bir önceki safhası sevgili evde değilken 31 çekmek olan durum.

tünelden önce son çıkışta gibi hissettirir insanı.

ayı sözlük itiraf başlığında, ilk defa bir başkasının itirafını kendiminmişçesine sahiplendim. kendimden bahsediliyormuş gibi hissettim. entry sahibinin kapısına dayanıp 'yalnız değilsin ulan, yalnız değiliz!' diye haykırıp sarılasım geldi.

seneler önce sadece elmacık kemiğim için gittiğim ve o tarihten sonra yakamı kurtaramadığım uygulama. elmacık kemikleri etrafındaki kıllar azalınca yüzümde, kaşlarım üzerinde ve arasında, alnıma yakın bölgelerde önceden belli olmayan kıllar belirgin hale gelince oraya da yapıldı. ertesinde madem üst bölge kıldan arındı, o zaman boyun ve enseye de yapalım dedik ve yapıldı. tam bitti kurtuldum derken koltuk altım insani bir şekle bürünsün diye bi paket de oraya alalım dedik ve bitti . artık kurtuldum kalmadı diye sevinirken 30 yaşımdan sonra ekseriyetle omzumda ve seyrekçe sırtımda yeni çıkanlar için başladım bu sefer de. yanık kokusu artık vazgeçilmezim oldu. birkaç ayda bir, vücudumdan gelen hafif yanık kokusunu birkaç saatliğine teneffüs etmezsem artık eksiklik hisseder oldum. evet sanırım ben bir lazer bağımlısıyım. hoşgeldim

'göt gibi kalsın pezevenk' şeklinde devam ettirilesi söz.

günümüzde boyun eğmeyen, güce tapmayan, başkaldıran kitlelere, siyasi erk tarafından feci halde uygulanan bir politikanın özeti gibi sanki...

birkaç defa şans tanınan ve her defasında bu şansı kötü kullanan, faydadan çok zarar veren kişilere karşı içtenlikle yapılan ya da yapılması gereken eylem.

#405825 numaralı entry ile beni feci halde sesli güldüren yazar.

(bkz:yaran entryler)

binali yıldırım'ın, abdülhamit zamanından kalma yemyeşil istanbul haritası ile çıkıp istanbul'u böyle yeşil hale getireceğiz dediği ve 400 km'lik istanbul-izmir mesafesini 2 saat 10 dakikaya indireceklerini iddia ettiği karşılaşma. içip çıkmış ellaam..

daha geleneksel yollarla ölçmeyi denemiş insandır. mesela ben cetvelle ölçmek yerine yemek tarifi verircesine kendimce ölçülendirmeyi tercih ediyorum. erekte olduktan sonra penis kökümden itibaren penisimi kavradıktan sonra hala penisimin başı açıkta kalıyor. seninki ne uzunlukta sorusuna; kavrayınca en az bir baş açıkta kalıyor cevabı.. bana göre gayet açıklayıcı bir ölçü birimi.

eminim emine bedel de erkek olsa, o da ölçüm için benim gibi doğal yolları tercih ederdi.

süleyman seba’nın kısacık bir cümleyle çok şey ifade edebildiği bir sözü. tabi ki bunu hayatın her alanına yansıtarak yapabilmek en güzeli.

9 yıldır eski ve yeni stadın birçok tribününde kombine ile maça giden biri olarak pek de fark edememiş olduğumu durum. arada istisnai durumlar tabi ki oluyor. haaa maça gitmeyip köyiçinde izleyen o tatlış renktaşlarımdan bahsediyorsanız evet o konuda haklı olabilirsiniz. tabi bir de takım elbise fetişiniz varsa, orta yaş ve üzeri size ilgi çekici geliyorsa sizi kongre toplantılarına alalım. orası cennet.. tabi abdullah gül, arınç ve demirören gibilerini görmezden gelecekseniz ...

gün itibariyle gücü elinde bulunduranların eteklerinin altında değilseniz ve hakimiyetlerini tanımıyorsanız, ateist solcu bir gay olmasanız da iliklerinize kadar hissedeceğiniz durumdur. keşke birçok tarihi kırılma anında bu coğrafyada yaşayan insanlar olarak daha akıllı davranabilseydik. 2010 referandumunun yapıldığı zaman neden evet denmemeli diye koşuşturan insanların meramı anlayabilseydik ya da gezi protestoları sonrasında dozajı feci bir şekilde artırılan ötekileştirilmeye dur diyebilseydik.. şimdi her birimiz böylesine onlarca farklı öteki yaftasını birey olarak omuzlamak zorunda kalmazdık.

ama benim favorim her şeye rağmen;

(bkz:afedersiniz ermeni)

geriye evrim, milada dönüş gibi kavramlar varsa eğer bu kişi tam olarak bu kavramların vücut bulmuş halidir. nasıl hiçliğe doğru evrildiğini sadece yazı yazdığı gazetelerin kronolojik sıralamasından anlayabilirsiniz.

birgün gazetesi - taraf gazetesi - star gazetesi - akşam gazetesi ve daily sabah gazetesi.. bunlarla birlikte atv ana haber ekonomi ve siyaset editörlüğü. ertesinde cumhurbaşkanı ekonomi danışmalığı ve şimdilerde cumhurbaşkanlığı ekonomi kurulu başkanlığı..

