(bkz: cinnamon)

kadının, erkek hegemonyasına hizmet eder şekilde davranma şeklidir. kendilerini, kendilerine biçilen roller üzerinden tanımlamaktan kaynaklanır. kadınların hemcinslerine kadınlığı öğretme telaşı içerisine girmesi ayrı bir şiddet halini alır. "kadınlığını bil", "hiç bir kadına yakışıyor mu?" gibi söylevler, onla görüşme, bu saatte çıkma, öyle konuşma, şunu içme, şöyle giyinme, kocanı mutlu et vs vs...

(bkz: şiddeti meşru kılan hegemonya)

en büyük avantajı iki tane cinsel organa sahip olmak ya da vücudundaki iki yeri cinsel organ olarak kullanmak demek daha doğru. (eşcinsel erkek bakış açısı)

(bkz: penis)
(bkz: anüs)
(bkz: hedonizm)

ders notlarındaki tüm boş yerleri doldurmak, sanatsal aktivitelere girişmek.

asıl vahim olan kendilerine karşı uygulanan şiddetin farkında olmayan ya da şiddeti normalize etmiş kadınlardır. üzerlerine sinmiş adetlerin, gelenek ve göreneklerin arkasına gizlenmiş bir normalize etme durumu var. bu anlamda kadının kendisine karşı uyguladığı şiddet son bulmadıkça ilerlemenin zor olduğu ortada.

(bkz: toplumsal cinsiyet)
(bkz: kadın doğulmaz kadın olunur)
(bkz: simone de beauvoir)

sanki sevgili bir yerlerde kaybolmuş da, onu bulmaya çalışıyor. "teyzene söyle belki sana uygun bi kısmet bulur" ayarında.

(bkz: bırak bu ayakları)

yüz yüze konuşarak yapılması gerekir, aksi halde aşağılanmış gibi hissedebilir karşınızdaki. ayrılma sebeplerinizi her hangi bir imaya yer vermeden direk ve açık bir şekilde dile gitrmelisiniz, öyle ki anllattıktan sonra karşı taraf ayrılmanızı mantıklı bulmalıdır. suçlar gibi konuşmak sakıncalıdır, karşı taraf bunu takıntı haline getirebilir. rahatsız edici yönlerini değiştirirse her zaman bir şensı olabileceğini düşünür.

açıklama ve yol her ne olursa olsun ilişkiye devam edebilecek yeterli yoğunluğa sahip olmadığınız ortadadır ayrılma isteği duyuyorsanız. gerisi insani bir davranış şeklinden öteye geçmez.

kısaca kibar olmak lazım, misal:

-seni aldattım!

bu zeminin oluşmasında farklı etkenlerin de rol oynadığını sırrı süreyya önder yazısında belirtmiş. tabi belli dürtülerle tetiklenen, sosyal psikoloji ile bilenen kitle psikolojisi bize vahşeti örnekliyor. yazı bana 6-7 eylül olaylarını anımsattı biraz.

"maraş biberi

denir ki hz. ibrahim, devrin kralı nemrut'un putlarını kırarak insanları allah'ın varlığına inanmaya davet edince, iktidarı sarsılan nemrut öfkelenir ve hz. ibrahim'in ateşe atılmasını emreder. bu zaman zarfında evlerde ateş yakılmayacaktır, yasaklanmıştır. bütün odunlar ibrahim'in ateşini harlamak üzere toplanır.

o günler, "urfa dağlarında gezer bir ceylan" günleridir. bir zalim avcı, avladığı ceylanı pişirmesi için karısına verdiğinde hiç odun kalmadığı cevabını alır. avcı çare bulmasını istediğinde, kadın ceylanın yağsız bir parça etini önce bir taşın üzerinde döver. sonra da kırmızı biber, bulgur ve tuzla yoğurur. bu gün etsiz olarak her köşe başında fast-food versiyonunu gördüğünüz çiğköftenin ortaya çıkışı böyle olmuştur.

