prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

uzun zamandır yazmak istediğim başlık. kısmet bugüneymiş. konu erkekler olunca tipim yok. genç-yaşlı-ten rengi-zayıf-şişman-kaslı demeden çoğundan hoşlanıyorum, kısacası bir tipim yok. birlikte oluğum erkeklerin yaşı 17-72 arasında boy 150-210 arasında kilo 50-200 arasında, pasaport 50'den fazla şekline. hayatımın bir kısmını da tam bir slut olarak yaşadığım da bir giz değil. neyse, konu bu değil, gel-git 30lu yaşlarımın sonunda kendimden 20 yaş büyük bir adama aşık oldum, hadi bu yetmedim, herifin evlenme teklifine de salya sümük evet dedim. burada yazacamayacağım kadar özel bir teklifti.
eşime 2016'da montreal'de geçirdiğim kısa 3 günde tanıştığımızda aşık olmadım. kinky yanlarıma iyi geliyordu. neyse. hayatımın en güzel yılı olan 2016'dan sonra en zorlu yıllarından 2017'in geleceğinden hiç haberim yok. rené ben hiç bırakmadı. o zorlu zamanımda hep yanımda oldu. mozambik'te yaşadığım 1.5 yıl boyunca hep bir telefon uzağımdaydı. beni dinledi. neyse gel zaman git zaman kanada'ya geldim yerleştim. covid oldu falan. adam beni yavaş yavaş kendine aşık etti. onun olmadığı bir hayatı, ona sarılıp uyumadığım bir geceyi hayal bile etmek istemiyorum.
ancak bir gerçek var, benden 20 yaş büyük. tip 1 diyabet hastası. 61 yaşında. benimle ne kadar birlikte olacak? neyse ki sağlığı 55 yıldan uzun süredir tip 1 diyabet hastası olan biri için çok iyi olsa da, iç organları 61 değil belki 81 yaşında biri kadar tahribat görmüş. bunlar yadırgayamayacağım gerçekler. onu o kadar çok seviyorum, ona o kadar çok bağımlıyım ki... minicik bir adada, dağ başında yapayalnız yaşıyoruz. şu an ondan başka kimsem yok. en yakınmdaki ablam, arkadaşlarım toronto'da benden 2000 km uzakta. ha bu adaya taşınma fikri tamamen benim, yavaş yavaş kafasına işleyip de ikna ettim. hayatı yavaşlattım. çünkü onunla geçireceğim zaman maalesef sonsuz değil. toronto'nun saçma sapan hayhuyuyla, aptal şehir kaosuyla onunla geçireceğim kısıtlı zamanı katletmek istemedim. cennet parçası bir yere aldım getirdim, kısacası pamuklara sardım.
bu entari istediğim gibi olmadı. kafamda beylik paragraflar kurmuş olsam da, olduğu gibi parmaklarıma geleni yazdım onlar yerine.
özetle. kendinizden büyük bir herifi sevin, beraber olun, ama o herifin, o hiç istemese de bir gün sizi bırakıp gideceği gerçeğine, 50'li yaşlarınızda yalnız kalacağınız gerçeğine kendinizi hazırlayın.
hayat, ilişkiler, sürprizler. kimin ne zaman öleceği hiç belli değil, kiloluyum, bakarsın yarın ben kalp krizi geçirip onu yalnız bıramışım. olur mu olur.
o yüzden eğer seviyorsanız arkanıza bakmayın. öününüze bakın ve o adamla birlikte olun. ama önünüzdeki yılların yaşıtınız biriyle olacağından çok daha kısa olduğunu bilincinde, hayatı her anının dolu dolu yaşayarak onunla birlikte olun.
benim için dolu dolu yaşamak, uzak bir adaya taşınıp doğayla iç içe sessiz bir yaşamı seçmek oldu, siz kendinizin ve onun ne istediğini düşünerek yapın seçimlerinizi.

