgilim vardı. ben bursa'daydım. ortak buluşma şehrimiz eskişehirdi... işin en ilginç tarafı ise "titanic - rose's theme" müziğini ikimizin de sapık gibi seviyor olmasıydı. o sıralar garip bir uyum diye geçiştirmiştim. ayrıca istanbul'dan nefret ettiğini her seferinde bana söylerdi. geçen yıl kadıköy'de antin kuntin şeyler bakmak için küçük yerleri dolaşıyordum. o sırada kulağımda tek kulaklıkla rose's theme'i dinliyordum. t-shirtün fiyatını sormak için başımı kasaya çevirdiğim anda kapıdan içeri girdi. onu gördüğüm an derler ye kafam yandı diye aynı o hisse kapıldım. o an bana acı veren şey nefret ettiği koskoca istanbul'da onunla denk gelmem olmadı, müziği iliklerime kadar hissettirmesi oldu.
burn the witch
