yalnızlık

nickini vererek ifşa etmek istemiyorum sözlükten bir arkadaşımızın zeytin fobisi var*, kendisi zeytinlere bakamıyor bile gördüğü yerde kaçıyor.**

ya çok dalgaya aliniyorum bu yüzden ama tavuk, hindi, kaz falan genel kümes hayvanlarından korkuyorum.

böcekler, hepsinin allah belasını versin, çok ayıp ediyolar

tek başıma uyumaktan korkuyorum. bir de oturduğum odada kapının açık olması beni geriyor.
karanlıktan, belki.

erkekler beni korkutuyor. kendi cinsimi anlamaktan acizim.

hem kendimi hem de sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum.

şu an ki en büyük korkum evime bir daha dönememek. ya da dönsem bile sevdiğim insanları bıraktığım yerde bulamamak.

(bkz: örümcekler)
(bkz: her türlü böcek)
(bkz: yalnızlık)

korkmaktan korkmak bazen. bi de gök gürültüsü. es kaza dışarda yakalanırsam, bombardımana tutulmuş gibi kendimi nereye atacağımı şaşıyorum, tepemde yıldırım/şimşek bitecekmiş gibi sanki.
(bkz: astrafobi)

telefonla konuşmak. çalınca açmayıp daha sonra mesajla dönüyorum. aramayın kardeşim beni aaa.

bifobiklik.

en büyük korkum yalnızlık. çok seviyorken birden ıssızlaşmak, karanlığa hapsolmak, çok ürkütücü benim için...

mezuniyet sonrası mesleğimi yapamamak, kendimi alanım olmayan bi yerde kapitalizmin kollarında bulmak. tamam kapitalizm olur ama alanım olsun.

kayvetmek, akla ne gelirse her şeyi kaybetmekten korkuyorum

drama queenler. it filmindeki palyaçoya benzemeye başladılar. boku çıktı.*

ölmek... net ama ölmek derken tutupta 70/80 yaşında olan değil... şu an mesela.... annem babam hayattayken... onları arkamda bırakıp bu acıyı onlara yaşatmak istemem. onlar gittiğinde ise bende gitmeye hazırım ama tek duam ki fazla dua etmem onlardan önce bu dünyadan gitmemek

yalnız kalma korkum var. evde yalnız kalmayı hiç sevmiyorum, illa konuşacağım biri olsun istiyorum. yalnız kaldığım an hemen dışarı çıkıyorum.

paranoyalarımdan kurtulamamak, bunun da bir paranoya olduğunu bilmek.

kendim.