bu akşam 1. yarı finali gerçekleşecek olan yarışma.
15 ülkenin kıyasıyla mücadelesiyle 5 ülkeye veda edeceğiz.
benim ise sırasız olarak finalistlerim kıbrıs, litvanya, irlanda, ukrayna, polonya, hırvatistan, slovenya, finlandiya, portekiz ve lüksemburg.
sırbistan, izlanda, moldova, azerbaycan ve avustralya elenmeliler, bence polonya yerine sırbistan, slovenya yerine de izlanda veya azerbaycan gelebilir, provaları vs izlemedim, tüm performansları görünce zaten kimin çıkıp kimin çıkamayacağı belli oluyor.
tek dileğim avustralya, izlanda ve moldova'nın finale kalıp birilerinin hakkına girmemesi, bu üçlü dışındaki herkes ucundan da olsa finali hakediyor.

provalar sonrası gürcistan'ın da favori olması gerektiğini savunduğum yarışma, yine elenirlerse hiç katılmasınlar bir daha yazıktır.
hollanda'ya da yükselmeye başladım, dinledikçe çok da kötü değilmiş aslında bu yarışma şarkıları ancak eski eurovision şarkıları kadar da beni bağlamadı hiçbiri.

ve sen finlandiya, sana halen kızgınım bunu seçmeyip palyaço gibi bir şarkı yolladığın için.
bu sene en çok dinlediğim şarkı oldu, sözleri ve melodisi insanı içine çekiyor gerçekten, haftaya eurovision sahnesinde yarışmayacak olmasını şaka olarak kabul ediyorum.

güzel bir albüm olmuş bence, bir hikaye hatta birden fazla hikaye anlatıyor olması hoşuma gitti, tüm ilişki dinamiklerini şarkılarda bulabiliyoruz
end of an era - basitçe tanışma sürecini anlatıyor, dua'nın yeni aşkı 'o' kişi olabilir ve bu ilişki sonsuza kadar sürebilir, bu durum da onun bekar döneminin sona ereceğini vurguluyor, tüm şüphelerden ve seçimlerden uzakta pozitif bir sonuç bekliyor, albümün temasını belirleyen şarkı da bu aslında
houdini - zaman çok hızlı geçiyor ve karşıdaki insanın elini çabuk tutarak daha emin adımlar atmasını, atmazsa sıkılacağını ve hayatından kaybolacağını anlatıyor
training season - tanıma sürecini anlatıyor, onu doğru sevemeyecekse sevmeyi bilen birini bulabileceğini ve artık kimseyi eğitemeyeceğini söylüyor
these walls - burada ilişkisinin bitmeye yakın olduğunu, ilişkinin artık yürümediğini ama bir şekilde devam ettiğini söylüyor, dışarıdan şahit olanların onlara ayrılması gerektiğini ancak bunu yapamadıklarını anlatıyor
watcha doing - burada yeni bir ilişkiye girmenin karmaşası anlatılıyor, tüm bu süreçlerin ardından birini en baştan tanımanın kişinin kontrol duygusuna ve benliğine meydan okuduğu vurgulanıyor
french exit - sözlü olarak arayı bozmadan bir ilişkiyi bitirmeyi, 'ghosting' olarak bilinen durumu anlatıyor aslında, ingilizce 'french exit' ve fransızca 'filer à l'anglaise' sözcükleri veda etmeden ayrılmak demek, tarihte bu rakip iki ülkenin aynı ifadeleri kullanması ilişkinin her zaman iki yönlü bir yol olduğunu ve bir perspektif meselesi olduğunu da vurguluyor
illusion - kendisini kandırmaya çalışan birinin yaratmış olduğu kişilik maskesine yani bir ilüzyona kapılmayı reddettiğini anlatıyor, olanların arka planını görebilmesine rağmen durumu 'amusing' olarak değerlendirmeyi seçerek tüm bu red flag olarak adlandırdığımız hareketleri anlatıyor
falling forever - romantik bir deneyimin uzun ömürlülüğünü dokunaklı bir şekilde sorgulayarak bir ilişkinin zirve anlarının sonsuza kadar sürmesini istediğini anlatıyor, aşkın kalıcı etkisinin karmaşıklığını ve imkansızlığını dile getiriyor
anything for love - insanların gerçekten umursadıkları şeyler için bir savaş vermemesini ve anlamlı olan şeylerden çok çabuk vazgeçtiklerini anlatıyor, burada o kadar flörtün üzerine aşkın bir şey ifade etmediği ama savaşılması gereken bir şey olduğu söyleniyor
maria - geçmiş ilişkilerin başarısızlığını, eski partnerlerin insanlar üzerinde bıraktığı etkileri ve bu etkilerin bugünkü partnerini şekillendirmesini anlatıyor, her şeyin bir deneyim olduğunu ve bizi geliştirdiğini söylüyor dolaylı yoldan aslında
happy for you - radical optimism isminin nereden geldiğini anlamak için bu şarkının kapanış şarkısı olmasını gösterebiliriz ve eski sevgilisine yeni ilişkilerinde kendisi için en iyisinden başka bi şey istemediğini söylüyor, bir hikaye için iyimser bir kapanış.

