taşınacağımız yeni fabrikaya yürüyerek gidip geliyorum -topu topu 20 dk- günde 2 defa, tok karnına

yakın zaman da forum fashion week kapsamında istanbul da bulunmuştur. ayşe arman ile röportajını buradan okuyabilirsiniz.

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/2164...

steakhouse menü -en vazgeçilmezim-
snickers
çikolata kaplı eti negro
limonlu chesscake

üniversite birinci sınıftayken olmuştu ablama açılmam/öğrenmesi..
ilk zamanlar bunu kabul edemeyişi, benim üzerime gitmediğini -iyi huylu, efendi porter'ın- bu durumu anlayamadığı tepkisiydi. sonraları sürtüşmeler yaşandı. kavgalar, tartışmalar ve eşcinsellik üzerine konuşmalar. sonra alıştı elbette. düşkünüzdür de birbirimize. hatta bazen bana "özel bir arkadaşın var mı porter? diye sorar. şimdiler de ise pek konuyu dahi konuşmuyoruz. ama, gene de bir yerlerde beni düşündüğünü, kaygılandığını ve anladığını düşünüyorum. iyi ki varsın ablacım.

dikkat edin birden kalkıp oynayabilirsiniz

kaç gündür sitede bir ben reklamı var aldı başını gitti -ben arkadaşlarıyla tanışıyor, ben romeo'suyla tanışıyor, ben komşularıyla tanışıyor- kim lan bu ben ??

edit: bu ben olacak dallama meğersem bir mobil uygulamasıymış. *

la vie en rose -kaldırım serçesi- filminde beni en çok etkileyen sahnelerde yerle bir etmiştir.

-- spoiler--
hayatında tek aşık olduğu adam marcel cerdan'ın -orta siklet dünya şampiyonu boksör - ölüm haberini alınca çılgına döner piaf onu, evinin her yerinde arar; sağa sola bakar, hizmetlilerine onu sorar -aslında onlar bilirler birşey diyemezler- bağırır, öfkelenir. sonunda anlar ki marcel yoktur. ölmüştür.
--spoiler--
amerikalı genç bir gazeteci kadın piaf ile röportaj yapmaktadır; ona birkaç soru sormak istediğini söyler;
- bir kadına öğüt verecek olsaydınız bu ne olurdu?
- sev.
- bir genç kıza?
- sev.
- peki bir çocuğa?
- sev.
--spoiler--

üç şarkısını çok severim. buyrun beraber dinleyelim sözlükçüler.

- la foule
- milord
- non, je ne regrette rien

eli açıktır,
yardım etmeyi sever,
dost canlısıdır,
iyi bir dinleyicidir, (dert, sıkıntı, üzüntü, mutluluk demeksizin sizi iyi dinler)
çok plancıdır,
babacandır..
neşeli, eğlenceli, güler yüzlüdür -genelde ortamlar da aranılan birisidir-

pohpohlanmayı severler; (iltifatlardan ve övgülerden çok keyif alır) arada sırada pohpohlayın sonuçlarına siz bile şaşıracaksınız.
ukala,
kendini beğenmiş,
lüksü seven,
rahatına düşkündürler

(bkz: porter)

annenın yaptığı yumurtalı ekmek kokusuyla uyandıran seremonisi ayrı bir tad katar bu sofraya, hele bir de kahvaltıdan sonra anne ile karşılıklı sigara içmek ise paha biçilemez. of bak yakasım geldi şimdi.

chuck palahniuk'ın, ölüm pornosu romanında 600 erkek ile rekor denemesi yapan porno yıldızı, cassie wright'ı düşününce 200 mü puiiiiiii demek istedim

içimden keşke orada bulunabilseydim dedim.. yeter artık bu uğraştıkları, ne için? neden?

birkaç meze, rakıyı içmeyi bilen birkaç kişi ile cidden tadından yenmeyen sofradır. denedim. oradan biliyorum. neyin şerefine kaldırıyoruz sözlük?

nip/tuck dizisinin bir sahnesin de şöyle diyordu;

"eşcinsel olmak, güçlü bir karakter olmayı gerektirir." diye. gözüm dolmuştu abi ya.

yokluğunda birçok hayali içinde barındıran tatlı bir masal insanı, geleceği umutla beklenen kişi. bazen de umudunu yitirdiğin anda poof!! karşına çıkabilendir.

içinde bulunduğum nesil.

bugün tanışma fırsatı bulduğum, beni modern dans gösterisi diye davet edip bol bol figür çalıştıran, terleten kişidir kendisi efendim.

