terim olarak yaygın bir yanlış kullanımdır. doğrusu karadeniz ağzıdır.

hz. muharrem ergin'in türk dil bilgisinden:

" lehçe, bir dilin bilinen ve takip edilebilen tarihinden önce, karanlık bir devrinde kendisinden ayrılmış olup çok büyük ayrılık gösteren kollarına denir. şive bir dilin, bilinen tarihi seyri içinde ayrılmış olup bazı ses ve şekil ayrılıkları gösteren kolları, bir kavmin ayrı kabilelerinin birbirinden farklı konuşmalarıdır. ağız ise, bir şive içinde mevcut olan ve söyleyiş farklarına dayanan küçük kollara, bir memleketin çeşitli bölge ve şehirlerinin kelimeleri söyleyiş bakımından birbirinden ayrı olan konuşmalarına verdiğimiz addır. ağızlarda ses(söyleyiş); şivelerde ses ve şekil; lehçelerde ise ses, şekil ve kelime hazinesinde farklılıklar mevcuttur." demiştir.

lehçe: çuvaşça, yakutça.
şive: kırgızca, kazakça, azeri ce türkiye türkçeleri vs...
türkiye türkçesinin ağızları: karadeniz, konya, istanbul şiveleri vs.

talat tekin gibi ankara türkoloji ekolünden olan türkologlar bu tasnife karşı çıkarlar ki ben de bu tarafı tutmaktayım. kırgızca, kazakça ne şivesi lan? yalan dolan işler. ankara ekolü tüm bunlara türk dilleri der. çuvaşça daha eski, kırgız daha yeni dönemde ana türk dilinden ayrılmıştır diye gerçekliğin saptırıldığına inanmaktayım.

neyse. netice itibariyle şimdilik kesin bir şey var ki karadeniz adında bir şive yok. ağzı var. ağzını yediklerim çok güzel konuşuyorlar. kendilerine karşı derin bir sevgim var. *

türkiyedeki oyunculuk sektörünün bir dezavantajından kaynaklanan sendromdur. bok gibi paraya karşılık eşek gibi çalışmak deyimi bugünler için söylenmiş gibidir. ha çektikleri dizilere itibar ediyor muyum, hayır. ancak bu kişileri aşan bir durum. oyunculuktan ve oyuncuların üzerinden para kazananlar varsa mesele çözülmelidir. bu da sendikal yolla mümkün olur. aksi takdirde eşek olana semer vuran çok olur.

(bkz: vuymayın abiley ben piç deyiyim)

*(bkz: ekşici göt)

(bkz: çekilin ben itfayeciyim)

ehöm ehöm...

yaklaşık bir aydır yaşadığım durum. fakat sözlüğün kendisinden ziyade benim sosyal hayatım ve hayattan beklentilerim, hayatın bana sundukları ile bağlantılı bir durum. sözlükten soğumak salt sözlük ile alakalı bir şey ise o yazarcanın kendini toparlaması gerektiğini düşünüyorum. sözlük dediğimiz sanal bir platform ve biz yazarların gerek kısa gerek uzun vakitler ayırıp meşgul olduğu bir yer. fakat evimiz ve hayatımız değil. yazarlığımın ilk iki ayı boyunca hayatımda üç şey vardı: 1. sözlük 2. film 3. geri kalan her şey. peki bu sağlıklı mıydı? deli misin saçmalık! çekimi düzenimi kaybetmiş gibi pc başında vakit harcamak rahatsızlıktır arkadaş. işte ben bu bir kaç ayı geçirdikten sonra, radikal bir kararla değil, günden güne artan hevesini almak durumunu yaşadım ve sözlüğe daha az entri girmeye başladım. okumaya devam ediyorum ancak yazmak için ilham, heves bir şey yok. ha zamanla tekrar gelecektir. ama bu defa sıralamada asla birinci olmayacaktır. insan yaşamadıktan sonra yazmasının ne manası var. işbu tüm sebepleri benimle ilgili olan durum şablon itibariyle bir nevi sözlükten soğumaktır. ama edebimle! tabi ne sandın koççum. *

sözlükten soğuyunca sözlüğe bok atmak durumu da başka bir mesele. ama unutulan bir şey var ki sözlük dediğin şey interaktif ve gelen herkese açık; attığın bok bir entri ile sınırlanır, iki ya da beş. neyse. ama binlercesi içinde yok olup gider. şanslı bir şirinsen ileride biri okur ve anlam veremeden o entriden uzaklaşır. budur yani. ha bir de ayısozluk.com için özel bir sorun var; burası lgbt sözlüğü siyaset konuşm bıd bıd bıd... ne demiş ünlü şair göttem anüses "azalarak bir bitmediniz amınagoooyyüüğğmm". ayı sözlüğü böyle oradan kıs, şuradan sınırla, aman bu kırmızı çizgi diye kısırlaştırırsanız bir lgbt bireyi çıkar gelir şunu der: " başlarım böyle aşkın ızdırabına", ve ben onu severim.

