bir daha bunu beğendiğim için hor görülmeyi kabul edemem... başkası da yapsa kendi kendime da yapsam baya zevkli aktivite

19/pasif biseksüel/istanbul
yakacakla çakacağın kötüsü olmaz. "aman beni beğenmez." demeyin, uyuşma ihtimalimiz neden olmasın?
(çakacak derken, yani bana çakacak)

trans bir bireyim kimse bilmiyor, bilenlerde zaten beni hayatından sildi sadece çocukluğumdan itibaren gelişen şeyleri anlatmak istedim çünkü anlatamamak o kadar kötü ki.
ilk kız olmak istediğim zaman 6 yaşlarımdaydım hafızamda kalan en eski anı odur belki, parka gitmiştim ve sallanan kızlar vardı saçları upuzundu birden anne benim niye saçlarım böyle değil savrulmuyor dediğimi ve annemin o tokat gibi cevabı geliyor
- sen erkeksin de o yüzden..
sonrasında bu durumu çok düşündüm o zamanlar internet yoktu evimizde ki olsa da trans olmak ya da lgbt+i hakkında hiçbir bilgim yoktu yaşadığımız yer çok çok küçüktü zaten. yaşım ilerledikçe daha da artıyordu diğer kızlara özenmem ama belli etmemem gerektiğini çok iyi biliyordum doğuştan yüklenmiş bir içgüdüydü sanki bana.evde kimse yokken annemin elbiselerinden giyer makyaj yapar aynada kendime bakar neden böyle giyinemiyorum diye o sürdüğüm maskara göz kalemi hortlak gibi yapardı beni ağlarken. o zamanlar 12-13 yaşındaydım ve durumun biraz daha farkına vardım ister istemez farkediyorsun çünkü bu bedende yaşıyorsun ama aslında yaşamıyorsun sadece o bedene can veriyorsun ama can verdiğin beden senin taşıdığın kişisel özelliklerin hiçbirini fiziksel anlamda karşılayamıyor. sonrasında internette gezmeye bir sürü araştırma yapmaya başladım. kendimi en azından gay olarak gizli bi şekilde yaşayabileceğime adapte etmeye çalıştım bir kaç ay ve bu sürede hala eşcinsellik ile ilgili her şeyi araştırıyordum. ama sonrasında farkettim ki bu dizginlenebilecek bir şey değildi ya siz bir erkeğe makyaj yaptırabilir etek giydirebilir misiniz ortalığı birbirine katar bende o gömlekleri giydiğim zaman öyle oluyordum ama sesimi çıkaramıyor çok mutluymuş gibi görünmeye çalışıyordum. yaşım 15 olduğunda ergenlik devreye girince işler sandığımdan da kötü oldu çünkü bir erkek görünümüne çok daha yaklaşmıştım ama hala tam olarak erkek olarak görmüyordum kendimi içimdeki kız çocuğu sayesinde. yaşım 15-16-17 oldu ve ben 17 yaşına kadar aptal ergen erkek çocuğu gibi görünmek zorunda kaldım ve bundan nefret ederek yaptım ama tabiki tam olarak yapamadım sebebi bir kız olmamdı buna artık tamamen emindim.okulda ipne top karı gibisin gibi milyonlarca hakarete tacize şiddete maruz kaldım yolda yürürken başım eğik gezmeye başladım içimden hem kendime hemde beni kabul etmeyen bu topluma sürekli küfür etmeye başladım. ta ki artık içimdeki kız çocuğu büyümeye başladığı ana kadar içimdeki kız çocuğu büyüdü ve ergenliğe girdi diyebilirim resmen çünkü artık ağlamayı geçtim şiddeti geçtim kendimi öldürme noktasına geldim. giydiğim kıyafetler diğer kızlara hayranlık içinde bakışlarım neden ben böyle değilim diye iç geçirişlerim iyice bastırmaya başladı. ve kendime sordum olduğun gibi ölmek mi istiyorsun hissettiğin gibi yaşamak mı istiyorsun dedim, ardından gardırobumu tamamen boşaltıp içindekileri attım tabi ki daha reşit olmadığım için ve aileme durumu açıklayamadığım için dolabımdaki erkeksi kıyafetleri atıp yerine feminen kıyafetler değil de unisex tercih ettim ve daha çok kendimi yansıtan renkler giymeye başladım gri siyah gibi renklerden kurtulup küçükken istediğim tozpembe sweeti ilk giydiğim anı ölen kadar hiçbir güç aklımdan çıkaramayacak buna eminim. slim fit pantolonlar giymeye başlamıştım belki bunlar zaten olması gereken şeylermiş gibi gelebilir size ama ben ve diğer kardeşlerim (4 erkek kardeşiz) tamamen erkeksi kıyafetler ve aralarında bir tek ben öyle durunca garipmiş gibi hiçbir zaman izin vermemişlerdi istediğim gibi giyinmeme. babam annem bana sormaya başladı neden eskisi gibi giyinmiyorsun vs vs vs babam hakaret etti bir sürü annem biraz daha frenleyici taraf olmaya çalıştı en azından denemişti ve bu bile bana bir fırsat yaratmıştı anneme daha yakın hissetmem için bu konuda. neyse gardırop sorunu bir şekilde çözüldü ya da ben artık duymamaya başladım hakaretleri.
ilerlemek istiyordum daha çok ama aileme tamamen bağlıydım ekonomik anlamda üniversite okumam gerekiyordu ve kesinlikle o masrafları tek başıma karşılayamazdım düşüncem buydu. ve onlara söylemedim hala söylemedim bu yüzden hormon tedavisine başlamış değilim, ancak kendimi ekonomik olarak özgür hissettiğim ilk gün onlara söyleyeceğim buda benim söz mektubum olsun kendime burdan. şimdiyse ankara’nın ... semtinden denizli de üniversite okumaya geldim, burada çekineceğim ya da korkacağım hiç kimse yok o yüzden artık kapalı bir kutunun içine sıkışmış bir genç kız gibi değilde özgür bir kız gibi hissediyorum. her ne kadar erkek bedenine sahip olsamda..

