yahut evcil hayvanızı başına bi iş geldiğinde mutlaka ama mutlaka bir hayvan hakkı savunucusuna yahut hayvan hakkı derneklerinden yardın edin iki elide kanda olsalar size yardım edecekler türkiyenin neresinde olursanız olun mutlaka yardım ellerini uzatacaklardır

değil olay çıkarmak arkaya dönüp bakmak bile gerekmez kendi pisliğiyle orada yalnız bırakmak en iyisidir ( diyeceğim ama diyemiyorum ) suratına tükürüp iki tane de destekli tokat atıp gitmek ve elbiselerini alıp çöpe atıp üstüne işeyip gitmek daha da çok rahatlatır.

hayırlı uğurlu olsun

bu kadar kirlenmek zorunda değildin bu kadar domuzlaşmak zorunda değildin yazık sana elimde insanlaşmanı çok isterdim

ben şizofrenmişim aslında , seni kendi dünyamda yaratmışım.. sen yoktun.. sen ve ben hiç bir zaman 'biz' olmadık...

seni düşünmekten gözüme uyku girmeyen geceler sana girsin sevgilim, ben artık uyuyorum...

seni dusunmekten gozume uyku girmeyen geceler sana girsin sevgilim, ben artık uyuyorum.

boynu altında kalsın boyu devrilsin. sevgiye de aşka da kurban olsun yavşak.

5199 nolu hayvanları koruma kanundaki değişiklikleri öngören
yasa değişiklik teklifi kuvvetle muhtemel
şubat'ın 20'si ile 30 mart arası bir gün mecliste görüşülecek...
aldığım duyumlardan edindiğim izlenimlere göre
benim tahminim "yasa görüşmesi" mart'ın ikinci yarısı olacak...
bu nedenle eylem tarihin 10 mart olarak belirledik...
hazırlanmak için bir ayımız var...
muhteşem bir eylem yapmalıyız...
hem sayısal olarak...
hem görsel olarak...
hem verilecek mesaj olarak...
tarihe not düşmeye çağırıyorum hepinizi...

mutlaka başaracağız... mutlaka...
ben bütün kalbimle buna inanıyorum...
moralimizi yüksek tutmaliyiz ve
var gücümüzle elimizden gelenin
en iyisini ortaya koymaliyiz...
her bir bireye, her bir pankarta,
bağıracak her bir gırtlağa ihtiyacımız var...
herkesi ankara'ya davet ediyorum...
muhtemelen bu son eylemimiz olacak...


10 mart pazar 2013 / ankara

sakin sessiz dost canlisi misafir perver her sey gonlunce olsun

kırıkkale, kırşehir, yozgat, niğde, aksaray, nevşehir, iç anadolu'nun küçük basık şehirleri insanlarının halaaaa çoğu insanın yontulmadığı bir şehirdir. malesef ben de şimdilik kırşehir'deyim aynı sıkıntıları ben de çekiyorum;acı bir durum.

yolda yururken markette alıs veris yaparken polis isterse cea kesebiliyormus ve dahada kötüsu bir hayvan hayvan hakkı savunucusu olarak sunuda belirteyim 5199 kanuna göre bir köpege tecavuz edip bir vatandas sikyetci olursa 57 tl eger tecavuz sirasinda o hayvan ölürse gine bir vatandas sikayetci olursa o tecavuzcuye 300 tl para cezasi ve maliye bunu 5 taksite boluyor simdi asil konu nerde yasam hakkına saygi ? hani var olmak hakti lgbt bireylerlerine verilen deger bu kadar acik hani insan hakki yazik bu ulkede ki gidisat nereyedir .

bir sokak köpeğinin sorusu; her gün ölüm korkusuyula nasıl yaşanır?

983e

köpeğinizi parayla petshoptan değil barınaklardan ücretsiz sahiplenin, ya hiç almayın ya da terk etmeyin. sonuna kadar izleyin.

maldır büyük baştır , öküzdür , odundur. bir tarafını açıp kiloyla acı biber sürülesi öküzdür.
bri yazar şöyle bir sey yazmıştı : herkes pinokyo gibi tahtadan insan olma şansını yakalayamadı kimileri hep odun olarak kaldı ve adına birçok şey diyebileceğimiz insan diye tabir ettiğimiz modeldir.

boynu altında kalsın sevgililiya ter kokusu bile guzel kokar oysaki ter kokusu oggg

ve bir de bu patron pinti,yemek bile yedirmeyen bir patronsa hay halimi denilen bir durumdur.

en kötü geçen yolculuklardan birisidir. hele bir de sigaradan nefret eden bir patronsa ve mola yerlerinde bile sigara içirtmiyorsa işkence saatleri başlamıştır ve bir de bu yetmiyormuş gibi bir de paso dini sohbet cd takıyorsa ve bunu zorla dinletiyorsa geçirilen en kötü yolculuklardan birisidir. o yolu yürüyerek gitsen insana bu kadar zor gelmeyen bir durumdur .

