ülkeye bin tane klonunu yapsak gelecek sene amerikayla isimleri değişiriz.

herkesin bi teori ortaya attığı olay. ama ülkede olan her şeye karşı inancımı yitirdiğimden kesinlikle tskyı bize trolleyeceklerini düşünüyorum. "yoldaşlarım, bakın bizi yolumuzdan çevirmeye, devirmeye çalıştılar. gücümüzden korkuyorlar, başkanlık sistemiyle tek yürek oluyor muyuz?" söylemlerini duymamız yakındır. evet ülkenin bana kazandırdığı tek şey ileri görüşlülük, hadi hayırlısı.

ağzınızı geve geve erkek dediğin maço olacak, kodum mu otutturcak,sahiplenecek bilmem ne demeyin. siz çok güçlüsünüz tüm bunlara ihtiyacınız yok, toplumun olmanızı istediği kadın tipi olmayın.
elektirik yok tesisat erkek işi diye evde kocanızı beklemeyin. öğrenin.
dövüşmeyi de öğrenin size kalkan o eli kırın ve erkeklerin götüne sokun artık.
orospu olun ev hanımı olmayın.
erkek çocuklarınıza bir kadını nasıl seveceğini öğretin, sikiyle dünyaya sahip olabileceğini değil.
unutmayın we can do it.
ve jin jiyan azadi artık lütfen ya

(bkz: beni nasıl buluyorsun)
(bkz: seninle sevişmek isterdim )
(bkz: ya sence büyük meme mi küçük meme mi (eller hafiften göğüslerde) )
(bkz: fantezilerimi yaşıyorsun eheheh)
(bkz: hiç lezbiyen gibi durmuyorsun)
(bkz: nasıl yani ilişkinizde kim erkek peki nasıl)
(bkz: lezbiyen olduğunu nasıl anladın )

akplisin değil mi ?

resmen bi herifi yanlışlıkla ankaraya davet ettim ve kalkıp azerbaycandan gelecek . aslında azerbaycanda ne işin var yahu demek istemiştim ama hemen seve seve gelirim felan diye atladı ve bele vaziyete soxam aybalam.

insanın hayatında asla unutmayacağı anlar olur ya, bir tanesine ve en güzellerinden birinde başroller.
kendimi kötü hissettiğim bir gün kızılaya inmiştim. bir ara sokakta oturuyordum öyle sigara içiyordum yalnız. sonra bir suriyeli çocuk geldi yanıma oturdu. kendi dilinde bir şeyler söyledi gülümsedi ama ben dokunsalar ağlayacak durumda olduğumdan çocuğun ilgisi çok duygulandırdı beni. sonra benle birlikte oturdu yarım saat.ellerinde sattığı güller vardı. elleriyle ellerimi açtı ve güllerden koydu bi tane. cüzdanımı çıkarırken kaçtı ben de seslendim yemek ısmarlıycaktım arkasından da koştum ama durmadı. hayatımda aldığım en anlamlı hediye ve kurusunu hala saklıyorum. gözüm de hala o çocuğu arıyor sokaklarda. öğreneceğimiz çok şey var.

3 gün önce mezuniyetim vardı, ve kepimi havaya değil birinin kafasına fırlatma kararı aldım törende. sonra kime atsam kime atsam diye düşünürken kafama iki tane kep yedim bu arada. sonra bir baktım önümde hiç sevmediğim mutlu bir çift, kız kepini fırlatmış yehuu coşuyor. iyice gerinip kepi kızın kafasına geçirdim. kız ''ağğğh salakmısınız yaa'' dedi arkasına bakıp , tabi benim attığımı bilmiyor benle gözgöze gelince gülümsedi, bende güldüm. sonra bu çok eğlenceli geldi. yanımda da arvellian vardı onun da kepini istedim. ön sırada boş boş duran bir kız vardı zaten 4 sene boş boş durdu bari bi anısı olsun diye arvellian 'ın kepini de onun kafasına fırlattım. kız çığlık attı ve yanındaki kankası da çığlık attı - niye bilmiyorum- işte aldı beni bir gülme buna güldüm 10 dakika işte bu da böyle bir şeyimdi.

