ilk göz ağrım olan sevimli mi sevimli forum. kendinizi keşfeden taze bir ibne iseniz apollo abinizden azar işitip naramsin aplanızdan kucak dolusu kokulu öpücük alabilirsiniz. ya da tam tersi.
en kısa zamanda geri döneceğim forumdur.

bir kere çay içmek kendi başına yapıldığında bile huzurlu ve oldukça keyifli bir eylem. bahane olarak kullanmaya gerek yok bence. başka biriyle içildiğinde çok daha zevkli zaten.

arkadaşlar inanmayın buna, a4 kağıtta fotoğrafla olmaz bu işler. platoniğinizin tükürüğü, saç teli, tırnağı falan lazım. çok daha güçlü olmasını istiyorsanız bir damla kan hatta, bakın bu da yılların vampirinden tavsiye size. ah bu günümüz büyücüleri... 3d printerla voodoo doll yapacaklar utanmasalar.

world of darkness dünyasında geçen 2004 yapımı bir rpg. bilgisayar oyunlarında, özellikle rpg türünde bir kült. bu yıla kadar farkına varmadığım ve son anına kadar bitirmemeye çalışarak özenle oynadığım; gizemli atmosferi, soundtracki ve interaktif hikayesiyle büyüleyen oyun.
karakterimiz karanlık los angeles gecelerinde egemenlik savaşı veren vampir hükümeti camarilla ve anarşist vampirlerin çatışmalarının ortasında vampire dönüştürülüyor. çatışma demişken politik bir çatışma söz konusu henüz. camarilla'dan izin almadan bizi vampire dönüştüren efendimiz idam edilince bir başımıza kalıyoruz ve bu kirli siyasetin içine bir piyon olarak giriyoruz. ek olarak vampirliğiyle gurur duyan ve insanları koyun gibi tüketen sabbat adlı bir örgütle uğraşıyoruz.
oyuna başlarken mevcut yedi vampir klanından birini seçiyoruz önce. ya da oyun önümüze bir test koyarak cevaplar doğrultusunda seçiyor klanı. bu klanlar yüzyıllar öncesinden gelen kan bağlarıyla oluşmuş.

brujah: asi ve savaşçı özellikleriyle öne çıkan klan. anarch movement'ı bunlar oluşturuyor genelde.
toreador: güzellik ve sanatçılıklarıyla öne çıkan klan. sosyal ilişkileriyle ön planda. oyun içi diyaloglarda kullandığımız baştan çıkarma ya da ikna etme özelliklerini en iyi bu klan kullanabiliyor.
malkavian: deli vampirlerden oluşan klan. söyledikleri hiçbir cümle ve yaptıkları hiçbir şey mantıklı değil. fakat deliliklerinde bir bilgelik olduğu söyleniyor. hiç beklenmedik şeyleri bilebiliyorlar. seçtiğim klan buydu ve oyun boyunca gaipten sesler duydum, televizyon ekranındaki spikerle konuştum ve dur tabelasına sataştım. diyalog seçenekleri gerçekten çok eğlenceliydi. mesela bir adamla konuşurken sırlarını, düşüncelerini falan biliyoruz. oyundaki karakterler tabi bıkıyor bir yerden sonra ve "malkavian geldi dağılıyoruz beyler" moduna bağlıyorlar. ilk oynayışta değil de ikinci için tavsiye ederim.
ventrue: aristokrat vampir klanı. camarilla hükümetinin yöneticileri. patron sınıfı yani çok hoşuma gitmiyorlar.
nosferatu: gölgelerde yaşayan vampir klanı. bu vampirler çirkinlikleriyle ön planda. dönüşürken deforme olmuşlar çünkü ve insana benzemiyorlar. fakat bunu bir avantaj olarak kullanıp camarilla'nın gizli ajanları olarak çalışıyorlar.
tremere: büyücü vampir klanı. gizemli konuşmaları, kan büyüleri falan var.
gangrel: doğayla iç içe takılan vampir klanı. yalnız kurtlar yani. hayvanlara dönüşebilme gibi özellikleri var.

birbirinden detaylı ve zekice yazılmış yan görevlerle donatılan santa monica, downtown, hollywood ve chinatown'da geçiyor oyun. oynayışınıza göre farklı sonlarla bitiyor.