urfa'nın çiğköftesine maraş'ın biberini karıştırmak urfalılar tarafından sarkozy muamelesi görmenize yol açabilir. onların 'isot'u varken maraş'ın biberini duymaya tahammül edemezler. üstelik haklıdırlar. arayı şöyle bulabiliriz: yine denir ki ilk tarım maraş'ın afşin ilçesinde yapılmıştır. kentin kadim ismi arabissos'tur ve roma imparatorluğu'nun, gordianus (234-238) devrinde urfa'dan göçen arap aşiretleri tarafından iskân edilmiştir. [irfan shahîd, byzantium and the arabs in the fifth century, dumbarton oaks 1989]

maraş'in köy isimleri
afşin, atalarımız orta asya'da at koştururken imparator justinianus tarafından oluşturulan üçüncü armenia eyaletinin de yönetim merkezlerinden biridir. hadi celadetli okurun kalbi kırılmasın "sözde" armenia eyaleti diyelim. milli tarih şuurumuza uygun davranmış olalım.
halkımız beraber ve solo olarak fransız parlamentosunu döverken araya gitmeyelim. milli birlik ve beraberlik ruhuna en çok ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde, meykir, hunu, norşun, arıstıl, maravuz gibi maraş'ın köy isimlerinin etimolojik kökenini siz de sormayın, ben de söylemeyeyim.
maraş'ın başta ticaret ve sanayi odası olmak üzere bütün "sivil" toplum örgütleri ezelden beri biberi maraş iline tescil ettirme mücadelesi verirlermiş. nihayet 2002 yılında başarmışlar. artık maraş biberi maraş iline tescilli. sanayi ve ticaret odası kriterlere uyan bibercilere sertifika ve logo kullanım hakkı veriyor.

deli paralar devri
maraş katliamını günlerdir her açıdan dinlediniz. katliamın ekonomik-sınıfsal arka planına değinen pek olmadı. 70'li yıllar, tarımda destekleme politikalarının uygulandığı yıllardı. misal demirel, buğday ya da pamuğa 10 lira taban fiyat verirdi, ecevit bunu 15 liraya çıkaracağını ilan ederdi. demirel, 20'den aşağısının yetmeyeceğini, mazotun litresi ile buğdayın kilosunu karşılaştırarak anlatırdı.
işte tarım üreticisinin eline "deli" paralar geçmesi biraz bu yüzdendi. anadolu'da alevi nüfus, tarih hafızasından dolayı kuş uçmaz kervan geçmez, yavuz uğramaz yerlere yerleşmiştir. gezin anadolu'yu, genellikle alevi dağda sünni ovada yerleşiktir. maraş bunun istisna olduğu birkaç yerden birisidir. alevi nüfus, ağırlıklı olarak bereketli ovalarda yaşar.
tarım destekleme politikası ile zenginleşen maraş ve civarındaki aleviler maraş merkeze göçerek "yüzük taşı" misali yerlere talip olmuşlar ve almışlardı. kent içi ekonomik etkinlik alevilere geçmiş, sünni halkın elindeki para da dönemin enflasyonist karakteri gereği süratle pul olmuştu.

abd görevlisi alexander peck de katliam öncesi kenti gezerken şu tezi işlemiştir: "yakında aleviler size yiyecek ekmek bile vermeyecekler!"

dönemin sağcı işadamlarının ve parti başkanlarının yaptıkları toplantılarda neler konuşulduğunu anlatacak bir vicdan ortaya çıkarsa bu bilgiler kapı arkası fısıltılar olmaktan çıkıp aleniyet kazanacaktır.
aleviler kent içinde görünür ve etkin olunca sosyal hayata da dahil olmuşlardı. mesela içkili lokantalara aileleri ile birlikte gitmeye başlamışlardı. eh bu kadar bileşen bir araya gelince geriye bir tek şey kalıyordu; birinin çıkıp "kalkın ey
ehl-i islam, din elden gidiyor!" diye bağırması... bu işlevi, sosyalist sistemde "allahsızlığı yayma kürsüsü" olduğunu savlayan ve kadınların bütün parti üyeleri ile sevişip gayriresmi evlilikten çocuk doğurmaları halinde daha fazla ikramiye alacaklarını müjdeleyen "güneş ne zaman doğacak" gibi "muhteşem" bir film de görebilirdi pekâlâ.

ecevit'in direncinin kirilmasi için katliam şartti
katliam, abd'nin o günkü nizamat politikasını ancak askeri diktatörlükler eliyle uygulatabilmesi gerçeğine giden yolda ecevit'in gösterdiği direncin kırılması ve ülkede sıkıyönetim-darbe döngüsünü hazırlaması için şarttı.
bu plan "gümüş ya da altın hilal" olarak adlandırılan bütün kentlerde değişik versiyonlarla uygulamaya konuldu. maraş, sivas, çorum ve malatya'da tuttu. maraş bunların içerisinde en vahşi kontr-gerilla operasyonlarından birisidir.
dünya tarihinde, hangi figür damgasını vurursa vursun, bütün katliamların, soykırımların arkasında, mutlaka bir "servet transferi" olgusu vardır. dolayısıyla işin içinde bir "tapu davası" araştırmayan bütün bakışlar eksik kalmaya mahkûmdur. bu ülkede bir tarihçi, işgal ve kurtuluş savaşı arasında geçen sürenin uzunluğunu ve ne hikmetse tehcirden dönen ermenilerin gelmesiyle hızlanan, neredeyse patlayan kurtuluş hikayelerimizi bir de bu gözle anlatsa da dinlesek...
maraş'ın filmini çekmek için binlerce sayfa belge, bilgi, tanıklık okudum, dinledim.
beni en çok etkileyenlerden birini paylaşmak isterim.

