yarali ve yardima muhtac olan buldugum butun hayvanlar yilan puhu tilki kaplumbaga v.s

sokakta gördüğüm yaralı, açlıktan bayılmış veya tek başına beslenemeyecek kadar küçük olan kedileri alıp sağlıklı, yaşımını idame ettirebilecek dereceye getirip sahiplendiriyorum. kendi evim olmadan daha fazlasını yapabileceğimi sanmıyorum ama tecrübe oluyor.

evcil sayılmaz ama ormanda baktığım, adları olan, adlarına yanıt veren, haftanın 5 günü birilikte olduğumuz 4 köpeğim var: kurukahve, bayır, sir, kısapat. bu arada: sir çok hasta. öldü sandım uzun süre gelmeyince. bazı geceler uyuyamadım üzüntümden. geçmedi acısı. bir hafta önce çıkıverdi karşıma. neredeydi, ne yaptı? öğrenemedim. tüy durumu çok daha kötü, ama yaraları tamamen iyileşmiş. ne versem -hamutu ile- götürüyor. iyileşecek gibi. sorun o ki diğerlerini sevmeme, onlarla oynamama hoşgörüsü yok, hemen iki patiği ile üzerime abanıveriyor. ev sahibi evden çıkarttı, daha uygun kiraları olan bir semete onlar yüzünden taşınamıyorum.

evcil hayvan kelimesi yerine "çocuğum, kızım, oğlum, yavrum, dostum" kelimelerini kullanmak daha doğru geliyor.
biz onların sahipleri değiliz. sadece daha güvenli bir hayat için yanlarında duruyoruz.
2 kedi kızım, 1 tane hamster kızım var.

köpeğim mösyö ve kedim yumak hayatımda bu ikisinden başka aşkım diyebileceğim bir erkek yok :)

iki tane muhabbet kuşu.

balıklarım vardı, nejatla jale. öldüler.

kendimi bi evcil hahvan kabul edersem ben kendimin evcil hayvanıyım işte ama keşke köpeklerim olsa nede olsa insanlardan daha güvenilir daha cana yakınlar. iki yüzlü değiller ,yedikleri kaba işemezler.

muhabbet kuşu.

7 yaşında bir sarman kedim
10 yaşında bir cooker spaniel köpeğim var.

uzun süre arka sol ayağında ki kırık nedeniyle platinle yaşamak zorunda kalan ve platin çıktıktan sonra aldığı kiloları geri veremeyen kızımız 6,5 kiloluk irma. kadın ayı olur kendisi :)

kör bir kedi
sağ bacağı kopmuş olan bir köpek
deri lejyonları nedeniyle tüyleri çıkmayan bir muhabbet kuşu
kulakları diğerleri tarafından kemirilmiş bir hamster

zor durumda kalan hayvanlara karşı ilgim oldukça fazla haliyle.

bir süre önce 3 yıl baktığım kedimi hastalıktan kaybettim. adı yoktu. ama sıkı bir ilişkimiz vadı. bu yüzden de gidişi çok kötü koydu.

baktığım hiç bir hayvana (tavşan, muhabbet kuşları, cennet papağanı, sincap, kaplumbağa) isim koymadım. o da isim seçemediğim için. lafta çekici gelse de uygulamada bir kuşa carpenter, kowalski, argento demek... ıhh ıhhhh.

şu anda 3 adet zorla edindirilmiş kaplumbağam var. fırsat bulsam doğaya bırakmak istiyorum. sıkıldığımdan değil, ilginç hatta eğlenceli buluyorum. ama sıkıldıklarını düşünüyorum. sabah akşam bıkmadan akvaryumlarının iç tasarımıyla uğraşıyorlar. geceyarısı ışık yandığı anda tangır tungur sesler çıkarıyorlar.

şu anda çekinsem de eğer tekrar tüylü bir arkadaş edineceksem sakat veya öksüz olmasına dikkat edeceğim. bana iyi arkadaşlık etseler de en azından kendileri adına evde kalmalarının bir anlamı olur.

ailem ile yaşarken ki hala duruyorlar
2 kedi + 124235234 tane bahçe kedisi,canlarım evimizi kulübe niyetine kullanıyorlar.
3 köpek
2 su kaplumbağası

şimdi ki evimde ise sadece 3 tane kedim var. 1 tanesi 1 yıllık diğerleride daha bir iki aylık.

23 yaşında. erkek. aşıları tamam, sevimli bir kerata. çok tüy döküyor bazen ama olsun. yemeğini önüne koyduğunda nasıl mutlu oluyor. (bkz: ev arkadaşı )

güvercin bakıyorum. 50 tane güvercinim var.

daha öncesinde karga, martı, güvercin, balık, kopek ve şimdi de kedi besliyorum. abartısız içinde en çok iyi ki yapmışım dediğim bir kedi sahibi olmak. jin olmasa ne yapardım bilmiyorum
edit: 3 yıl pofiş adında da bir tavşan besledim

bir tane horozum vardı birkaç yıl önce. çalındı. birkaç hafta öncesine kadar da apartmanda yavru kedi besliyorduk, tam onlara alıştım dedim ki, birisine araba çarptı, ikisi de çalındı. sevdiğim şeylere hep bir şey oluyor nedense. hayvan beslemeyi çok istiyorum(ister balık olsun ister böcek olsun), ama ölünce çok üzüldüğüm için yanaşamıyorum.

söylemezsem gece yatamam: hayvanım ama evcil değilim.

real'den 7 tl'ye aldığım sanal bebek. öldüğünde çok üzülüyorum cidden ama benim de bir hayatım var, sanırım sorumluluk almaya hazır değilim.