kadın cinayeti. ama trans bir kadın olduğu için kadın derneklerinde ne de sosyal medyada kimsenin yeterince ilgisini çekmeyen cinayet. üstü kapatılıp gidecek, bir "insan" ın ölmesi değil bir "trans"ın ölümü olarak bakılacak davalara. haklı sebepler bulacaklar, iyi haller, azmettirme belki birkaç yıl yatıp çıkacak her kimse. kahverengi gözlü olduğu için yakılarak öldürülen birini duydunuz mu hiç? hayır çünkü bu bir benlik özelliği. peki transeksüellik. neden olduğumuz gibi yaşamamıza izin vermiyorsunuz? neden her seferinde yanınıza kâr kalıyor ölümlerimiz. sizi kim ideal insan profili ilan etti? kimse öldürülmek için doğmadı, herkes dünyada geçirebileceği birkaç güzel günün peşinde. hande'ninkini yaktınız. yakmadıklarınızı da ahlağınıza törenize kurban ediyorsunuz. ölüp gideceksiniz birgün, belki az sonra bilinmez. sizde mutlu olacağınız güzel dakikalarınızın peşinden koşun insanların bacaklarının arasında ne olduğuyla ve kimi siktiğiyle uğraşacağınıza. valla bakın, daha huzurlu yaşayacaksınız.

karl marx'ın manifestosunda unutmadığım bir cümle vardı '' modern devlet iktidarı , tüm burjuva sınıfının ortak işlerini yürüten bir komiteden başka bir şey değildir . ''. iki üç insanın zevki sefasının bozulması yüzünden acısını halktan çıkaran bir iktidar var şimdi karşımızda, nereye kadar ama. dünya üzerinde zulümle zorbalıkla ayakta kalabilmiş kaç komite vardır, elde var sıfır. zamanında çok sevilen anavatan partisi de tek başına iktidarlıktan koalisyona koalisyondan da barajaltı kalmaya maruz kaldı, değil ki artık herkesi canından bezdirmiş ak parti kalabilsin. böyle gelmiş, böyle gitmez.

kürtçe newroz manasındadır. bu sene kutlanmasını saygısızlık olarak gördüğüm bayram, cenaze evinde göbek atmaktan farkı yok ayrıca. hergün birilerini toprağa veriyoruz, bunun türkü kürdü yok. ama ve lakin daha dün iki şehit verdik. bugün abdullah öcalan bayraklarıyla ve bir coşkuyla nevruz kutlamak saygısızlıktır. hadi şehide saygınız yok, e sizin kendi ölünüze de mi saygınız yok ben anlam veremiyorum. bu neyin halayı?

insanlar neye göre "kezban" diye adlandırılıyor, hatta ve hatta niye kezban diye adlandırılıyor bilmiyorum ama, kariyer yapınca insan saygın biri olmuyor . insan sınıflandırmanın her türlüsünü cahilce buluyorum. bize takınılan "ibne" " yumuşak, ılık" etiketinin bizim tanımadan etmeden yaptığımız sınıflandırmalardan, ya da yapıştırdığımız etiketlerden saygı açısından bir farkı yok. üstelik "kezban" kelimesinin bir kadın adı olmasına değinicem, bu kezban adı da köylü kızı kezban vs kullanımlardan ötürü yine kadınları, fiziksel,kişisel açıdan insanları hem de kır insanını aşağılamaya yönelik cahil cüheyla insanların popüler ettiği bir şey. eleştirdiğimiz topluma dönüşmeyin. ya da dönüşün örnek oluyorsunuz.

sigara bile yakmayıp mutluluklar dilediğim sözlük. öpenzi.

malesef 7 yaşındayken haberim yokken yedim. dayimin yanina tatile gondermislerdi annemler dayimda arabasiyla yanlislikla tavsani ezmisti. kucuk aklimla onu arabasina alip eve gotururken heralde gomucez cenaze yapicaz diye dusunmustum,aksam yemegimizin basrolu olcagini dusunmemistim. dunya da yiyecek hicbir sey kalmamis gibi tavsan mi yenir ya,bari onu rahat birakin. resmen hala midem bulaniyor dusundugumde.

az önce ''hilmicem'' diye bir whatsapp grubuna eklenmemle çıkmamın bir olmasının sebebi. sohbet ederken hep bir şekilde konu survivora geliyor,bir konuda teselli verirken bir survivor anısından kıssadan hisse yapılıyor. gıcık alınan kişiye ''aynı turabi amk'' benzetmesi falan hatta yemeğe gittiğimizde yemeği survivor ödül oyununa benzeten insan tipi. 7/24 başka bir konu konuşmayan bir arkadaşım var, beni de survivor begüme benzetiyor oyüzden bağrına basası geliyormuş. yıldım sözlük, ali rıza bey gibi ''yetheer duymak istemiyorum'' diye bağırmama ramak kaldı.