1978 yılında, san sransisco’lu bir sanatçı olan gilbert baker tarafından, aktivistlerin lgbt topluluğu için bir sembol çağrısına istinaden tasarlanan bayraktır. gilbert, “ırkların bayrağı” olarak bilinen 5 renkli bayraktan esinlenmiştir ve bayrağını sekiz renk olmak üzere tasarlamıştır: pembe, kırmızı, turuncu, sarı, yeşil, mavi, çivit ve menekşe. bu renkler sırasıyla şu değerleri temsil ediyordu: cinsiyet, hayat, sağlık, güneş, doğa, sanat, ahenk ve ruh.

baker, tasarladığı bayrağın seri üretimini yapmak üzere fabrikaya geldiğinde, “sıcak pembe” renginin mevcut olmadığını görünce bayrağı yedi renge düşürdü.

1978 yılı kasımında, şehrin ilk açık eşcinsel müfettişi harvey milk'in suikaste uğramasının ardından gey topluluğunun gücünü ve dayanışmasını ortaya koymak üzere bir gösteri düzenlemek isteyen eşcinseller, baker’in tasarladığı yeni bayrağı kullanmaya karar verdiler. bu arada çivit rengi, yürüyüşün yapılacağı yolun her iki tarafına eşit sayıda renk koyulabilmesi için bayraktan çıkarıldı. çok kısa bir süre sonra bu altı renk şeridi bir araya getirilip bugün popüler olan ve uluslararası bayrak kongresi tarafından tanınan gökkuşağı bayrağı oluşmuş oldu.***

.sex hayatınızı iki kelime ile anlatın
.cat fight

dünyadaki türk erkeğine duyulan zaaftan daha anlamlı bir zaaf.

ortak bir niteliği olan bir insan topluluğu hakkındaki düşünce kalıplarımızdır. bunlar, o topluluğa ait gerçek ve doğru kabul ettiğimiz bazı kalıp yargıların gelişmesine neden olur ve o gruba ait olduğunu düşündüğümüz kişileri tanımlamak için elimizdeki bu referansları kullanırız. ancak elbette ki bu referanslar o gruba dahil olan tüm kişilerin özelliklerini temsil etmez. olumlu da olsa olumsuz da olsa önyargı beslediğimiz grubu homojen bir bütünmüş gibi algılama eğiliminde olduğumuzdan, ayrı bireylerden oluştuğunu göz ardı ederiz ve farklılıklarını görmezden geliriz. böyle olunca da, eşcinseller, transseksüeller, ayılar gibi aslında homojen olmayan ama öyle algılanan grupların birer parçası oluruz. oysa hepimiz farklıyızdır, tek bir ortak noktamız olması bizi aynı yapmaz diye anlatılsa da anlaşılmaz. çünkü önyargıları kırmak çok ama çok zordur.

toplumsal cinsiyet rollerini içselleştirmenin bir sonucudur. çok içki içebilmek, yanındaki kadını namusu olarak görmek, icabında onun için kavga etmek, dayılanmak, hişşt birader ayarı çekmek gibi "erkeklik" göstergesi abuklukların sahiplenilmesiyle ortaya çıkar ki, içine "erkeklik" kaçmış erkek kadar kadının da ne çekilmez ve gereksiz bir şey olduğunu göstermesi açısından ibretliktir.

kişinin kendisi gibi düşünmeyen, kendisi gibi yaşamayan, konuştuğu dili konuşmayan, kendisiyle aynı inançta olmayan, kendi giyindiği gibi giyinmeyen, kısacası kendisi gibi olmayan herkesi koyduğu konumdur. herkesin doğrusu, herkesin rengi, herkesin inancı, herkesin kültürü en “üstün” ve en "doğru" olduğu için de haliyle herkes başka birinin ötekisi konumuna düşüyor. hangi ara biz bu kadar çok "şey" olduk?

homofobi ve transfobinin olmadığı ve her türlü ayrımcılıktan arınmış, kimsenin öteki olmadığı bir türkiye.

bir yandan yok artık diyerek izlerken bir yandan da dünyanın bir yerlerinde alasının yapıldığına inandığım akıl almaz deneylerin ve onların ortaya çıkardığı sonuçların peşindeki ekiple olaydan olaya koştuğum dizi. *

geç kalınırsa filmi ayakta izlersiniz uyarısını yapmama rağmen geç kalıp* ilk 3-4 dakika ayakta kaldığım ve gözlerimin karanlığa alışmasıyla kendime boş bir koltuk bulabildiğim, ışıkların açılmasıyla da bulduğum koltuğun porter, kelayi ve dalyandeltası'nın hemen arkası olduğu fark etmemle birlikte benim için başlayan zirvedir. sonrasında izlenen filmler, edilen sohbetler ve tanışılan diğer sözlük yazarları ile keyifli bir akşam olmuştur.***

imla hataları kadar* noktalama işaretlerinde de yapılan hatalardır. misal, virgülden önce boşluk bırakılmaz, sonrasında bırakılır; tıpkı noktadan sonra bırakıldığı gibi.*

venedik'te ölüm - thomas mann

bugün kurulan yeşiller ve sol gelecek partisi'nin meclis üyeliğine seçilmiştir.