mainstream olmadığı için 'flop' olacak zira dinlenme sayıları dua lipa için pek kötü, bence çok başarılı bir albüm olmuş ama, ben dinlerim.
ayrıca dance-crying olarak adlandırdığı tarzı da bana çok yakın, tam istediğim gibi bir albüm olmuş ve ilk albümünü de çok anımsatıyor.
favorilerim ise houdini, training season ve falling forever.

bu seneki şarkıları tırt olan yarışma.
yunanistan veya italya kazanmalı.

saçma bir başlık bence, zira bu istek üreyebilen her canlıda mevcut, yönelim farketmeksizin.
finlandiyalı çok yakın bir kadın arkadaşım bugün hamile olduğunu söyledi, çocuğun babasının kim olduğundan emin değil ve doğurmak istiyor, 30 yaşında ve helsinki gibi pahalı bir şehirde kendini ekonomik olarak idame ettirebilecek kadar kazanıyor, hayatında partner olarak bir erkek istemediğine de karar vermiş durumda, kardeşleri ve arkadaşları da destek olacak o da oldukça belli, ben de çok sevindim çünkü geçen yaz türkiye'ye beni ziyarete geldiğinde çocuk istediğinden bahsetmişti.
türk olsaydı böyle bi şeyi muhtemelen endişeyle karşılayacaktı ancak toplum baskısının olmadığı ve ekonomik sıkıntıların bulunmadığı finlandiya'da tek başına çocuğunu yetiştirmeyi rahatça düşünebiliyor.
bence eşcinsel bireyler de çocuk sahibi olabilir, çocuk yetiştirebilir ancak türk toplumu gibi bir toplumda bu ne yazık ki çok zor.
kişisel olarak şu an herhangi bir çocuk sahibi olma arzusu taşımıyorum ancak ileride bu fikrim değişebilir, ileride ekonomik olarak sıkıntı çekmeyeceğimi bildiğim ve çocuğuma gerçekten güzel imkanlar sağlayabileceğimi düşündüğümde çocuk sahibi olabilirim, neden olmasın?

i can take it, words can't hurt
you may deceive all the oaths you have sworn
but please spare my heart
break everything else but the heart

buluşacak biri olursa ilk buluşmada sevişirim, kural falan bilmiyorum üzgünüm

sonrasındaki o pump hissi

grey's anatomy çağrıştıran şarkı benim için
bir ara çok dinlerdim, çok güzeldir

body talk albümü, içerisinde 10'dan fazla şarkı barındırmasına rağmen hiçbir şarkıyı atlamadan dinlediğim nadir albümlerden biri olabilir


bu şarkısı tutsun çok isterdim, en sevdiğim robyn şarkısı

cuma ve cumartesi geceleri üzülüyorum yalnız olduğumda bazen, onun dışında birileriyle olmaktan daha çok hoşuma gidiyor şu sıralar

bu seneki şarkıları şu anlık güzel şekillenen yarışma, dinlemem geçeyim dediğim şarkı sayısı 1 bilemedin 2, umarım artmaz bu sayı
bu sene arkadaşlarımla izleyeceğim sanırım, geçen sene tek başıma izlemiştim, birileriyle izleyince daha eğlenceli oluyor bence, 2006'dan beri her sene izliyorum, bir tek 2022'de izlerken sıkıntı çektim, stockholm'de gezerken izlemek için bir yer bulmak biraz zor oldu, bir de barlar vs dolmuştu, o nedenle telefondan izlemiştim