*

kapsamı kişiden kişiye değişen kişi, aydın, münevver; halk arasında çok bilmiş vs.

sahtesinin tarifi ya da inşası için rehber niteliği taşıyan bir yazı:
http://www.izdiham.com/index.php/entelek...

kötü haber gelecek diye endişeyle bekledim. maalesef beklediğim oldu. ama daha önce yazılmış. iki ayrı slogan aklımda kaldı. onları yazmazsam olmaz.
(bkz: burası müslüman mahallesi)
(bkz: ahlaksızlık görsünler )*

okşarcasına esip odama dolan yel. düş gibi. hayao miyazakiyi andım ilk esişinde. çay ve sigara. ve biraz da uykuculuk. mutlu hissediyorum. uzun zamandır hiç olmadığı kadar.

ölüm tadındaysa herkse yakışacaktır. ölüm olmasa hiç bir şeyin tadı olmaz. iyi ki ölümlüyüz. ama keşke ölmeseydi.

ilgi çekici bir çalışma olacağını umduğum proje.

baha tevfik'in 1910'da yazdığı aşk, hodbinî adlı kısa öyküsü iki yaşlı osmanlı beyefendisinin otuz yıllık aşkını anlatıyor. sade, küçük dokunuşlar ve bizim kültüre ait. izleyiciyi eşcinselliğe alıştırmaktan kast edilen şeye de cevap verebilecek bir öyküdür. senaryo yazılırken incelenmeye değer.

kaderini insanlar inşa eder. tesadüflere de inanırım.

hemen aşağıdaki yazar, ummadığın bir anda geleceğe dair yeni bir plan çizmen gerekirse yapacağın ilk üç şey ne olur?

arabesk sevmem ama arada "batsın bu dünya" diye mırıldanmaktan kendimi alamam.

yorgunluk nedir sence?

1. weekend
2. brokeback mountain
3. les amours imaginaires
4. philadelphia
5. from beginning to end
6. brunt money
7. c.r.a.z.y.
8. latter days
9. cahil periler
10. shelter

ilk ikisi sabit olmak üzere geri kalan birbiriyle yer değiştirebilir yahut yerini başka birine bırakabilir.

not: anket doldurunca bi rahatladım.

yeni şeyler kanla olur. tıpkı türklerin anadolu'ya girmesi, afrika'yı fethetmesi, balkanı alması vs. yeni şeyler savaşla olur. kan, acı ve travma... sonunda öyle bir hale gelirsin ki " yav he he" der atarsın.

ulusal yas tutmaya gerek yok heralde. türkiyenin bu tür katliamlara alışması gerek'miş.

hatay'ın bir boston kadar olmadığı bir ülkede hatay türkiyedir sözü havada kalıyor. geçmiş olsun, nur topu gibi katliamımız oldu. ha yayın yasağı falan. bir de gs fb maçi. tamam.

bir insanı gerçekten sevmek, insanoğlunun yapabileceği en kolay şey bence. tabii bu fedakarlıkla, tavizle mümkün. zira insan en çok kendini sever. bir de şu kafamızdaki ideal insana yüklenilen anlamların azaltılması. bu biraz da sevilecek kişinin özelliklerine de bağlı. biraz zor bir liste gibi ama bence kolay. bir insanı sevmek kolay.

söyler misin insan ne ile yaşar?

japon kültüründen esintilerin çok az olmasından mıdır nedir her zaman izlemem gereken animasyonlar listemde totoro'dan sonra gelir. gerçi izlediklerim arasında japon kültürünü en belirgin şekilde yansıtan yalnız totoro'ydu ama bu filmi kıstas almaktan kendimi alamıyorum ama yürüyen şato'da hayal gücünün sel olduğu güzel bir filmdir.

--- dananın başı ---

sofinin yaşlı beden ile genç beden arasında gidip geldiği, kimi zaman anlamadan ikisinin aynı anda olduğu sahneler oldukça güzeldi. bu sahnelerin tadını daha tatmadım başka bir filmde. yine asansör sayılabilecek ev hayali ise harikulade bir fikir. howl'un pasifliği beni kahretmedi değil. ulan. bir şey demiyorum.