bu sene 40 yasini dolduracak geckin bir kardesiniz olarak, sizden farkli bir jenarasyondan geliyorum, maalesef trendlerinizi, hayata bakis acinizi anlamakta zorluk cekiyorum. muhtemelen sizler de beni anlamakta zorluk ceersiniz. size tavsiyede bulunmam gerekirse:

turkiye'yi terketmektek icin son derece saglam bir plan yapin. bakin ben liseyi 90'larin sonlarinda, universityi 2000'lerin basinda okudum. turkiye ben gencken de homofobikti, yobazdi ama kisitli da olsa size oranla daha ozgurduk. birkac basit ornek vermek gerekirse, universitede cok az negatif tepki gorerek out yasadim, yeri geldi okulun koridorlarinda erkek arkadasimi optum, sarildik, yeri geldi farkindalik yaratmak icin masalar actik. hepsini gec, huysuz virjin turkiye genelinde yayin yapan bir kanalda drag sov yapiyordu. neyse.

buna ragmen, turkiye'de gelecegimin olmadiginin bilincindeydim. yurt disina, daha medini bir ulkeye goc etmeye lise yillarinda karar verdim.

karar vermesine verdin de be salak, ne plan yaptin?

sanirim turkiye'den bir bok olmayacagi konusunda hem fikiriz. ancak ben yurt disina goc etmek istiyorum dediginiz anda elinizde yasamak istediginiz ulkenin gocmenlik karti belirmiyor.

plan yapin gencler. nereye gitmek istioyrsaniz arastirin. elinizin altinda internet vat, ben 17 yasinda tanistim kendisiyle. arastirin. gitmek istediginiz ulke beklentilerinizi karsilayacak mi, oraya uyum saglayacak misniz?

1. gitmek istediginiz ulkeyi belirleyin.
2. gitmek istediginiz ulkeye uygun, avantajli bir kariyer planlayin.
3. gitmek istediginiz ulkenin talep ettigi tum sartlari saglayabileceginizden emin olun.
4. bunlara baslamak icin universote yillari cok gec, lise siralarinda baslayin.
5. kolay degil.
6. yilmayin.

bu satirlari toronto'dan yaziyorum. hayir, hic ama hic kolay olmadi. cok badire atlattim. yaptigim planlama, tabii planlama denilebilirse cok zayifti.
20'li yaslarimin ortasinda goc edecegimi zannederken aptalca kararlar, yanlis planlama, duygusal sebepler derken buraya gelmem 30'lu yaslarimin osunun buldu. inanin yaslandikca gocmenlik kavrami zorlasan bir olgu. gelismis ulkeler beyin gocune acik, ancak genc beyinler tercih siralamasinda geckin beyinlerin onunde yer aliyor.

kolay olmayacak, ancak akillica planlarsaniz, 20'li yaslarinizin ortasinda basarirsiniz, benim dustugum hataya lutfen dusmeyin.

son olarak, lise yillarinda intihara megilliydim. cok yaklastigim, umutsuzluga dustugum anlar oldu. keske 40 yasindaki aigai, 16 yasindaki aigai'a bugun yasadigi fazlasiyla basit, ancak mutlu hayati gosterebilseydi, o depresif ergenin icine biraz umut serpseydi. kisacasi guzel bir gelecek sizi bekliyor, ancak hepsinden once, ne istediginizi bilin, istediginize ulasmak icin kendinize duzgun bir yol haritasi cizin.

güzel. hatta büyüleyici. çekici. zehirli zeki ve yakışıklı bir erkek arkadaş gibi. kendine aşık eden. kaprisli. eline geçirdiği her fırsatta ağzına sıçan. bütün o yakışıklılığa rağmen hayatı sana zindan eden. 2006'da terk ettim doğup birlekte büyüdüğüm aşkımı. dayanamadım 2010'da salya sümük dizlerimin üstünde geri döndüm. ne demişler eski işe ve eski sevgiliye asla dönme demiş bir bilge kişi. dinleyeceğime burun sürterek öğrendiğim gerçeklerden. bu defa nefret ettim sevgili olarak. benden faydalanmasından. bütün enerjimi emmesinden. bu kadar çekici ve karşı konulmaz bir adam olsa da bu defa irademe güvendim ve tekrar terk ettim. hayatımda verdiğim en doğru kararlardan.

