kadiköy barlar caddesinde hoş bir mekan. bar olarak işletilir. uzaktan bakınca içerisi çok kasvetli ve sıkıcı durur. çünkü klasik ahşap bir bar yapmışlar, karanlık birde. ama sokakta oturması çok keyiflidir. devamlı bir muhabbet eden insanlar vardır. çalan müzikler güzeldir. mısır çerez vs ikram ederler. sadece birası biraz sulu bana kalırsa. birde becks de istesem bominti de istesem aynı şey geliyor gibime geliyor.

kız arkadaşlarıyla kurduğu bitmek bilmeyen konuşmaların yapıldığı bir whats up grubu varsa

liseyi bitirdiğim şehir. çok göç aldı izmir. kozmopolit bir şehir yani. ama hala karşıyaka çarşıda, alaybeyde, hatayda yerli izmirliler var. öyle sıcak kanlılar ki. sahiden de seviyorum izmirlileri.

ilceleri çok hoş ayrıca. urlasından tutun, bergamasına, çeşmesinden, özderesine. hepsi çok güzel. bir tek ödemiş meydanındaki havuzda havuzdan su içmeyin tabelası bir tuhaftır. ama olsun o kadar.

adı çıkmış bir şehir tabi. belli kesimler tahammül edemez. kalplerindeki hayatsızlık sebebiyle izmiri kötülerler, biliriz.

artık istanbul'dayım. izmir'i özlüyorum. ama neyseki kadıköy var.

insan olmak bir süreçtir. insan olma süreci. hamdım, piştim, yandım der ya mevlana. işte o süreç. (müslümanlığı bilmem ama mevlanayı çok severim)

bu süreçte çok şey öğrenir insan. şayet böyle bir gayesi varsa.
hoşgörmeyi, ayıplamamayı,
özür dilemeyi, saygı duymayı,
anlamayı, hissetmeyi, başkasının acısını duymayı,
sevmeyi ve sevilmek istemeyi,
yardım etmeyi ve isteyebilmeyi,
düşünce kalkabilmeyi, insan olanın başına her şeyin gelebileceğini,
düşene el uzatmayı ve daha pek çok şeyi öğrenir.

insan olunca; bir su damlası gibi olunur bence. diğer su damlalarının farkına varılır. sokaktaki kedinin dahi farkına varılır. insan olan bu damlaları kendinden farklı görmez, çünkü bilir ki bir denizin parçasıdır hepsi.

olmadığına inanmak istediğim bir model. kabul ediyorum bir çok konunun savunucusu oluyoruz, muhafazakar toplumda yetişmenin verdiği reflekslerimiz var. yani muhafazakar toplum uzerimize oyle bir çullanıyor ki, bir çok marijinal tutumu savunmak gibi bir dürtümüz var. fakat yine de bunu savunmak istemiyorum ben, hiç bir şekilde. ahlaksızlık mı değil mi bununla ilgilenmiyorum. ama bu akılsızlık. para kazanmak çok zor birşey değil. bir meslek yada iş illaki bulunur. para için cinsel ilişkiye giren kisi en büyük zararı kendine verir. en özel hayatını böyle kamuya açacaksa biri ile nasıl mutlu olur? hayatına nasıl devam eder ? yani marijinal duruyor ama kesinlikle hiç bir insanin bu mutsuzluğu yaşamasjnı istemem.

istanbul'da fener balat bölgesinde yaşıyorlar. surp hırışdagabet kilisesine geliyorlar. diğer kiliseler gibi değil bu. ikonostasisi perde ile kaplı ve hiç gösterişli bir şey yok, oldukça mütevazı bir kilise. bu gregoryen meshebinin bir gereği imiş. türkiyede yasayan ermeniler genelde zanaatçılıkla uğraşırlar. işte nişan yüzükleri felan yapıyorlar çok şık. ferikoy taraflarında çokça dükkanları var.