geniş , kaslı ve kıllı göğüs.

çok tatlı olmaları, insanı güvende hissettiren bir yapıya sahip olmaları ve tam sarılmalık adamlar olması. yemin ediyorum abi insanın sarılıp bırakası gelmiyor

pompalamasyon bu bizim vizyon.

sözlükte neden kız yok? ahanda işte bu yüzden. valla aranızda kendimi bakkal ibo gibi hissediyorum beyler. swh

enteresan cümlelere sebebiyet verecek bir yılın başlangıcıdır.

yıl 2018, benim cinsiyetimi bilmeyenler varmış sözlükte. ben de diyorum neden bana yürüyen yok. glassjdhj allah sizi ne etmesin ya. böyle de edepsizlik yapıyorum arada.

burada uzun uzun açıklamışlar zaten biseksüelliği, ben biseksüellik/biseksüellerle ilgili başka bir şeye değinmek istiyorum.

ne zaman biseksüellerle ilgili bir başlık olsa altta sürekli bifobik yorumlar görüyorum. homofobiyi, transfobiyi ve lgbt bireylere karşı olan nefretin, ayrımcılığın en iyi bilindiği, en çok acısının çekildiği bu platformda bile hala kendi ufkunu kapatmış, anlayamadığı şeyleri kabul etmeyen ve bunlardan korkan, nefret dolu insanları görmek fazlasıyla iç karartıcı. insanların hala sadece cinsel yönelimleri/cinsiyetleri yüzünden kabul edilmediği, fiziksel ve psikolojik istismara maruz kaldığı bu zor zamanlarda birbirimize sahip çıkmamız, birbirimizi koruyup kollamamız gerekirken bizden olanlara bile nefret göstermek, malesef birçok cishet insanın bizlere yaptığını kendi içimizdekilere yapmak yapılacak iş değil.
anlamıyor olabilirsiniz, ne hissettiklerimizi belki hayal bile edemiyor olabilirsiniz ama lütfen biraz saygı gösterin en azından. bizlere "açgözlü" "kararsız" "yalancı" "abaza" "çift taraflı" "korkak" demeniz bizi bir anda homoseksüel ya da heteroseksüel yapmayacak, tıpkı herhangi birinin size söyleyeceği herhangi bir şeyin sizleri heteroseksüel yapmayacağı gibi.

tabiki de lafım buradaki herkese değil, cidden saygı gösteren insanlar var zaten onlara bir şey demiyorum, söylediklerim kafalarını farklı olan herkese ve her şeye kapatmış insanlara; bir yanlış anlaşılma olmasın.

tam olarak likör sayılıyor mu bilmiyorum ama smirnoff north. özellikle şekerli şeyler boğmuyorsa sizi soğukken lıkır lıkır gidiyor