komşular, biz şimdi perdeleri kapatacağiz
serin ailesi, katliam sırasında maraş tren garından güçlükle bulunan bir trenle şehir dışındaki alevi köylerine gidip canlarını kurtarır. katliam sonrası evlerine döndüklerinde bütün eşyalarının yağmalandığını görürler. sünni bir komşuları, yağmalamayı, komşuların yaptığını fısıldar.
serin ailesinin annesi sokağın ortasına çıkar ve onlarla bugüne kadar sürdürdükleri komşuluğu anlatarak şöyle seslenir.
"komşular! biz şimdi bütün aile evimize girip perdelerimizi kapatacağız. bizden yağmaladığınız eşyalarımızı bahçemize bırakın."
sabah evin avlusu yağmalanmış mallarla doludur. aile kendilerine ait olanları alır. bir traktöre yükler. kenti terk edeceklerdir. bırakılan eşyalarda kendilerine ait olmayanlar da vardır. aile o eşyaları sokağa çıkarıp üzerine şöyle bir not bırakır.
"bu eşyalar yağmaladığınız diğer ailelere aittir. imanınız ve vicdanınız varsa bunları da gerçek sahiplerine verin."
ve doğdukları yerden, bizzat komşuları tarafından öldürülmeyecekleri, talana uğramayacakları bir başka diyara doğru giderler. geride bıraktıkları evlerini yok pahasına sattıklarını da bir çocuk bile tahmin edebilir.
kahramanmaraş sanayi ve ticaret odası geçen muharrem ayında bir kardeşlik iftarı verdi. şu linkteki videoda http://www.kmtso.org.tr/video_galeri.php?menuid=108 trt iftarı naklen veriyor. muharrem orucunun böyle bir iftar açma geleneği olmadığı saçmalığını bir yana bırakarak spikere kulak verebiliriz.

bilin ki diş mihraklardir
spiker bütün erkâna aynı gayretkeşlikle şu tespiti yapıyor:
"bütün maraş burada.. eğer maraş'la ilgili bundan sonra olumsuz bir haber kamuya yansırsa, bilinsin ki bu dış mihrakların işidir öyle değil mi?"
bu saçma tespite oda başkanı dahil olmak üzere herkes katılıyor. spiker aynı tespiti alevi federasyonu başkanı selahattin özen'e de yaptığında "gurk" ettirten bir cevap alıyor. özen: "iç mihrak, dış mihrak her neyse bunlardan bir kez bile aleviler galeyana gelmiyor. sünnilerin buna engel olması lazım." spikerin tespiti kendisiyle sınırlı değil. aynı ilin valisi de anma törenlerini hukuksuz olarak engellemesini "geçmişi hatırlamak istemiyoruz" gerekçesiyle açıklıyor.
ah birisi çıkıp unutmanın yolunun ancak yüzleşmekle mümkün olduğunu bunlara tane tane anlatsa...
ah birisi, hem de alevi olmayan bir kent sakini çıksa, bu kentte 36 saat içinde yarısından fazlası 13 yaşın altında yüzlerce insan öldürüldü. gelin toplu olarak gidenlere bir dua, yapanlara bir ah edelim diye haykırsa.
ticaret odası, maraş'ın biberine gösterdiği vefanın birazını da karnında bebeği ile öldürüldükten sonra eti bir çiğköfte misali ezilen gelini, iftarla değil, mahcup ve sessiz bir yasla hatırlamak ve unutturmamak gerektiğini kavrasa. o vali ve benzerleri bir yas evine müstahdem yapılsa.
odanın iftarında sofraya bıçak konulmamış. muharrem orucunu açarken zorunlu bir ritüeldir bu. su da konulmaz. sebebi kerbela masumlarının bedenlerine muaviye zihniyetinin açtığı yaraları hatırlamaktır. sofraya konulmayan bıçak 33 yıldır alevilerin böğründe saplı durmaktadır. 33 yıldır bu yaradan kan akıp durmaktadır. "hatırlamak istemiyoruz" zevzekliği bu hançeri kanırtıp durmaktadır.
utanmak yalnız kendi yaptıklarımızla ilgili bir eylem değildir. bazen yapmadıklarımız da utandırır bizi.
bütün maraş bu hançerden utanmadıkça, bu yara şifa bulmayacaktır."