eşitlik ve demokrasi partisi ile yeşiller partisinin birleşerek oluşturduğu, bugün ankara'da kuruluş kongresi yapılan, türkiye'nin çiçeği burnunda, umut vadeden yepyeni partisidir. ekolojik, yeşil ve sol bir siyaset şiarıyla yola çıkan yeni siyasetin demokrasi, eşitlik, adalet, özgürlük ve yaşanabilir yeşil bir dünya gibi temel isteklerinin yanında partinin politika metinlerinde ve tüzüklerinde toplumsal cinsiyet ve lgbt haklarına yapılan vurguyla özellikle heyecan uyandırmaktadır.

parti tüzüğünde, partinin niteliği şu şekilde tanımlanmıştır: "farklı görüşlerin ve geleneklerin katkıda bulunduğu partimiz, yeşil hareketin, özgürlükçü solun, emek hareketinin, inançları, etnik kimlikleri ve kültürleri nedeniyle baskı ve ayrımcılığa uğrayanların, kadın özgürleşme hareketinin ve feminizmin, lgbt hareketinin, insan hakları, düşünce özgürlüğü ve barış savunucularının, gençlik hareketlerinin, nükleer karşıtı hareketin ve hayvan hakları savunucularının mücadelelerine sahip çıkar ve sürdürür"

sahip çıkmayı taahhüd ettiği tüm mücadeleler daha yaşanılabilir ve insanların gerçek anlamda eşit olduğu bir dünya için elzem mücadelelerdir ve eğer kağıt üzerinde yazılanlar pratiğe dökülebilirse ilerde bir gün bugünü bir dönüm noktası olarak hatırlayabiliriz.

ayrıca tüzüklerinde gerek il örgütlenmelerinde gerekse merkezde karar ve yürütme organlarında lgbt bireylerin varlığını görünür kılmak adına lgbt bireylere pozitif ayrımcılık yapılacağı ve destekleneceği belirtilmektedir. bunun için başvuru olması halinde % 5 kota uygulanmasına karar verilmiştir. bünyelerinde açık lgbt bireylerin varlığından rahatsızlık duymak yerine onların siyasete aktif olarak katılımlarını teşvik eden bir parti bana göre gerçekten umut vadeden bir partidir.

hayırlı ve de uğurlu olsun.

dominik cumhuriyeti'nde trujillo diktatörlüğüne karşı direnenlerin içerisinde yer alan üç kız kardeşin diktatörlük rejiminin emriyle 25 kasım 1960 tarihinde öldürülüp tecavüz edilmelerinden 21 yıl sonra, 1981 yılında, 1. feministler kongresinde ilan edilen, 19 ekim 1999 tarihinde de birleşmiş milletler genel kurulu tarafından ilan edilen gündür. kadına yönelik cinsel, kültürel ve politik şiddet sadece kadınların sorunu değildir. bu kültürü besleyen, bu ayrımcılık ve şiddeti besleyen herkesin sorunudur. bu yüzden kadına yönelik şiddetin her türlüsüne ses çıkarmak herkesin görevidir.

(bkz:http://www.un.org/womenwatch/daw/news/va... )

ilk başlarda baş edilebilir gibi görünse de zaman geçtikçe sevgiliyle paylaşılamayan her anın çekilmez bir hal almasına neden olur. sevgilinin yokluğu, yalnız başına izlenen bir filmde, ortak sevdiğiniz bir şarkı hiç ummadığınız bir anda kulağınıza çalındığında, yolda yürürken ilginç bir şey gördüğünüzde, izlediğiniz bir dizinin komik bir sahnesinde, arkadaşlarla yenilen bir yemekte bir şeylere kadeh kaldırdığınızda ya da tek başına yapılan herhangi bir şeyde her seferinde biraz daha fazla batar ve her seferinde biraz daha fazla özlemeye neden olur. hafta sonları dönüşümlü olarak gerçekleştirilen gidip gelmeler, sıkça yapılan telefon ve skype görüşmeleri de hiç bir zaman "tam" olma hissi vermez. eğer şartlar müsaitse taraflardan biri diğerinin yanına taşınarak bu sorun çözülebilir ama bu da oldukça fedakarlık isteyen bir iştir. işin doğrusu kaç kişi böyle bir fedakârlığı hak etmektedir? diğer yandan hep aşık olunacak kişilerin farklı şehirlerde olması da ayrı bir ironi ve ayrı bir başlık konusudur.

(bkz: aşık olunan kişinin uzakta olması)

merkezi new york'ta olan uluslararası gey ve lezbiyen insan hakları komisyonu, eşcinsel, biseksüel, transseksüel ve interseks bireylerin uğradıkları insan hakları ihlalleri üzerine çalışan bir sivil toplum kuruluşudur.

1978 yılında kurulan ve dünyanın bir çok ülkesinden bine yakın lgbt örgütünün üye olduğu, 2011 yılında da birleşmiş milletler ekonomik ve sosyal konseyi tarafından danışmanlık statüsü verilen lgbti çatı örgütüdür.

fenomen olma yolunda fıtı fıtı fıtı ilerleyen* seyredilesi, gülünesi bir dizidir. belki de türkiye'nin ilk absürt komedisidir. *

sabahattin ali'nin 1943 yılında kaleme aldığı aşk romandır. öylesine sade bir dille öylesine içten anlatır ki bu aşkı, aşık olanın kendiniz olduğunu sanırsınız, bir raif efendi olursunuz bir maria puder. zaten üçüncü bir göz gibi okunmaz bu kitap, birinden birinin gözleri olursunuz, öyle bakarsınız; birinden birinin kalbi olur, öyle çarparsınız.

ayrıca hafta içi mesai saatleri seanslarında bile insanların yerde oturmasını gerektirecek kadar talep olduğundan geç kalındığında filmlerin ayakta izleneceği zirvedir.*