ilişkimiz artık fuck body seviyesinde. vaktim olduğunda gidiyorum. doyasıya sikişiyoruz. etinden sütünden faydalanıyorum. kahvaltımı galata'da koşuşturan vapurlara karşı yapıp üstüne galata köprüsü mısır çarşısı cağoğlu küçük ayasofya'yı adımlayıp kulağı ters taraftan gösterek vardığım set üstünde çayımı yudumlayıp vapurla kadıköy'e geçerken yunuslarla selamlaşıp martıları beslemek... üstüne adalar'da pedal basarken terleyip denizde serinlemek. sonra motorla tıngıt mıngır kabataş'a akşama despina'da kadehleri tokuşturup feneri araf'ta söndürmek. sonra sabaha karşı biraları kapıp fındıklı parkında güneşi karşılamak. arkasından sabahın serınınde ortaköy'e adımalyıp kahvaltı.

işte istanbul'u böyle yaşarsan güzel di mi? ama monotonlaşıp. trafiğine mi takıldın sabah-akşam. efendim metrobüs denen insan konservesinde çile mi doldurdun? olmayacak kurnik gibi bir daireye mi tepiştin? hiç gerek yok bebeğim. terk et ve arada gel. bir güzel sikiş. o senden değil bebeğim sen ondan faydalan.

araba anahtariyla herseyin acilacagina inamamk. asansor kapisinin onunde araba anahtarinin dugmesine basip, hayir katta asansor, kapisi niye acilmiyor diye 10 saniye aval aval bakmak. dairenin dis kapisini araba anahtariyla acmaya calismak.

yabanci bir insanla heteroseksuel evlilik yapmaktan farki oldugunu dusunmuyorum. ya da genel olarak kendi vatandasinizla gerceklestireceginiz herhangi evlilikten temelde farki olmamasi gerektigini dusunuyorum. maalesef farklar mevcut.. evliligim halen vatandsasi oldugum turkiye makamlarinca taninmiyor. turkiye makamlarinca bekar bir vatandasim.ablam da yabanci biri ile evli ancak evliligi heteroseksuel evlilik oldugu icin turkiye makamlarinca taniniyor, ve resmi belgelere gore evli. ablamin esinin turkiye sinirlari icerisinde sahip oldugu haklara benim esim sahip degil. benim esim turkiye'ye ancak turist olarak gelebilir.

eger kredi vermek gerekirse, turkiye'nin toronto konsulusgunda bir memur gecen yil baska bir randevu icin gittigimde medeni durumumda degisiklik olup olmadigini sordu. ona evlendigimi ancak esimin hemcinsim oldugunda turkiye'de evliligimin tanimadigini soyledim. islemlerim bittiginde aylardan haziran oldugundan, guzel bir pride ayi gecirmeme diledi. sanirim turkiye resmi makamlarinda karsilasacagim yegane iyi dilek olarak kalacaktir. yine de, az da olsa umut vermisti.

prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

bu sene 40 yasini dolduracak geckin bir kardesiniz olarak, sizden farkli bir jenarasyondan geliyorum, maalesef trendlerinizi, hayata bakis acinizi anlamakta zorluk cekiyorum. muhtemelen sizler de beni anlamakta zorluk ceersiniz. size tavsiyede bulunmam gerekirse:

turkiye'yi terketmektek icin son derece saglam bir plan yapin. bakin ben liseyi 90'larin sonlarinda, universityi 2000'lerin basinda okudum. turkiye ben gencken de homofobikti, yobazdi ama kisitli da olsa size oranla daha ozgurduk. birkac basit ornek vermek gerekirse, universitede cok az negatif tepki gorerek out yasadim, yeri geldi okulun koridorlarinda erkek arkadasimi optum, sarildik, yeri geldi farkindalik yaratmak icin masalar actik. hepsini gec, huysuz virjin turkiye genelinde yayin yapan bir kanalda drag sov yapiyordu. neyse.