alkollü seksin sonuçlarından biri. travmalara sebep olabilir. sarhoş biri ile seks yapmaya çekinecek hale geliyorsunuz. tabi sonrasında şunu sarhoş edeyim de ayartayım gibi planlara bulaşmamayı da öğreniyorsunuz.

(bkz: alkollü seks)

tehlikeli hareketlerdir. kendinize güvenmiyorsanız bulaşmayın, toparlaması zor oluyor.

(bkz: oral yaparken kusmak)

(bkz: yeni düştüm)

ing. klasik, son zamanlarda dikkat çeken retro trendini tanımlamak için de kullanılıyor. daha havalı bir şey söylüyormuş gibi görünürsünüz.

(bkz: çöpe attığın şeyin altın muamelesi görmesi)

yazarların bu konudaki rahatsızlığını duyunca çok üzüldüm. tartışamayanlarla tartışmak isterim.*

din adamları evrimi kabul eder, kaldı ki evrimin tartışılacak bi tarafı yoktur. evrim tartışmasını hayvanlar üzerinden götürdüğünüzde pek bi sıkıntı ile karşılaşmazsınız. lisede her biyoloji hocası, her üniversiteye giren genç evrimle ilgili bir şeyler bilmek zorunda. insanların kuyruklarının zaman içerisinde kaybolması geri evrim örneği olarak ders kitaplarında örnek olarak verilir. tabi ders kitaplarının soyut bir dünyaya ait olduğu ve üniversiteye gitmek için bir araçtan öte bişi olmadığı inancı o kadar işlemiş ki bu kısım pek sallanmıyor.

dananın kuyruğunun koptuğu yer ilk insanın adem olmadığına dair imalara tahammül edilememesi. savunulacak pek bi tarafı yok ondan çirkefleşiyorlar. tabi bir de kaburga güzeli havva. ilk insan diye bir şey yoktur.

(bkz: her evrimden konuşanı ateist sanmak)

sadece bir gayin kendini tanımlarken bu sıfatı kullanma ihtiyacı hissetmesi manidar. kadınsı deilim demeye çalışırken sıçıp batırıyor. kadınlar için kullanılması bana daha mantıklı geliyor; toplumsal cinsiyet kafasıyla bakınca bazı kadınlar için "erkek gibi" lafını kullanmak yerine "erkeksi" demek.

(bkz: çok erkeksi)
(bkz: erkekliğin derecelendirilmesi)

(bkz: anne ben genelleme sıçtım)

kardeşin bir diğer ifade şekli. fatih kanunnamesi ile dile çok dolanan bişi haline gelmiş. karındaş kelimesinde çocuğun babasının kim olduğuna dair bir bilinmezliğe gönderme olduğunu düşünmüşümdür hep.

(bkz: spermdaş)

her şey vatan için sloganının tarihsel yorumu. devlet bekası adına vacip görülmüş. fatih kanunnamesi olarak da bilinir. tabi kanunname oldukça geniş, kanunnameyi meşhur eden söz ise:

"ve her kimesneye evladımdan saltanat müyesser ola, karındaşlarını nizam-ı âlem için katletmek münasipdir. ekser ulema tecviz etmişdir. anınla amel olalar."

yaklaşım anlamında modernizm in ilkel bir örneğidir. rasyonelliğin sonucu olarak ahlaki ya da dini kriterler dikkate alınmadan, mantıken daha faydalı seçenek meşruluk kazanır.

bana anne hathawayi anımsatır. kendisinin makyajsız hali deniz akkayanın makyajlı haline yakındır. asil bir hali olsa da anna hathaway in sempatisi bambaşka.

abartılı bi kitaplığım olmamasına rağmen zaman zaman bi kitabın bende olduğunu unutuyorum ve aynısını tekrar alıyorum. kendimi garipsemeye başladım artık. aldığım kitabı arkadaşa hediye ediyorum, alıştı o da arada soruyo fazla kitabın yok mu diye.*

tersi için:

(bkz: neden hoş oy verildiği anlaşılamayan entryler)