2-3 sene önce düzenli olarak yaptığım ve düzenli spor ile birlikte neredeyse 40 kilo verdiğim o yöntem, tabi bu 2 yıl süresince yurtdışında gidip 1 sene orada yaşamak ve dönüşte yaşadığım depresyonla bir 20 kilo aldım, son 2 aydır yine deniyorum, eskiden yaptığım gibi çok katı kurallarla ilerlemiyorum bu sefer ve daha rahatım, 4 kilo verdim bence gayet yeterli, daha fazlasını da verebilirim elbette, aynı zamanda böyle yaşamanın da rahatlatıcı olduğunu söylemek isterim, her dakika tok olmak bazen çok rahatsız edici olabiliyor bence

neden olmasın... rahatlamaya ihtiyacım var şu günlerde hem süper olur

alttaki yazara sarılmayı isterdim

bu seneki kalitesi geçen senelere göre bir tık daha iyi de olsa zannımca yine kötü olan ulusal final, geçen sene de tattoo, six feet under ve air dışında iyi şarkı yoktu.
bu sene 5 yarı finalli sistemi getirdiler, önceki senelerde 4 yarı final + ikinci şans şeklindeydi, ikinci şans oylamasını 5. yarı finalin sonunda yapacaklar yarı finallerde alınan oylar da sayılarak.
ilk yarı finali oldukça kötüydü, smash into pieces grubu six feet under'a benzeyen şarkıları heroes are calling ile bu yarı finali kazandı, lisa ajax ise arkasından finale yükseldi, yarışma tarihinde gönderdiği en kötü şarkıyla, bir de hamileymiş kendisi.
ikinci yarı finali nispeten daha iyiydi, liamoo geceyi dragon isimli şarkısıyla kazandı, bu şarkı da bence liamoo'nun yarışmaya yolladığı en kötü şarkı, ukraynalı maria sur ise when i'm gone şarkısıyla arkasından finale yükselen ikinci isim oldu, bence bu şarkı yarışmayı kazanabilir, oldukça iyi, favorilerimden!
üçüncü yarı finalde de tattoo'nun yazarlarından olan cazzi oppeia şöleni yaşandı, bu yarı finalden jacqline, cazzi oppeia imzalı effortless adlı şarkısıyla finale birinci olarak yükseldi, ardından da cazzi oppeia kendi söylediği şarkısı olan give my heart a break ile finale çıktı. effortless aşırı iyi bir şarkı, melodifestivalen'ı kazansa keşke.

dördüncü yarı finali yarın gece gerçekleşecek, dotter ve danny saucedo büyük favorilerden, ikisinin de şarkısı bence pek iyi değil, dotter yine de sahneyle şarkıyı güçlendirmiş gibi duruyor ama belli olmaz, full versiyonlarını ilk kez sahnede duyuyoruz zira.

beşinci yarı finalde de geçen senenin 2.'leri olan norveçli ikizler marcus&martinus yer alıyor, onlardan da beklenti büyük, bakalım bu sene ne yapacaklar

yurtdışına taşınabilmek, önümüzdeki eylülde %90 ihtimalle gerçekleşebilecek bir hedef, bakalım

''are you somebody who can go there?
'cause ı don't wanna have to show ya
if that ain't you, then let me know, yeah
'cause training season's over''

yine yapmış yapacağını, harika bir iş olmuş
dl3 çok güzel olacak gibi duruyor

son zamanlarda abartılmış bir norm olduğunu tecrübe ettiğim, olmasa da olabilen bir durum
tabi ki sevmek sevilmek çok güzel duygular, hayatında birinin olması falan harika bir şey ancak 3 gün sonra gitme potansiyeli taşıyan yeni birini tanımaya zaman harcayasım gelmiyor, bencilce gelecek belki ama son zamanlarda kendimi herkesten daha çok sevmeye başladım, bu durum asla böyle değildi fakat kendimle geçirdiğim zaman birileriyle geçirdiğimden daha değerli gelmeye başladı, spor yapıyorum, kitap okuyorum, mektup yazıyorum, müzik dinliyorum, dans ediyorum.
now i rave on my own and i don't even think of you