buna ragmen, turkiye'de gelecegimin olmadiginin bilincindeydim. yurt disina, daha medini bir ulkeye goc etmeye lise yillarinda karar verdim.

karar vermesine verdin de be salak, ne plan yaptin?

sanirim turkiye'den bir bok olmayacagi konusunda hem fikiriz. ancak ben yurt disina goc etmek istiyorum dediginiz anda elinizde yasamak istediginiz ulkenin gocmenlik karti belirmiyor.

plan yapin gencler. nereye gitmek istioyrsaniz arastirin. elinizin altinda internet vat, ben 17 yasinda tanistim kendisiyle. arastirin. gitmek istediginiz ulke beklentilerinizi karsilayacak mi, oraya uyum saglayacak misniz?

1. gitmek istediginiz ulkeyi belirleyin.
2. gitmek istediginiz ulkeye uygun, avantajli bir kariyer planlayin.
3. gitmek istediginiz ulkenin talep ettigi tum sartlari saglayabileceginizden emin olun.
4. bunlara baslamak icin universote yillari cok gec, lise siralarinda baslayin.
5. kolay degil.
6. yilmayin.

bu satirlari toronto'dan yaziyorum. hayir, hic ama hic kolay olmadi. cok badire atlattim. yaptigim planlama, tabii planlama denilebilirse cok zayifti.
20'li yaslarimin ortasinda goc edecegimi zannederken aptalca kararlar, yanlis planlama, duygusal sebepler derken buraya gelmem 30'lu yaslarimin osunun buldu. inanin yaslandikca gocmenlik kavrami zorlasan bir olgu. gelismis ulkeler beyin gocune acik, ancak genc beyinler tercih siralamasinda geckin beyinlerin onunde yer aliyor.

kolay olmayacak, ancak akillica planlarsaniz, 20'li yaslarinizin ortasinda basarirsiniz, benim dustugum hataya lutfen dusmeyin.

son olarak, lise yillarinda intihara megilliydim. cok yaklastigim, umutsuzluga dustugum anlar oldu. keske 40 yasindaki aigai, 16 yasindaki aigai'a bugun yasadigi fazlasiyla basit, ancak mutlu hayati gosterebilseydi, o depresif ergenin icine biraz umut serpseydi. kisacasi guzel bir gelecek sizi bekliyor, ancak hepsinden once, ne istediginizi bilin, istediginize ulasmak icin kendinize duzgun bir yol haritasi cizin.