sevgili gelecekti sevgilim 1. eger özgürlügümü asaletimi deli olan yüregimi kısakanacaksan
2.ruh halin bir önceki gibi bozuksa
3.dansoz gibi kıvıracaksan her seyi
4. kariyerle karekteri karıstıracak kadar zavalli bir insansan
5. gecmiste sana yapılanlarin intakimini benden alacaksan ...... git uzay boslugunda kaybol ha bunlari yapmayacaksan gel bu can feda sana simdilik bunlar aklıma geliyor

bir barınak gönüllüsünün mektubu

bu mektup amerika – kuzey carolina’daki bir hayvan barınağının yöneticisinden gelmektedir.
“bu toplumun bu uykudan uyanması için çok şiddetli bir kalk borusu gerekli"…
ben bir barınak yöneticisiyim. sizlere bir barınağın arka planında olan bitenleri anlatmak istiyorum. umarım bu sesi duyarsınız..

öncelikle, siz üreticiler ve satıcılar… hepiniz bir tek gün olsun bir barınakta çalışmalısınız. belki o gözlerdeki kederli, acı dolu, hüzünlü ifadeyi görürseniz, tanımadığınız ve hiç tanımayacağınız insanlar için köpek üretmekten ve satmaktan vazgeçersiniz.


az önce sattığınız şu küçük şirin köpek yavrusu var ya… büyüyüp de artık “küçük şirin köpek yavrusu” olmadığında büyük olasılıkla benim barınağıma düşecek yolu… peki, bir barınağa bırakılan bir köpeğin % 90 olasılıkla o barınaktan yürüyerek çıkmadığını biliyor musunuz? ister safkan olsun, ister olmasın… ister sahibi tarafından terkedilmiş olsun, ister başıboş olsun.. barınağıma gelen köpeklerin en az yarısı safkan köpekler…


en çok duyduğum bahane; “taşınıyoruz ve köpeğimizi (ya da kedimizi) yeni evimize götürmemiz mümkün değil.” öyle mi gerçekten? ya da “büyüdüğünde bu kadar iri olacağını bilmiyorduk, kocaman oldu”. bir alman çoban köpeğinin ne kadar olmasını bekliyordunuz ki? “ona fazla zaman ayıramıyoruz” öyle mi? ben günde 10-12 saat çalışıyorum ve 6 köpeğime de zaman ayırabiliyorum, isteyince mümkün bu… “bahçeyi birbirine katıyor”. onu evinize alıp ailenizin bir parçası yapmayı denediniz mi hiç? köpeklerini bana bırakırken hep söyledikleri de; “biz ona yeni bir yuva bulmakla uğraşamıyoruz, ama eminiz ki barınakta birileri onu sahiplenecektir, çünkü o çok iyi bir köpek”


hayır… büyük olasılıkla köpeğiniz barınaktayken yeni bir yuva bulamayacak.


bir barınakta yaşamanın ne kadar zor ve gerilimli olduğunu bilir misiniz?


anlatayım size isterseniz…
siz köpeğinizi barınağa bıraktıktan sonra yuva bulmak için en fazla 72 saat zamanı vardır. eğer barınakta yeterince boş yer varsa ya da köpeğiniz sağlıklı kalmayı başarırsa bu süre belki birkaç gün daha uzayabilir. eğer üşütür ve nezle olursa oracıkta ölüverir.


köpeğiniz, havlayan ve ağlayan 25 diğer hayvanla birlikte daracık bir bölmeye tıkıştırılacaktır. son derece depresif olacak ve kendisini terkeden aileyi düşünerek durmadan ağlayacaktır.


eğer köpeğiniz şanslıysa, o gün barınağa köpekleri gezdirmek için yeteri kadar gönüllü insan gelir. eğer yeteri kadar gönüllü gelmezse, köpeğiniz hiç kimsenin ilgisini ve dikkatini çekecek şansı bulamaz, kimse onun için bir şey yapamaz. kapısının altından uzatılan bir kap yiyeceği ya da kocaman bir vakumlu hortumla atıklarının temizlenmesini saymazsak tabii…


eğer köpeğiniz iri ve sert ırklardansa (pitbull, rottweiller, mastiff vb), neredeyse barınaktan içeri girdiği anda ölmüştür zaten… bu cins köpekler asla yeni bir yuva bulamazlar.. ne kadar “şirin”, “akıllı” ya da “iyi huylu” olurlarsa olsunlar, farketmez.


eğer barınak doluysa ve köpeğiniz ilk 72 saatte yuvalandırılamadıysa, yeni geleceklere yer açmak için köpeğiniz imha edilir. eğer barınakta yeteri kadar boş yer varsa ve köpeğiniz talep gören ırklardan birindense, imha süresi birkaç gün daha ertelenir.