şunu anladım ki bu topluma böylesi bir klip fazla, anlamıyorlar, anlamayacaklar da. - anlayanlar da var yok değil-
klipte baş üç ana öğe -sütyenli kadın, crossdress -algılanan travesti- mastürbasyon yapan çocuk- rahatsız edici gelmiş olacak ki onun üzerine saldırıyorlar, siz ne anlam içerdiğine, ne mesaj vermek istediğine baksanıza kardeşim. bence gayet başarılı bir klipti. sözleri de çok iyi. hee şunu da söylemeden edemeyeceğim klipte tek dikkat çeken şey cem adrianın kasları galiba, hiç mi kaslı adam görmediniz yahu.

şarkı sözlerini de iliştirivereyim bari;

vurmuyor yüzüne eskisi gibi sanki
güneşin ısıtmıyor içini
gelmiyor içinden uzatmak ellerini
ellerin tutamıyor bir kalbi
bir kağıt, bir kalem, bir yanmış, bir sönmüş, bir bitmiş sigara
hayatın bu
sökülmüş, atılmış, kırılmış, dökülmüş hep paramparça
yolun sonu bu
yalnızlık
saklandığın o küçük delikte buluyor seni
yalnızlık
seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni
yalnızlık
sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni
yalnızlık öldürüyor seni
öldürüyor beni
yalnızlık çağının kalbi kırık çocukları
yalnızlık o simsiyah ellerinde
yalandan ninnileriyle büyütüyor bizi

hayran kaldığım, neden bu kadar geç izledim dediğim filmdir.

"sana hiç dokunmasam, öpmesem, bilmesem hatta tanımasam bile seni seviyorum." sözüyle önünde saygıyla eğilmiştim -tabi nice repliğiyle gönüllere taht kurdu-

-kimseyi küçümsemem
-roll-on kullanmadan evden çıkmam
-turkuaz t-shırt giymem
-kol saatim olmadan dışarı çıkmam
-kahvaltı yapmadan sigara içmem
-turuncu renginden vazgeçmem
-top sakallarımı kesmem

ne çok isterdim sözlük; babamla yaşayamadığım her fırsatı oğlumla –oğlumla dedim, hep erkek çocuğum olsun isterdim- gerçekleştirebilmeyi. en basit anları dahi, zevkli hale getirebilen o mucize şeyle; dünyaya yeniden doğmuş gibi çocuklaşarak, huysuzlaşarak, mızıkçılık yaparak yaşamayı. çok hassasım bu konuda sözlük, tanıyamadım pek fazla ben babamı.

derler ya, parça parça hatırlanır işte öyle; bana arka odadan sataştığını duyar gibim halen daha “hababam sınıfı başladı gel izleyelim hadi” bende çocuk aklımla gitmezdim yanına. markete giderken onu koşullandırırdım “baba çubuk kraker ve negro alacağız değil mi?” o koskocaman cüssesiyle güler ve “alırız ama fazla şey istemeyeceksin” derdi, sesimi çıkarmaz, onun yanından yürürdüm. sanki korktuğum bir şeyler varda, onun haberi olmaksızın, beni koruyacağını düşünerek sırnaşırdım yanına, çocukluk işte. sonra o gece geldi çattı -pazar günlerini daha bir sevemez oldum o günden sonra- karşımda yığılıp kaldı o koskocaman adam ne olduğunu anlayamadan, idrak edemeden evde bir telaf, kalabalık bir güruh sonrası ise hissiz bir çocuk yüreği. hayatımda ki tek pişmanlığım onu o kapıdan çıkarırlarken “ya bir daha göremezsem, son kez öpsem babamı, çıkarmayın kapıdan” dedim. ama duymadılar, ambulans sesi çoktan mahalleyi baskısı altına almıştı.

gittiler…

bende balkondan ona bakıyordum, vedalaştığımı bilseydim koşmaz mıydım arkasından. babam, yoktu artık. beni koruyacak kimse yoktu, bir baba-oğul görsem hep yüreğim burkulur. muhabbetini duysam o ortamdan gitmemek için zor tutarım kendimi.

sonra sonra anladım ki; yazarın dediği doğruydu;

“işte bende ölüyorum, bir an önce ölmek istiyorum. babamın ardından başlayan bu ikinci hayatın bana neler getireceğini tam kestiremeden. belki de en zor ölümü yaşıyorum. bedenimin yarısını kaybetmiş, bir mucize; geri gel diye bekliyorum. gelmiyorsun, gelmeyeceksin bunu bilmek istemiyorum. kemiklerimi kırarcasına sımsıkı sarılmanı, öpmeni, kokunu, o güzel saçlarının tek bir telini rüyalarımda arıyorum. ve artık öğreniyorum; -öğreneli ve kavrayalı çok uzun yıllar oldu- babanın oğluna öğrettiği en son şeyin babasızlık olduğunu. ve yeniden doğuyorum. babasız bir hayata gözlerimi açıyorum; sensiz, yarım ve olgun..”