--- dananın kuruğu ---

öncelikle türk dil bayramında böyle bir öneride bulunmak az biraz gözü karartmayı gerektiriyor. zira türk dil bayramı öteden beri öztürkçecilerin hakim olduğu bir alan ve gün. gözü karartmak durumu kampüsün yabancı kökenli oluşundan dem vurup yine "yabancı" kökenli olan külliyeyi önermektir. yani gelecek eleştirilerin hedef noktası baştan belli: bu ne perhiz bu ne lahana turşusu.

mezun olduğum üniversitenin kampüslerinin resmi adı yerleşkeydi. üniversiteli olma yoluna girdiğim devirde yalnız yerleşke ismini duyduk. ve böyle kullandık:

"yerleşkeye geçeceğim, fotokopi falan.."

ama kampüs her zaman daha havalıydı. evet havalı. bu kadar. iki binadan ve üç ağaçtan ibaret olduğu alana ismen de olsa bir hava katıyordu. ama hiç bir zaman orası kampüs olmadı. tam olarak yerleşke. gidip yerleşiyor ve sonra topuklayarak evli evine köylü köyüne. neyse.

daima öztürkçeciliğe karşı çıkmış biri olarak külliye önerisine sıcak baktığımı söyleyemem. fakat külliye kelimesi yabancı kökenlidir diyenler halt ediyor. yüzyıllarca kullanılmış ve bu toplumun eğitim, kültür,sağlık gibi alanlarının can bulduğu bu alanın ismine yabancı demek abesle iştigal etmektir. tarihsizlik ve düpedüz densizliktir. cehalet diyelim ya da. ya da fikir sahibi olmadan bilgi sahibi olmak. belki de resmi ideolojinin kafalara mıhladığı bir bilgi. her ne haltsa. tam olarak o.

osmanlı macerasında kazandığı anlam ve ifade ettiği yapılar bütünü kampüs kelimesine belki eşdeğer. ama gözden kaçırılan şudur kanaatimce: külliye, medrese batı uygarlığının tahakkümüne karşı koyamamış bir medeniyetin, osmanlının mahsülü. medrese ve üniversite savaşında batının biliminin doğduğu binalar bütünü, kampüs kazandı. ve o yapılar birliği tam olarak t.c. ile tarihe gömüldü. kaybetmek zorundaydı, çünkü bilim üretmiyordu. külliyeye dinsel bir anlam yüklemek gibi bir niyetim yok. kampüsün ne mal olduğu ortada. çünkü ikisi de din sayesinde var oldu. değişim önemli olan. dönüşüm. evrim. ha "bugün türkiyede bilmem kaç yüz üniversite elma topluyor be adam!" deseniz eyvallah çekerim. orası ayrı bir mevzu.

fakat alternatifler her zaman var olmalı. buna inanırım. bir medrese açılır. ve bir kaç asır önceki savaşı tekrar başlatır. külliyelerinde donanır ve saire. cemil meriçler yetiştirir. ne âlâ. ancak laikliği bilmese de en azından muhafazakarlığı can yakmayan toplumumuzun günden güne dini sorgulamayı kenara bıraktığına, mecbur bırakıldığına şahit olduğum için bu bir şey ifade etmiyor bana. ve direk aynı seviyeden cam kırıp kaçmayı tercih ediyorum: "madem yabancı kökenli kelimeler bu kadar can yakıcı üniversiteyi evrenkent yap da görelim!"
kent kelimesi mi? gerçi bin yıllık külliyeye yabancı diyenler bilmem kaç binlik soğdça kent kelimesine de yabancı der. neyse en güzeli çekirdek çitlemek.

(bkz: cumhuriyet sözcükleri)

siyaseten tarafı olunan bir suriye iç savaşının artık kendi içiyle yetinmeyip türkiyeye bulaştığının göstergesidir. bulaştıranlar çektikleri videolar ile kendilerini afişe etmişlerdir. kurbanlar ise yanmış bedenlerle tahmin etmedikleri bir ölümün pençesinde can vermişlerdir. sadece hatay reyhanlı değil, tüm türkiye yangın yeri, acı ancak müstakbel savaş alanı. basına yasak konmuş. veba bu, durmak bilir mi? dün urfa bugün reyhanlı ve yarın bilmem neresi...