çoğu köpek birkaç gün içinde yaşadığı bölmeyi aşırı koruyucu tavır geliştirir ve takındığı saldırgan tutum nedeniyle imha edilir. en masum, uysal ve sakin köpekler bile bu tavrı geliştirirler.


köpeğinizin bu engelleri aştığını varsaysak bile, kulübesinden dışarı çıkmadığı için birkaç günde öksürmeye başlayacak ya da üst solunum yolu enfeksiyonuna yakalanacaktır. barınakların her köpek için tedavi sağlayacak bir bütçeleri yoktur, bu nedenle hastalanan köpeğinizin imha edilmesi kaçınılmazdır.

size köpeğinizin barınakta nasıl uyutulacağını da anlatmamı ister misiniz?
önce, köpeğiniz kafesinden tasmayla alınacak. sevinerek kuyruğunu sallamaya başlayacak, çünkü gezmeye götürüldüğünü sanacak. o “oda”nın kapısına geldiğinde içeri girmek istemeyecek ve deliye dönecek.
ölümün kokusu mu var, bilmiyorum. orada yitip giden ruhları mı hissediyorlar, bilmiyorum. ama orada benim anlayamadığım bir şey var, ve istisnasız her köpek o kapıdan içeri girmemek için inanılmaz bir direnç gösterir.

köpeğiniz önce bağlanacak. ne kadar güçlü olduğuna bağlı olarak, 1 ya da 2 veteriner teknisyeni tarafından sıkıca tutulacak. sonra ötenazi teknisyeni ya da veteriner işleme başlayacak. ön ayakta bir toplardamar bulacak ve öldürücü dozda bir pembe sıvıyı damara enjekte edecek.
umarım köpeğiniz bağlı olduğu için panikleyip aniden bacağını çekmez. ani hareketlerde bacağı delip geçen iğneler gördüm ben… fışkıran kandan kıpkırmızıya boyanan duvarlar gördüm. kulakları sağır edecek çaresiz çığlıklar duydum. hepsi hemen oracıkta “tatlı bir uykuya dalmaz”, bazen bir süre kasılırlar ve solukları kesilir, nefes almaya çalışırlar ve kendi üzerlerine dışkılarlar.

herşey sona erdiğinde, köpeğinizin cesedi, barınağın arkasında çöp gibi toplanmayı bekleyen diğer köpeklerin cesetleri üzerine istiflenir, tıpkı yakacak odunlar gibi.
sonra ne olur dersiniz? yakılır mı? çöpe mi atılır? başka evcil hayvanlar için mamaya mi dönüştürülür?
bilemezsiniz, hatta hayal bile edemezsiniz. zaten bilmek de istemezsiniz.
nasılsa o sadece bir hayvandı. hem istediğiniz zaman yenisini alabilirsiniz, öyle değil mi?
umarım bunları okurken gözleriniz yuvalarından fırlıyordur ve umarım benim her gün tanık olduklarımı gözünüzde canlandırıyorsunuzdur.




işimden nefret ediyorum. işimin ve barınakların hala var olmak zorunda oluşundan nefret ediyorum. sizler değişmedikçe barınakların var olmaya devam edecekleri gerçeğinden nefret ediyorum. etkilediğiniz hayatların, sadece barınağa atıp gittiğiniz zavallı bir köpeğin hayatından ibaret olmadığını bilmiyor oluşunuzdan nefret ediyorum.
her yıl sadece amerika birleşik devletleri’nde barınaklarda 11 milyon hayvan ölüyor ve bunu sadece siz durdurabilirsiniz. her bir canı kurtarabilmek için elimden gelenin fazlasını yapıyorum, ancak barınaklar tıka basa dolu, ve her gün yeni hayvanlar gelmeye devam ediyor.


söyleyeceğim şeye lütfen kulak verin:
barinaklardaki köpekler ölüyorken köpek satin almayin.
köpeğinize eş aramayin, köpeğinizi çiftleştirmeyin.
“bir kez olsun anneliği / babaliği yaşasin” demeyin. köpeklerde annelik / babalik duygusu insanlardaki gibi değildir, aile kavrami yoktur. dişi köpekler, büyüdüğü zaman yavrularini tanimazlar bile… erkekler ise hiç bir zaman yavrusunu bilmez.
kisirlaştirilmamiş her bir köpek, 6 yilda 67.000 köpeğin doğumuna neden olur, bunu unutmayin.
kaçinilmaz sonlari barinaklarda ölmek olan yavrularin doğmalarina izin vermeyin.
“doğacak yavrularin hepsini de sahiplenecek güvenilir insanlar buldum” diyorsaniz tekrar düşünün. 6 ay sonra gidip baktiğinizda artik o “güvenilir” kişilerde olmadiklarini göreceksiniz, bundan emin olun…
isterseniz benden nefret edin. ama gerçeği değiştiremezsiniz ve gerçek her zaman acıdır.
belki bunu okuyanlar içinde köpeğini çiftleştirmek isteyen, köpeğini barınağa vermeyi düşünen, ya da köpek satın almaya niyetli bir tek kişinin olsun fikrini değiştirebilirim.
belki bunu okuyan bir kişi bir barınağa gider, “bir yazı okudum ve bir köpeği kurtarmaya geldim” der.