uzun zamandır yazmak istediğim başlık. kısmet bugüneymiş. konu erkekler olunca tipim yok. genç-yaşlı-ten rengi-zayıf-şişman-kaslı demeden çoğundan hoşlanıyorum, kısacası bir tipim yok. birlikte oluğum erkeklerin yaşı 17-72 arasında boy 150-210 arasında kilo 50-200 arasında, pasaport 50'den fazla şekline. hayatımın bir kısmını da tam bir slut olarak yaşadığım da bir giz değil. neyse, konu bu değil, gel-git 30lu yaşlarımın sonunda kendimden 20 yaş büyük bir adama aşık oldum, hadi bu yetmedim, herifin evlenme teklifine de salya sümük evet dedim. burada yazacamayacağım kadar özel bir teklifti.
eşime 2016'da montreal'de geçirdiğim kısa 3 günde tanıştığımızda aşık olmadım. kinky yanlarıma iyi geliyordu. neyse. hayatımın en güzel yılı olan 2016'dan sonra en zorlu yıllarından 2017'in geleceğinden hiç haberim yok. rené ben hiç bırakmadı. o zorlu zamanımda hep yanımda oldu. mozambik'te yaşadığım 1.5 yıl boyunca hep bir telefon uzağımdaydı. beni dinledi. neyse gel zaman git zaman kanada'ya geldim yerleştim. covid oldu falan. adam beni yavaş yavaş kendine aşık etti. onun olmadığı bir hayatı, ona sarılıp uyumadığım bir geceyi hayal bile etmek istemiyorum.
ancak bir gerçek var, benden 20 yaş büyük. tip 1 diyabet hastası. 61 yaşında. benimle ne kadar birlikte olacak? neyse ki sağlığı 55 yıldan uzun süredir tip 1 diyabet hastası olan biri için çok iyi olsa da, iç organları 61 değil belki 81 yaşında biri kadar tahribat görmüş. bunlar yadırgayamayacağım gerçekler. onu o kadar çok seviyorum, ona o kadar çok bağımlıyım ki... minicik bir adada, dağ başında yapayalnız yaşıyoruz. şu an ondan başka kimsem yok. en yakınmdaki ablam, arkadaşlarım toronto'da benden 2000 km uzakta. ha bu adaya taşınma fikri tamamen benim, yavaş yavaş kafasına işleyip de ikna ettim. hayatı yavaşlattım. çünkü onunla geçireceğim zaman maalesef sonsuz değil. toronto'nun saçma sapan hayhuyuyla, aptal şehir kaosuyla onunla geçireceğim kısıtlı zamanı katletmek istemedim. cennet parçası bir yere aldım getirdim, kısacası pamuklara sardım.
bu entari istediğim gibi olmadı. kafamda beylik paragraflar kurmuş olsam da, olduğu gibi parmaklarıma geleni yazdım onlar yerine.
özetle. kendinizden büyük bir herifi sevin, beraber olun, ama o herifin, o hiç istemese de bir gün sizi bırakıp gideceği gerçeğine, 50'li yaşlarınızda yalnız kalacağınız gerçeğine kendinizi hazırlayın.
hayat, ilişkiler, sürprizler. kimin ne zaman öleceği hiç belli değil, kiloluyum, bakarsın yarın ben kalp krizi geçirip onu yalnız bıramışım. olur mu olur.
o yüzden eğer seviyorsanız arkanıza bakmayın. öününüze bakın ve o adamla birlikte olun. ama önünüzdeki yılların yaşıtınız biriyle olacağından çok daha kısa olduğunu bilincinde, hayatı her anının dolu dolu yaşayarak onunla birlikte olun.
benim için dolu dolu yaşamak, uzak bir adaya taşınıp doğayla iç içe sessiz bir yaşamı seçmek oldu, siz kendinizin ve onun ne istediğini düşünerek yapın seçimlerinizi.

mr white wine sozluge geri donmus sanirsam.

ayh en orospu benmisim ya, sayiyi bilmem aklimda kalan pasaportlar:

kanada, abd, meksika, brezilya, dominik cumhuriyeti, kuba, sili, arjantin, guney afrika cumhuriyeti, mozambik, kongo, fas, misir, irak, suriye, lubnan, maldivler, filipinler, cin, ozbekistan, kazakistan, kirgizistan, rusya, belarus, estonya, romanya, bulgaristan, sirbistan, hirvatistan, yunanistan, italya, ispanya, porteskiz, fransa, birlesik krallik, almanya, isvicre, norvec, danimarka, avustrya, macaristan, belcika, hollanda, azerbaycan, ermenistan, yeni zellanda, avustralya bulunuyor.
sayi hakkinda hicbir fikrim yok, ki 2005-2011 ila 2019'dan gunumuze tek esliyim. secici degilmisim bah.

prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

eskiden buraya dalgasina trol giri yapilirdi, nasil bi yokluksa el alem hornete cevirmis.