(bkz:erdoğan'ın ülkesi)

hiç ama hiç eğilip bükülmeden düşüncelerini gayet güzel kaleme döken yazarlardan.
düşüncelerinin çoğuna katılıyor olmak bir yana, düşüncelerini yaşıyormuşçasına yazması daha da takip edilesi kılmış kendisini. acaba o da mı terk-i sözlük eyleyenlerden..

ötekileştirilenlerin ötekileştirme yapması başlığında duygulara tercüman bir entry beklemiştim oysa..

ne güzel şeyler yazmış vakti zamanında .. düşüncelerini yazı diline gayet yalın, anlaşılır ve net bir biçimde aktarmış. keşke sözlüğü yıllar önce fark etmiş olsaydım ve bu güzel yazıları günlük takip edebilseydim dedirten yazarlardan.

cadının bohçası adlı tek kişilik oyununu kitaplaştırmış olan güzel insan.

empati bekleyip empati yapamayan faydasız, vasıfsız insan eylemi.

ilk taşı da, transfobisini yenemeyen gay dostlarıma atıyorum. alınlarının çatına çatına atıyorum hatta. kafanız yarılsın ulan!

kişilerin cinsel kimliği ne olursa olsun, hayatlarını kategorize ve idealize ederek devam ettirmeye çalışmalarının ne denli yanlış olduğunun ispatı niteliğinde bir anlayış.

muhteviyat kelimesini kullanmamın hemen akabinde, bana boş boş bakan onlarca stajyer gördüğüm an net bir şekilde anladığım durumdur. sizin tevellüt kaç, bunu nasıl bilemezsiniz diye çemkirip iyice depresyona sokasım geliyor hepsini.

(bkz:ben kadıya derdimi anlatıyorum kadı bana sikini sallıyor)

2008 yılında eskişehir'de cadının bohçası oyununu sergilemek için davet edildiğinde, nasıl geleceği, nerede kalacağı ve benzeri onlarca problemi, hiç sorun etmeden direkt olarak gelmeyi kabul eden güzel insan.

hepimiz öğrenciyiz, boyumuzdan büyük işlere kalkışmışız ve hiçbirimizde araba yok. en sonunda eskişehir'li bir arkadaşımızın babasının eski model arabasını ödünç alıyoruz ve esmeray'ı otogardan alma görevi bana düşüyor. otogara giderken feci bir heyecan var içimde. yaklaştıkça da ayaklarım iyice titremeye başlıyor. ben kendi kimliğimi bile yakın çevremdekilere doğru düzgün anlatamamışken, gerçeğini benden fersah fersah ileride yaşayan biriyle ilk defa bu kadar yakın bir iletişim kuracaktım belki de.

perona geldiğimde o gelmişti bile. bordo-siyah hırka vardı üzerinde. merhabalaşmak için yürürken bir anda tutamadım kendimi ve sarıldım, o da bana sarıldı. hiçbir şey sormadı, o da sarıldı. muhtemelen hiçbir fikri yoktu neden bunu yaptığıma dair. sonra arabaya bindik ve kalacağı yere bıraktım. hiçbir şey sormadan da indi. ertesi gün de oyununu sergileyeceği yere gidip, ayakta izledim onu.

hep hayranlıkla hatırladım ve takip ettim onu. belki olur da buraları okursan ablacım; yüzleşmekten korktuğum onca şey vardı ki o zamanlar... asla yapamayacağımı, cesaret edemeyeceğimi zannettiğim onca şey. sen de bir zamanlar benzeri duygular yaşamıştın ve aşmıştın bunları. bense yolun çok başındaydım ve korkuyordum. o yüzden öyle sarıldım sana. korkmuştum aslında. o an, sen olmuştun benim dayanağım. o yüzden sığındım sana. ihtiyacım vardı o birkaç saniyeye.

aradan yıllar geçti. korkularımın ne denli yersiz olduğunu, aşılması imkansız olarak gördüğüm şeylerin aslında ne kadar kolay aşılabildiğini de anladım zamanla. şimdiyse tabi ki senin kadar olamasa da, kendi çapımda ben de çevremi aydınlatmaya çalışıyorum. ve günü gelir de biri bana sarılma ihtiyacı hissederse, hiçbir şey sormadan tıpkı senin yaptığın gibi ben de sarılıvereceğim ona. yıllar önce bana verdiğin o hediyeyi başkasına verebilmeyi bekliyorum artık.