masquerade ihmali dediğimiz bir olay var, kan içtiğiniz, vampir olduğunuz falan insanlar tarafından görülürse camarilla sizin hakkınızda "final death" emri veriyor. beş ihmal hakkımız var. bir de humanity puanımız var, ne kadar insancıl davranırsak o kadar farklı diyalog seçenekleri çıkıyor karşımıza. mesela tenha bir sokakta yalnız takılan birini gördünüz ve besleneceksiniz. o kişinin kanını içebilirsiniz ama öldüremezsiniz. öldürürseniz humanityniz düşüyor ve diyalog seçenekleriniz azaldığından konuşarak çıkabileceğiniz durumlardan savaşarak çıkmak zorunda kalıyorsunuz.
sonuç olarak "nerde o eski vampirler" diyen herkesin oynamaktan zevk alacağı bir oyun.

leoparsiz burjuva:
nehiryeli:
mr nobody:
wolibear:
smellycat:

hatalı bir gözlem. ben ldp'liyim mesela. barajı kaldıracağını güvenerek verdim oyumu hdp'ye, pişman da değilim. sığ bir yorum olacak ama akp'ye koyduk mu? koyduk.
şu saatten sonra tek istediğim şey barış ve akan kanın durması. eminim hdp'ye oy veren diğer insanların istediği de bu. türkiye intikam döngüsünü kırarsa iyi yerlere gelecektir, artık umutla bakıyorum buna.

bugün yürüyüşe başlayayım dedim, gittim bir yürüyüş parkuruna yürümeye başladım emekli amcalar gibi. emekli amca demişken üç-dört tur attıktan sonra eşofmanlı bir amca jet hızıyla yürüyerek yanımdan geçti. ben de gaza geldim tabi, kaç yaşında amca bana parkurun tozunu attırıyor. hızlandım, deli gibi yürümeye başladım ve sonunda yetiştim amcaya. bi yan gözle baktı bana ve "hmpf"* efektiyle bastı yine gaza. iyice dellendim bu sefer, ride the lightning'i açarak yürüyüş atletine bağladım hemen. evet amcayı geçtim baya fakat vücudumu hissetmiyorum sözlük.
özet: spordan nefret ediyorum.

kendine ve diğerlerine nefret kusmaktan mütevellit sevmenin ve sevilmenin, saf ve karmaşık duyguların, özlemenin ve özlenmenin tadına bakamamış trajik insanların olmadığını iddaa ettiği duygu.
iki gey bi taksiciyle yattı diye (ki yatabilir kimseyi ilgilendirmiyor bu) (rastgele cinsel ilişkiye giren heteroseksüellerin aşkında bir sıkıntı yok ama değil mi?) koskoca aşk kavramını sikiş sokuşa indirgeyebilen çirkin zihniyetleri gösteren başlık ayrıca. uzaktan bakıp ağlayarak otuz bir çekmeye devam edin neden kimse beni sevmiyor diye. biz de yorulmalayım siz de.

henüz gerçekleşen sevindirici olay. obama şu tweeti attı ardından:
"today is a big step in our march toward equality. gay and lesbian couples now have the right to marry, just like anyone else. #lovewins"

"hepsi" diyerek cevap vereceğim başlık. koca partide bir yer bulunur herkese mutlaka. ne kadar gerilsek de tartışsak da şu sözlüğe emek veren herkes değerli bence. valla politik olmaya çalışmıyorum hepinizi seviyorum.**

cinsellik konusunda kafası çok karışan insanları gösteren başlık. insan ilişkileri o kadar sığ boyutlara gelmiş ki yani... neyse.

tuğçe kazaz'la bir akrabalığı olup olmadığını merak ettiğim yazar.

zorlama edebiyatçılar yüzünden çaya olan sevgimi dile getiremiyorum. valla fantastik edebiyat dışında edebiyat kültürüm çok yoktur, twitter'da cemal süreya rt'lemiyorum, zeki demirkubuz izlemiyorum. ama çayın yeri çok ayrı bende ya. şu an yazdığım bu girdiyi eksilemek istiyorum mesela, bu zihniyeti yaratana lanet olsun. *

öyle bir şey yoktur. ortada bir çatışma da yoktur. hdp'nin varlığını kabullenememiş insanların demokratik hakkını kullanan insanlara hakaret etmesi ve ülkenin %13'ünü terörist ilan etmesi vardır. varsın etsinler. nefret etmek kolay iş.

gözüm bir entry'yi okumadan önce entry'nin sağ alt köşesine kayıyor, buna göre okuyup okumayacağıma karar veriyorum ve zaman kaybını engellemiş oluyorum.