çok soğuk. üşüyorum. hatta evde ellerime eldiven geçirdim, kahve yapmaya gücüm de yok. bu satırları yazıyorum. sanırım birazdan da uyurum. solgun bir ruh halim var bu gece. bilemedim.
"söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil" tınıları tın tın debeleniyor ruhumda.ve ben alabildiğine gücenmiş hissediyorum kendimi.somut bir muhatabı yok belki hiç kimseye belki de tüm dünyaya.bilemiyorum altan!
kulağımda zeynep bastık uslanmıyor bu şarkısı elimde kahve sahilde oturdum soğuk hava yüzüme vuruyor ama o kadar mis ki. kalkasım gelmiyor oturduğum yerden. bazen bu düşünceli olma halini seviyorum. herşeyi düşünüyor insan. tabi bu kadar düşünceli olmak iyi mi dersiniz... ne düşündüğüme bağlı diye düşünüyorum
beşiktaştan vapurdan inip yolun karşısına geçerken adamın tekinin ayağını taksi ezmiş geçmiş yardım ettik karşıya geçirdik adam dönü kardeşim ya vaktini almayayım işe yetişiyorsundur dedi ve o anda düşündüm o kadar çok koşuşturuyoruz ki tuhaf bi şekilde insanlara yardım etmek bile bizi düşündürür hale getirebiliyor. işe geç kalmadım ama kalmış olsaydım da bu pek umrumda olmazdı aynı durum benimde başıma gelebilir yolun ortasında kalabilirdim. duyarlılığımızı umarım kaybetmeyiz koşul ne olursa olsun...