ırkçılık yada ayrımcılık unsuru içermemekte olduğunu düşündüğüm, ancak geçmişte kanamış olan büyük bir yarayı kanatmasa bile kaşıyan bir reklam. bu sebepledir ki izleyiciler irite oluyor. ayrıca başarız ve adi.

zaman geçer, altın kalır...
(düğüne gidicem de altın için teselli ediyorum kendimi, çok pahalı bu meret yaw)

akıllara ziyan genç kız kitapları yazan yazar. ya şu cümleyi okudum kitapta. '' güzel kadın, yağmurlu bir günde otobüs durağında siyah erkek şemsiyesi altında ekonomist dergisi okuyan kadındır.'' bu nasıl bir zeka nasıl bir beyin yarab. ben bu kadını fetullah gülen'e benzetiyorum. ikiside abidik gubidik ütopyalarındaki toplumun mühendisliğini yapıyor. ama yemezler. yaşar kemaller sait faikler varken mümkün değil.

türkiye'nin en köklü okullarına liyakate dikkat edilmeksizin öğretmenlerin atanması olarak özetlenebilecek proje okul kararına karşı yapılan ve destek verdiğim eylemlerdir. aynı protestolar bornova anadolu lisesi, vefa lisesi, hacı ömer tarman anadolu lisesi gibi okullarda da yapılmaktadır.

istanbul notre dame de sion lisesi de bu protestolara katılmıştır. ancak bir proje okulu olmaması sebebiyle anlaşılamamıştır.

belediye başkanı mustafa sarıgül olan ilçe. hatta öyle ki şişli'de kedi ve köpekler bile mustafa sarıgül'ü tanır diye rivayet edilmektedir.

edit: 2013 yilinda mustafa sarigul'un istanbul buyuksehir belediyesi baskan adayi olmasi sebebiyle baskanligi hayri inonu'ye devretmistir. tesekkur ederim @darkbear

bir ilk bahar sabahı, güneşle uyandın mı hiç,
çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç,
bir his dolup içine, ölüyorum sandın mı hiç,
bir his dolup içine, ölüyorum sandın mı hiç?

geçen günlere yazık, yazık etmişsin gönül sen,
öyleyse hiç sevmemiş, sevilmemişsin gönül sen.

samime sanay - bir ilkbahar sabahı

p.s: sıla'nın da bu şarkı için bir yorumu var ancak ben hiç beğenmiyorum. 10 üzerinden 1 veririm. 10 luk puan sisteminden gelecek kadar yaşlı değilim bir de.

natalia imburglia - torn

içinde bulunduğumuz durumlar her zaman en ideal kararı vermemize en doğru davranışı sergilememize olanak tanımaz. zamansızlık, bilgisizlik, geçmişteki kötü tecrübeler gibi durumlardır bunlar. bizim özürlerimizdir. bunlar sebebiyle yaptığımız hatalar olduğunda özrün kabulünü dileriz. yani özür dileriz.

gelişigüzel söylenmesinden nefret ederim. özür dilerim...otur düşün sebebini anla özrünü sun. kabul karşındakine kalsın.
büyüklüktür. çünkü kavramın icinde kendini elestirmek vardir.

herşeyin özrü de olmaz. bunu da belirtmek gerekir. insan hayati boyu bir kac kez ozur dilemelidir. anlamli ve etkili olabilmesi icin.

insanın metabolizma hızı ile paralel olması gereken yöntemlerdir. yatmadan önce şerbetli tatlılar tüketilmesi gibi sağlıksız öneriler de atılmış olsa da bunlar yöntem değildir, cahilliktir. en verimli ve akıllıca yöntem spor yapmak ve doğru beslenmektir. belirli bir kalıp haline gelmiş vücut şekillerine ulaşmak için kullanılmayan aksine kişinin kendi potansiyeline ulaşmasını sağlayan yöntemlerdir.

yüz temel eser arasından çıkarılması kararını isabetli bulduğum roman türünde yazılmış edebi eserdir. zira son derece trajik olayların yaşandığı bu kitabi minicik tertemiz beyinler erkenden okumamalıdır.

(bkz: hayat güzel bir yer)

brezilyalı yazar jose mauro (mario değil) de vasconcelos tarafından kaleme alınmıştır. kendi çocukluğunu yazmıştır. (jose & zeze) portekizli bir baba ve kızılderili bir annenin oğludur, oldukça yoksuldur. kızılderili olması ezilen bir sınıfa dahil etmiştir onu.

can yayıncılık geçen sene çok güzel bir baskısını çıkardı. gerçi askerdeyken elimde romanı gören bir komutan o ne yemek kitabımı diye sormuştu. ama bilmeyebilir tabii.

romanın devamı da güneşi uyandıralım ve delifişek romanları ile gelir. ben tavsiye ederim. hayat güzel bir yer mi değil mi buna insanların kendileri karar verir. güzel bakanların ki güzel olur. iste bu kitap da bunu sağlama potansiyeline sahip. hayattan istifade edelim. çok güzel romanlar var.